موکأشفه 17 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

پیله فاحشه و واشی جانور

¹ بازین ایتا جه اُ هَفتا فیریشته کی هَفتا پياله داشتيدی پیش بامو و مَرا بگفت: «بيا، تا اُ پیله فاحشه داوَریَ کی خَیلی آبان رو نیشته، تَره نيشان بَدم.

² اونکی، زمينِ پادشائان اونِ مَرا زینا بُکودید و زمینِ سرِ آدمان، اونِ زینا شراوِ جا مَست بُبوستید.»

³ اُ فیریشته، مَرا خُدا روحِ درون ایتا وياوان بَبرد. اويا ایتا زناکَ بيدم کی ایتا سُرخِ واشی جانورِ سر نیشته. اُ جانورِ تن کُفرآمیزِ نام ئانِ مَرا بپوشانه بُبوسته بو، و هَفتا کله و دَه تا شاخ داشتی.

⁴ اُ زناک، سُرخ و ارغوانی رَخت دوکوده داشتی کی طلا و جواهرات و مُرواريدانِ مَرا قشنگَ بوسته بو و ایتا جام طلا جا خو دَس درون داشتی کی اونِ زشتیان و ناپاکیانِ زینا جا پُر بو.

⁵ و اونِ پيشانی سر اَ مرموزِ نام بينیويشته بُبوسته بو: «پیله بابِل، فاحشه ئان و زمينِ زشتیانِ مار.»

⁶ و بيدِم کی اُ زناک مُقدّسینِ خونِ امرا و اوشان کی عيسی واسی شهید بُبوستیدِ خونِ امرا مَستِ. وقتی کی زناکَ بيدم خَیلی حیرانَ بوستم.

⁷ ولی فیریشته مَرا بگفت: «چره اَنقدر حیرانی؟ من اُ زناکِ راز و اُ واشی جانورِ رازَ کی هَفتا کله و دَه تا شاخ دَره و اُ زناک اونِ سر سوارِ، تَره گَم.

⁸ اُ واشی جانور کی بيده ئی، ايسابو، الان دِه نئسا، و خَیلی زو هاویه چاهِ جا بیرون اَیه و هلاکتِ سو شه. و اوشان کی زمينِ سر ایسائید کی اوشانِ نام دُنیا بنا جا دفترِ حیاتِ درون بینویشته نُبوسته، اُ واشی جانور دِئنِ جا حیرانَ بیدی، چونکی اون ايسابو، الان نئسا، و خوائه اَمون.

⁹ «اَن ایتا با حکمتِ عقل خوائه. اُ هَفتا کله، هَفتا کوه ایسید، کی اُ زناک اوشانِ رو نیشته.

¹⁰ اوشان، هَفتا پادشاه ایسید کی پنج تا جه اوشان ازبین بشوئید، و ايتا ایسا و ایتا جه اوشان هنو نامو و اُ زمات کی بايه، بایستی بِئسه ولی ایبچه زمات.

¹¹ اُ واشی جانور کی ايسابو و الان نئسا، هَشتمی پادشاهِ. اونَم هو هَفتا شینِ و هلاکتِ سو شه.

¹² «و اُ دَه تا شاخ کی بيده ئی، دَه تا پادشاه ایسید کی هنو به سلطنت فانرسه ئید. ولی اوشان قرارِ کی یک ساعتِ ره اُ واشی جانورِ امرا پادشائانِ اقتدارَ فیگیرید.

¹³ اوشان همتان ايتا فکر دَريدی و خوشانِ قُدرت و اقتدارَ اُ واشی جانورَ خوائيد فَدن.

¹⁴ اوشان بَرّه امرا جنگ خوائید کودَن، ولی اُ بَرّه اوشانِ سر پيروزَ به، چونکی اون، خُداوندانِ خُداوند و شاهانِ شاه ایسه- و اوشانی کی اونِ امرا ایسائید، اونِ دعوت بُبوسته ئان، و انتخاب بُبوسته ئان و اونِ وفادارانید.»

¹⁵ و اُ فیریشته مَرا بگفت: «اُ آبانَ کی بيده ئی، اُ جیگایی کی فاحشه نیشته، هوشان، هو مردومان و جماعتان و ملتّان و زوانان ایسید.

¹⁶ و اُ دَه تا شاخ و اُ واشی جانورَ کی بيده ئی، فاحشه جا بیزارَ بیدی. اوشان، اُ فاحشه یَ تنها نیئیدی و اونَ لُخت و سوخت ولَ کونیدی. اونِ تنِ گوشتَ خوریدی و اونَ آتشِ درون سوجانیدی.

¹⁷ چونکی خُدا اوشانِ ديل درون بَنه کی اونِ خواسته یَ بجا باوَريد و هم فیکر بیبید، تا خوشانِ سلطنتِ قدرتَ اُ واشی جانورِ دَس واسپارید، تا خُدا کلام به انجام فاراسه.

¹⁸ و اُ زناک کی بيده ئی، هو پیله شارِ، کی زمينِ پادشائانِ سر حکومت کونه.»