ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 20 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ փախեաւ Դաւիթ ի Նաւաթայ Հռամայ. եւ եկն խօսեցաւ առաջի Յովնաթանայ եւ ասէ. Զի՞նչ արարի, եւ զի՞նչ վնաս է իմ, եւ զի՞նչ մեղայ առաջի հօր քո զի խնդրէ զանձն իմ։ 2 Եւ ասէ ցնա Յովնաթան. Քաւ քեզ, ոչ մեռանիցիս. զի ահա ոչ առնէ հայր իմ բան մի մեծ կամ փոքր զոր ոչ յայտնէ յունկն իմ. եւ զիա՞րդ իցէ զի թաքուցանիցէ հայր իմ յինէն զբանդ զայդ. չէ այդպէս։ 3 Պատասխանի ետ Դաւիթ եւ ասէ ցՅովնաթան՝՝. Գիտելով գիտէ հայր քո զի գտի շնորհս առաջի աչաց քոց, եւ ասէ թէ՝ Մի՛ գիտասցէ Յովնաթան, գուցէ ոչ կամիցի՝՝. այլ կենդանի է Տէր եւ կենդանի է անձն քո, զի որպէս ասացի՝ վճարեալ է ընդ իս եւ ընդ հայր քո մինչեւ ցմահ՝՝։ 4 Եւ ասէ Յովնաթան ցԴաւիթ. Զի՞նչ ցանկայ անձն քո՝ եւ արարից քեզ։ 5 Ասէ Դաւիթ ցՅովնաթան. Ահա վաղիւ ամսամուտ է. եւ ես նստելով ո՛չ նստայց ուտել հաց ընդ արքայի. եւ առաքեսցես զիս եւ թաքեայց ի դաշտի աստ մինչեւ ցընդերեկս աւուրն երրորդի. 6 եթէ առնելով առնիցէ այց զինէն հայր քո, ասասցես եթէ՝ Հրաժարելով հրաժարեաց՝՝ յինէն Դաւիթ երթալ մինչեւ ցԲեթղեհեմ քաղաք իւր. զի զոհ աւուրց է անդ ամենայն ցեղին։ 7 Եթէ ասասցէ թէ՝ Բարւոք է, խաղաղութիւն է ծառայի քում. ապա թէ խստիւ տայցէ պատասխանի, գիտասջիր զի վճարեալ է չարութիւն առ ի նմանէ։ 8 Եւ արասցես ողորմութիւն ընդ ծառայի քում. զի յուխտ Տեառն մուծեր զծառայ քո ընդ քեզ. եւ եթէ վնաս ինչ է ծառայի քում՝՝, դու իսկ սպան զիս. եւ ընդէ՞ր հասուցանիցես զիս առ հայր քո։ 9 Եւ ասէ Յովնաթան. Քաւ լիցի քեզ. զի եթէ գիտելով գիտացից եթէ վճարեալ է չարութիւն առ ի հօրէ իմմէ գալ ի վերայ քո՝ եթէ ոչ ի քաղաքն իսկ քո՝՝ պատմեցից քեզ։ 10 Եւ ասէ Դաւիթ ցՅովնաթան. Ո՞ պատմեսցէ ինձ եթէ խստիւ պատասխանի տացէ քեզ հայր քո։ 11 Եւ ասէ Յովնաթան ցԴաւիթ. Երթ եւ մնա յանդին՝՝։ Եւ գնացին երկոքեան յանդն։ 12 Եւ ասէ Յովնաթան ցԴաւիթ. Տէր Աստուած Իսրայելի գիտէ եթէ ոչ քննեցից զհայր իմ զերեք ժամաւն՝՝. եւ եթէ բարի ինչ իցէ զԴաւթէ եւ եթէ չար, առաքեցից առ քեզ յանդս։ 13 Օն եւ օն արասցէ Տէր Յովնաթանու, եւ օն եւ օն յաւելցէ, եթէ ոչ քննեցից զչարութիւնն՝՝ վասն քո, եւ յայտնեցից յունկն քո. եւ արձակեցից զքեզ եւ երթիցես ի խաղաղութիւն, եւ եղիցի Տէր ընդ քեզ՝ որպէս էր ընդ հօր իմում։ 14 Եւ իցէ թէ մինչդեռ ես կենդանի իցեմ, արասցես ընդ իս իսկ ողորմութիւն. եւ եթէ մահու՝՝ մեռանիցիմ, 15 եւ մի՛ բարձցես զողորմութիւն քո ի տանէ իմմէ մինչեւ ցյաւիտեան. եւ եթէ ոչ, ի ջնջել Տեառն զթշնամիս Դաւթի զիւրաքանչիւր ոք յերեսաց երկրէ. 16 գտցի անուն Յովնաթանու ի տան Դաւթի՝՝. Խնդրեսցէ Տէր ի ձեռաց թշնամեաց Դաւիթ։ 17 Եւ յաւել Յովնաթան երդմնեցուցանել զԴաւիթ առ սէր նորա. զի սիրեաց զանձն սիրելւոյն իւրոյ՝՝։ 18 Եւ ասէ ցնա Յովնաթան. Վաղիւ ամսամուտ է, եւ խնդրեսցիս. քանզի խնդրեսցի աթոռ քո։ 19 Եւ երեքօրեսցիս եւ խնդրեսցիս՝՝ եւ եկեսցես ի տեղի քո՝ ուր թաքեարն յաւուրն գործոյ. եւ նստցիս առ երգաբաւդ այդուիկ՝՝։ 20 Եւ ես երեքկնեցից փքնօք յորս ածել եւ ձգել յամատտարայն՝՝։ 21 Եւ արձակեցից զպատանեակն, եւ ասացից. Երթ, գիտ զփքինն. եւ եթէ ասելով ասացից ցպատանեակն. Ի քէն եւ այսր է փքինն եւ այսր առ զնա, եկեսջիր, զի խաղաղութիւն է քեզ, եւ չեն ինչ բանք, կենդանի է Տէր. 22 ապա թէ ասացից ցպատանին. Ի քէն եւ անդր է փքինն, գնասջիր, զի արձակեաց զքեզ Տէր։ 23 Եւ բանիցս զոր խօսեցաք ես եւ դու, ահա Տէր լիցի վկայ ընդ իս եւ ընդ քեզ մինչեւ ցյաւիտեան։ 24 Եւ թաքեաւ Դաւիթ յանդին. եւ եհաս ամսամուտն, եւ եմուտ արքայ ի սենեակն ուտել հաց։ 25 Եւ նստաւ արքայ յաթոռ իւրում, որպէս միանգամն եւ միւսանգամ աթոռով յորմայեցն. եւ ժամանեաց Յովնաթան, եւ նստաւ Աբեններ ի կողմանէ Սաւուղայ, եւ խնդրեցաւ տեղին Դաւթի։ 26 Եւ ոչ խօսեցաւ Սաւուղ եւ ոչ ինչ յաւուր յայնմիկ. քանզի ասաց թէ՝ Դէպք ինչ իցեն չլինելոյ սուրբ, եւ չիցէ սրբեալ։ 27 Եւ եղեւ ի վաղիւ ամսամտին յաւուրն երկրորդի խնդրեցաւ տեղին Դաւթի. եւ ասէ Սաւուղ ցՅովնաթան ցորդի իւր. Զի՞ է զի ոչ եկն որդին Յեսսեայ երէկ եւ այսօր ի սեղանս։ 28 Պատասխանի ետ Յովնաթան եւ ասէ ցՍաւուղ. Հրաժարեաց յինէն երթալ ի Բեթղեհեմ քաղաք իւր՝՝. 29 ասէ. Արձակեա զիս, զի զոհ է ցեղին մերոյ ի քաղաքին. եւ պատուիրեցին յիս եղբարք՝՝ իմ. եւ արդ եթէ գտի շնորհս առաջի աչաց քոց, երթայց տեսից զեղբարս իմ. վասն այնորիկ ոչ եկն ի սեղան արքայի։ 30 Եւ բարկացաւ Սաւուղ ի վերայ Յովնաթանու եւ ասէ ցնա. Աղճկորդի անձնամատն, ես ո՞չ գիտեմ, զի դաշնաւոր ես դու որդւոյն Յեսսեայ՝ յամօթ քո եւ յամօթ առականաց մօր քո. 31 զի զամենայն աւուրս որչափ որդին Յեսսեայ կենդանի է, ոչ հաստատեսցի՝՝ թագաւորութիւն քո. արդ առաքեա կալ զպատանին, զի որդի մահու է նա։ 32 Պատասխանի ետ Յովնաթան Սաւուղայ հօր իւրում, եւ ասէ ցնա. Ընդէ՞ր մեռանիցի. զի՞նչ գործեաց։ 33 Եւ վերացոյց Սաւուղ զգեղարդն ի վերայ Յովնաթանու սպանանել զնա. եւ գիտաց Յովնաթան թէ վճարեալ է չարութիւն ի հօրէ նորա սպանանել զԴաւիթ։ 34 Եւ դիմեաց Յովնաթան ի սեղանոյ անտի արտաքս բարկութեամբ եւ սրտմտութեամբ. եւ ոչ եկեր յաւուրն երկրորդի ամսոյն հաց, զի բեկաւ վասն Դաւթի, զի վճարեաց վասն նորա՝՝ հայրն իւր։ 35 Եւ եղեւ ընդ առաւօտն ել Յովնաթան յանդն, որպէս ժամադիր եղեւ Դաւթի ի վկայութիւն. եւ մանուկ փոքրիկ ընդ նմա։ 36 Եւ ասէ ցպատանեակն. Ընթա, գիտ զփքինն զոր ձգեցից։ Եւ ընթացաւ պատանեակն. եւ նա ձգեաց զփքինն, եւ եբեր զնա։ 37 Եւ չոգաւ պատանեակն մինչեւ ցտեղի փքնին զոր ձգեաց Յովնաթան. եւ աղաղակեաց Յովնաթան զկնի պատանեկին եւ ասէ. Ի քէն եւ անդ է փքինն։ 38 Եւ աղաղակեաց Յովնաթան զկնի պատանեկին եւ ասէ. Փութացեալ արագեա եւ մի՛ կացցես։ Եւ քաղեաց մանուկն Յովնաթանու զփքինսն եւ եբեր առ տէր իւր։ 39 Եւ պատանեակն ոչ ինչ գիտէր բաց ի Յովնաթանայ եւ ի Դաւթէ, զի գիտէին զբանն։ 40 Եւ ետ Յովնաթան զգործին իւր ցպատանեակն, եւ ասէ ցպատանեակն իւր. Երթ մուտ ի քաղաքն։ 41 Եւ եմուտ պատանեակն. եւ յարեաւ Դաւիթ յԱրգաբայն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ երկիր եպագ նմա երիցս անգամ, եւ համբուրեաց իւրաքանչիւր զընկեր իւր, եւ ելաց իւրաքանչիւր ի վերայ ընկերի իւրոյ մինչեւ ցմեծ վախճան՝՝։ 42 Եւ ասէ Յովնաթան ցԴաւիթ. Երթ ի խաղաղութիւն. եւ որպէս երդուաք մեք երկոքին յանուն Տեառն եւ խօսեցաք, Տէր լիցի վկայ ընդ իս եւ ընդ քեզ, եւ ի մէջ զաւակի իմոյ եւ ի մէջ զաւակի քո մինչեւ ցյաւիտեան։ 43 Եւ յարեաւ Դաւիթ եւ գնաց, եւ Յովնաթան եմուտ ի քաղաքն։ |