عبرأنیأن 11 - Gilaki New Testament

ایمأن چیسه؟

¹ ایمأن ینی اونچی‌یَ کی اومید دأریم، ایطمینأن بٚدأریم و اونچی‌یَ کی هنو نیدینیمٚ رِه حتم بٚدأریم.

² او مردأکأنی کی خودا قدیمٚ زمأتأنٚ دورون اینتخأب کودی، اوشأنی ایمأنٚ وأسی اوشأنٚ جَا رأضی بو.

³ ایمأنٚ اَمرأیه کی فأمیم تومأمٚ دونیأ خودا فرمأنٚ اَمرأ چأکوده بوبوسته، اوطو کی اونچی بیدِه بِه، جٚه او چیزأنی کی بیدِه بوستنیه، چأکوده نوبوسته.

⁴ ایمأنٚ جَا بو کی هأبیل ایتأ پیشکشی بِیتر جٚه قأئنٚ پیشکشی خودایَ تقدیم بوکوده. ایمأنٚ وأسی بو کی اون عأدیل بٚحیسأب بأمؤ، چونکی خودا اونی پیشکشی رِه خوروم گووأ بٚدأ. و ایمأنٚ اَمرأیه کی هأبیل هرچن بٚمٚرده، هنو گب زِئندره.

⁵ خَنوخم خودایَ ایمأن دأشتی. هنٚ وأسی، بودونٚ اَنکی مرگٚ مزه‌یَ بیچیشه، خودا اونَ ببرده خو ورجأ و دِه هیکس اونَ نیده. چونکی جٚه اون پیشتر، خودا بٚفرمأسته بو کی خَنوخٚ جَا رأضی‌یٚم.

⁶ ولی اگه ایمأن و اونَ توٚکول کودن نٚبه، نشأ خودایَ خوشألَ کودن. هر کس خأیه بأیٚه خودا ور، وأستی ایمأن بٚدأره کی خودا ایسأ و اوشأنَ کی ایتأ تیمیزٚ دیلٚ اَمرأ اونی وأسی وأموج وُموج کونٚده پأدأش فأدِه.

⁷ هه ایمأنٚ اَمرأ بو کی وختی نوح دروأره‌یٚ او کأرأن کی هنو بیدِه نوبوسته بو، وأخٚوٚرَ بوسته، ایتأ موقدسٚ ترسٚ اَمرأ ایتأ کشتی چأکوده کی خو خأنوأرَ نیجأت بٚده. اون خو ایمأنٚ اَمرأ بو کی دونیأیَ محکومَ کوده و عیدألتَ ارث ببرده، خودا ورجأ بی‌گونأ بٚحیسأب بأمؤ، کأری کی ایمأنٚ نتیجه ایسه.

⁸ ایبرأهیمم او ایمأنٚ وأسی کی خودایَ دأشتی، اونی دعوتَ ایطأعت بوکوده و رأ دکفته او سرزیمینٚ ور کی خودا اونی وعده‌یَ بٚدأ بو. اون بودونٚ اَنکی بٚدأنه کویه شؤئؤندره، خو شهر و دیأرَ بٚنأ بوشؤ؛

⁹ حتّا او زمأت کی او وعده بٚدأ سرزیمینَ فأرٚسِه، ایتأ غریبه مأنستَن چأدرأنٚ دورون زٚندیگی بوکوده. ایسحأق و یعقوبٚم کی خودا جَا هه وعده‌یَ فأگیفته بود، اونی مأنستَن چأدرأنٚ میأن زٚندیگی بوکودٚد.

¹⁰ ایبرأهیم کأمیلٚ ایطمینأنٚ اَمرأ، او روجٚ رأفأ ایسأبو کی خودا اونَ ببره او قأیم و همیشٚکی شهر، او شهر کی اونٚ چأکودن کس و میعمأر خودا ایسه.

¹¹ اونٚ زن سارایٚم خودایَ ایمأن دأشتی و هه ایمأنٚ وأسی، قوّت بیأفته کی شکم اوسأنه، اگه چی خٚیلی پیرَ بوسته بو؛ چونکی بٚفأمٚسته خودا تأنه او وعده‌یَ کی اونَ بٚدأ، وفأ بوکونه.

¹² بأزون، ایبرأهیمٚ جَا، ینی اونی کی هیذره دِه نتأنستی زأی اَوٚردٚنٚ رِه کأری بوکونه، نسلأنی بیرون بأمؤ کی هوطو آسمأنٚ ستأره‌یأن و دریأ کنأرٚ فورشٚ مأنستَن، ایشمأردنٚ شین نوبود.

¹³ اَ ایمأنٚ مردأکأن، همٚتأ بٚمٚردٚد بودونٚ اَنکی تومأمٚ خودا وعده‌یأنَ فأگیرد، ولی جٚه دؤر اوشأنَ بیدِده، اونی فأگیفتنٚ اومیدٚ جَا خوشألَ بوستٚد. اوشأن گووأ بٚدأده کی اَ دونیأ کی زود دٚوأره اَشأنٚ رأس‌رأسِی خأنه نییٚه، بلکی اَ دونیأ دورون، رأدٚوأر و غریبه ایسٚد.

¹⁴ رأس‌رأسِی، اوشأنی کی اَجور گب زنٚده، نیشأن دٚهٚده کی ایتأ وطنٚ رأفأ ایسأده کی بتأنٚد اونَ خوشأنٚ شین بدأنٚد.

¹⁵ اَنٚم بٚگم، اگه وأگردٚستن او سأمأنٚ ور، کی اونَ بٚنأ و بوشؤ بود، خوشأنی سٚرٚ میأن بدأشته بود، حتم وخت دأشتید اَ کأرَ بوکوند؛

¹⁶ ولی اوشأن دوس نأشتیدی پسأ پٚسی وأگردٚد، و اَ دونیأ کأرأنَ دیل دٚنوٚسته بود، بلکی اوشأنی دیل خأستٚن و فأندرستن آسمأنی وطنٚ رِه بو. پس خودا خجألت بٚزِه نییٚه کی اوشأنی خودا نأم دأره، چونکی ایتأ شهر آسمأنٚ میأن اَشأنٚ وأسی حأضیرَ کوده.

¹⁷ او زمأت کی خودا ایبرأهیمَ ایمتحأن کودأندوبو و اونی جَا بٚخأست کی خو پٚسر ایسحأقَ قوربأنی بوکونه، اون او ایمأنٚ وأسی کی خودایَ دأشتی، قوبیل بوکوده خودا فرمأنَ ایطأعت بوکونه. اَنٚ اَمرأ کی دروأره‌یٚ ایسحأق وعده‌یأنی خودا جَا فأگیفته بو، ولی حأضیر بوبوسته کی اونَ قوربأنی بوکونه،

¹⁸ اگه‌چی دروأره‌یٚ اون بو کی خودا ایبرأهیمَ بٚفرمأسته بو: «ایسحأقٚ اَمرأ ایسٚه کی تو ایتأ نتأجٚ صأب بی کی اونی وعده‌یَ تٚرَه بٚدأم.»

¹⁹ چونکی ایبرأهیم ایمأن دأشتی ایسحأق حتّا اگه بیمیره، خودا تأنه اونَ زٚنده کونه. رأس‌رأسِی، هطویم بوبوسته، چونکی ایسحأق ایبرأهیمٚ فیکرٚ اَمرأ، وأستی بوکوشته بوبوسته بی، ولی دووأره عُمر بیأفته.

²⁰ ایمأنٚ وأسی بو کی ایسحأق خو پٚسرأن، یعقوب و عیسویَ اوشأنٚ آینده رِه برکت بٚدأ.

²¹ ایمأنٚ جَا بو کی یعقوب، پیرَ بوستن و مٚردنٚ زمأتٚ نیزدیکی، یوسفٚ هر دوتأ پٚسرأنَ برکت بٚدأ و هوطو کی خؤرَه خو دٚسٚ‌چو سٚر دفرأشته بو، سوجده بوکوده.

²² ایمأنٚ وأسی بو کی یوسف پیشتر جٚه خو مٚردن، قورص و قأیم وأگویا بوکوده کی ایتأ روج ایسرأییلٚ مردوم جٚه مصرٚ سرزیمین شٚده بیرون. اون حتّا خو خأشأنٚ بیگیلَ کودنٚ رأیأنم اوشأنَ نیشأن بٚدأ.

²³ ایمأنٚ وأسی بو کی موسا پئر و مأر، سه مأه اونی بودونیأ اَمؤنٚ پٚسی، اونَ جیگأ بٚدأده، چونکی بیدِ‌ده اون ایتأ خوشگل و خورومٚ دیمٚ زأکه، و پأدیشأ حوکمٚ جَا، ترس خوشأنی دیلٚ میأن رأ نٚدأده.

²⁴ ایمأنٚ وأسی بو کی موسا، وختی کی پیلّه بوسته، قوبیل نوکوده کی فرعونٚ دوخترٚ پٚسرزأی دؤخأده بٚبه.

²⁵ اون اینتخأب بوکوده، گونأ سرسری لیذتأنَ بٚدٚس اَوٚردٚنٚ عوض، خودا قومٚ اَمرأ ظولم و ستمَ بچأنَ گیره.

²⁶ اونی فیکرٚ میأن مسیح وأسی ننگ و زحمتَ تحمول کودن، تومأمٚ مصرٚ خزأنه‌یأن و گنجأنٚ جَا ویشتر اَرزَستی. چونکی اون او پیله جأیزه‌ رأفأ ایسأبو کی خودا وعده بٚدأ بو.

²⁷ خودایَ ایمأن دأشتنٚ وأسی بو کی اون، بودونٚ اَنکی پأدیشأ برزخَ بوستنٚ جَا زهله بوکونه، مصرَ بٚنأ بوشؤ و قأیم پیش دکفته، اینفرٚ مأنستَن کی نیدِبو خودایَ خو چومأنٚ جولو دأره.

²⁸ ایمأنٚ وأسی بو کی ایسرأییلٚ مردومَ اَمر بوکوده کی «پسَحَ» حیفظ بوکونٚد و خوشأنی خأنه‌یأنٚ دٚرٚ چأرچو سٚر خون بٚپأشأنٚد کی او فٚرٚشته کی اوّلی پٚسرزأکأنَ جٚه بین بردی، ایسرأییلٚ مردومٚ پٚسرزأکأنٚ سٚر دٚس نٚنه.

²⁹ ایسرأییلٚ مردومٚم خودایَ ایمأن بأوٚردٚده و سلأمتی جأنٚ اَمرأ جٚه سورخٚ دریأ میأن دٚوأرٚستٚده، عَینٚ خیأله کی خوشک زیمینٚ جَا دٚوأرٚستأندرده. ولی او زمأت کی مصریأن اوشأنی دونبأل دکفتد و بٚخأستٚد دٚوأرٚد، همٚتأن غرقَ بوستٚد.

³⁰ ایمأنٚ وأسی بو کی اَریحا شهرٚ حیصأرأنَ، ایسرأییلٚ مردوم خودا دستورٚ اَمرأ هفت روج دؤر بٚزِده، اونی پٚسی بو کی اون فوگوردٚسته.

³¹ ولی اوشأنی میأن راحاب کی خرأب دأشتی، اَریحا مردومٚ اَمرأ بوکوشته نوبوسته، چونکی خودا و اونی قودرتَ ایمأن دأشتی و اوشأنی‌ کی خودا قومٚ جَا بود و اونی ورجأ اوسه کوده بوبوستٚده خُب پذیرأیی بوکوده؛ ولی البأقیأن حأضیر نوبوستٚد کی خودایَ ایطأعت بوکونٚد.

³² دِه چی مثأل بأوٚرٚم؟ وخت ولأنه کی جدعون، باراق، سامسون، یفتاح، داوود، سموئیل و البأقی پیغمبرأنٚ ایمأنٚ جَا گب بٚزٚنم.

³³ ایمأنٚ وأسی بو کی اوشأن، کیشورأنَ شکست بٚدأده، عیدألت و اینصأفٚ اَمرأ سلطنت بوکودٚد، و اونچی کی وعده بٚدأ بوبوسته بو، بٚدٚس بأوٚردٚد. اوشأن شیرأنٚ دٚهٚنَ دٚوٚستٚد،

³⁴ او آتشٚ توندٚ شوأله‌یَ خأموشَ کودٚد، و شٚمشیرٚ تِغٚ جَا جیویشتٚد. اوشأنی ضعف، قوّت بوبوسته، و جنگستنٚ میأن پورقوّت بوبوستٚده، غریبه‌یأنٚ لشکرأنَ دورسن وأرسن بوکودٚد.

³⁵ زنأکأن، ایمأنٚ قوّتٚ اَمرأ، خوشأنٚ جٚه دٚس بوشؤ جأنٚ دیلأنَ، زٚنده کٚشَ گیفتٚد. ولی ایتأ عیده دِه جٚه مؤمینأنم بود کی تأ مٚردنٚ نیزدیکی شکنجه و آزأر بیدِ‌ده و بِیتر بٚدأنستٚد بیمیرٚد تأ اَنکی خودایَ خیأنت بوکونٚد و آزأدَ بٚد. چونکی خأطر جم بود کی مٚردنٚ پٚسی، رأس‌رأسِی آزأدَ بوستن و همیشٚکی زٚندیگی کودن اَشأنٚ شین بِه.

³⁶ بعضیأن شلأق بوخوردٚد، رخشنَ گیفته بوبوستٚد؛ بعضیتأن دِه تأریکٚ خوله‌یأنٚ میأن زینجیلٚ اَمرأ دٚوٚسته بوبوستٚده.

³⁷ بعضیأن سنگسأر بوبوستٚد و بعضیتأن دِه ارّه اَمرأ دو سأم بوبوستٚد، و بعضیأنم تِغٚ جَا دٚوأرٚستد. ایتأ عیده دِه بوز و گوسوٚندأنٚ پوستٚ میأن، فِقِر و ستم بیدِه و اَذِت آزأر بیدِه، آوأرَه بوستد.

³⁸ اوشأنی کی دونیأ اَشأنٚ لیأقتَ نأشتی، کوهأن و صأرأیأنٚ میأن سرگردأنَ بوستٚد، و خوشأنَ چألٚکأ و غأرأنٚ میأن جیگأ بٚدأده.

³⁹ اَ مؤمینٚ اینسأنأن، اَنٚ اَمرأ کی خوشأنی ایمأنٚ وأسی خودا ورجأ قوبیل بوبوستٚد، ولی هیتّأن او برکتأنَ کی خودا وعده بٚدأ بو بٚدٚس نأوٚردٚد.

⁴⁰ چونکی خودا خأستی اَشأن رأفأ بئیسٚد کی اَمی اَمرأ، او بِیتر برکتأنَ کی اون اَمِرِه خو فیکر میأن دأشتی فأرٚسٚد.