ԱՌ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ ԱՌԱՋԻՆ ԹՈՒՂԹ 11 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Նմանողք ինձ եղերուք, որպէս եւ ես Քրիստոսի։ ԴԶ. 2 Գովեմ զձեզ զի զամենայն ինչ զիմ յիշէք, եւ որպէս աւանդեցի ձեզ, զաւանդութիւնսն ունիցիք։ 3 Կամիմ զի գիտիցէք դուք, եթէ առն ամենայնի գլուխ Քրիստոս է, եւ գլուխ կնոջ՝ այր, եւ գլուխ Քրիստոսի՝ Աստուած։ 4 Ամենայն այր յորժամ յաղօթս կայցէ կամ մարգարէանայցէ եւ զգլուխն ծածկեալ ունիցի, յամօթ առնէ զգլուխն իւր։ 5 Եւ ամենայն կին յորժամ յաղօթս կայցէ կամ մարգարէանայցէ բացաւ գլխով, յամօթ առնէ զգլուխն իւր, զի այնպէս համարէ թէ գերծեալ իցէ։ 6 Զի եթէ ոչ սքողեսցի կին, փոքրեսցէ զհերս իւր. ապա եթէ անպատեհ է կնոջ փոքրել կամ գերծուլ, սքողեսցի։ 7 Առն մարդոյ չէ պարտ ծածկել զգլուխ իւր, զի պատկեր եւ փառք Աստուծոյ է. իսկ կին փառք առն իւրոյ է։ 8 Զի ոչ եթէ այր ի կնոջէ է, այլ կին՝ յառնէ։ 9 Քանզի ոչ իսկ հաստատեցաւ այր վասն կնոջ, այլ՝ կին վասն առն։ 10 Վասն այնորիկ պարտի կինն շուք դնել գլխոյն վասն հրեշտակաց։ 11 Բայց ոչ կին՝ առանց առն, եւ ոչ այր՝ առանց կնոջ ի Տէր։ 12 Զի որպէս կին յառնէ, նոյնպէս եւ այր՝ ի կնոջէ, բայց ամենայն՝ յԱստուծոյ։ 13 Այլ դուք ձեզէն տուք զիրաւդ. արժա՞ն է կնոջ մարդոյ հոլանի յաղօթս կալ առաջի Աստուծոյ։ 14 Եւ ո՞չ բնութիւնն իսկ ուսուցանէ զձեզ, զի այր, եթէ գիսաւոր է, անարգանք են նմա. 15 բայց կին, եթէ գիսաւոր է, փառք են նմա. զի գէսք փոխանակ զգեստու տուեալ են նմա։ 16 Ապա թէ ոք կամի հակառակող լինել, մեք չունիմք այնպիսի սովորութիւն, եւ ոչ եկեղեցիքն Աստուծոյ։ ՎՋ 17 Այլ զայս պատուիրեմ, ոչ որպէս թէ գովիցեմ, զի ոչ ի լաւ անդր՝ այլ ի վատթարն նկրտիք։ 18 Նախ՝ յորժամ ի մի վայր ժողովիցիք յեկեղեցին, լսեմ եթէ հերձուածք գոն ի ձեզ, եւ սակաւ ինչ հաւատացի։ 19 Բայց եւ հերձուածք լինելոց են ի ձեզ, զի որ ընտիրքն իցեն ի ձեզ՝ երեւեսցին։ 20 Եւ արդ ի ժողովելն ձեզ ի միասին՝ ոչ է տուն Տեառն ձեզ տեղի հաց ուտելոյ՝՝։ 21 Զի իւրաքանչիւր ոք զիւր ընթրիս յառաջանայ ուտել. եւ ոմն քաղցեալ՝ եւ ոմն արբեալ։ 22 Միթէ տունս ո՞չ ունիցիք ուտելոյ եւ ըմպելոյ. եթէ զեկեղեցեա՞ւն Աստուծոյ արհամարհիցէք, եւ յամօթ առնէք զչքաւորսն. զի՞նչ ասացից, գովեցի՞ց զձեզ յայդմ. ոչ՝՝ գովեմ։ 23 Զի ես ընկալայ ի Տեառնէ, զոր եւ ձեզն աւանդեցի, եթէ Տէր Յիսուս ի գիշերին յորում մատնէր, առ հաց. 24 գոհացաւ, եբեկ եւ ասէ. Այս՝ է իմ մարմին, որ վասն ձեր. զայս արարէք առ իմոյ յիշատակի։ 25 Նոյնպէս եւ զբաժակն յետ ընթրեացն առ եւ՝՝ ասէ. Այս բաժակ նոր ուխտ է իմով արեամբ. զայս արարէք քանիցս անգամ թէ ըմպիցէք, առ իմոյ յիշատակի։ 26 Քանիցս անգամ թէ ուտիցէք զհացս զայս եւ զբաժակս ըմպիցէք, զմահն Տեառն պատմեցէք, մինչեւ եկեսցէ նա։ 27 Այսուհետեւ որ ուտիցէ զհացս, կամ ըմպիցէ զբաժակս Տեառն անարժանութեամբ, պարտական եղիցի մարմնոյ եւ արեանն Տեառն։ 28 Փորձեսցէ մարդ զանձն իւր, եւ ապա ի հացէ անտի կերիցէ եւ ի բաժակէն արբցէ։ 29 Զի որ ուտէ եւ ըմպէ անարժանութեամբ՝ դատաստանս անձին իւրում ուտէ եւ ըմպէ, զի ոչ խտրէ զմարմինն Տեառն։ 30 Վասն այնորիկ իսկ են ի ձեզ բազում հիւանդք եւ ախտաժէտք, եւ շատ եւս այն են որ եւ ննջեցեալքն իսկ իցեն։ 31 Զի եթէ զանձինս քննէաք, ապա ոչ դատապարտէաք։ 32 Եւ եթէ դատիմք, ի Տեառնէ խրատիմք. զի մի՛ ընդ աշխարհի դատապարտեսցուք։ 33 Այսուհետեւ, եղբարք, յորժամ ի մի վայր ժողովիցիք ուտել, միմեանց մնասջիք։ 34 Ապա թէ ոք քաղցեալ իցէ, ի տան իւրում կերիցէ, զի մի՛ ի դատապարտութիւն ժողովիցիք։ Բայց զայլ ինչ, յորժամ եկից, յայնժամ պատուիրեցից։ |