لوقا 10 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانعیسی هفتاد شاگرد روانه کونه 1 بازون پس عیسی خُداوند، هفتاد نفر دیگه ی سیوا بُکود و اوشانَ دوتا دوتا جُلُوتر جه خودش هر شار و ولایت کی خواستی اویا بشه اوسِه کود. 2 اَشان بگفت: «محصول فراوانه، ولی کارگر کم. پس، صاحاب محصول جا بخوائید خو محصول بِئِن ره کارگر اوسه کونه. 3 بیشید! من شمرأ برِّه ئان مانستن گرگ ئان میان اوسه کونم 4 شیمی اَمرا نه پول نه کوله بار و نه ایتا چاروغ اوسانید و راه درون شیمی وقتَ سلام و احوال پرسی ره نانید. 5 «هر خانه یَ کی بدرون شیدی، اول بیگید: ”سلام به اَ خانه بایه.“ 6 اَگه اُ خانه درون کَسی جه صُلح و سلام اهل ببه، شیمی سلام اون ره قرار خوائه گیفتن؛ وِیلاَ، شمرأ واگردنه به. 7 اُ خانه درون بأسید و هرچی شمرأ فدَه ئید، بُخورید و بُنوشید، چون کارگرِ مُزد اونِ حقه. اَ خانه به اُ خانه جابجا نیبید. 8 هَطو کی ایتا شار بدرون بُشوئید و شمرأ گرمی مرا قُبیل بُکودید، هرچی شیمی جُلُو بنئید، بُخورید. 9 اویا ناخوشانَ شفا بدید و بیگید: ”خُدا پادشائی شمرأ نزدیکه.“ 10 ولی هر وقت کی ایتا شار بدرون بُشوئید و شمرأ قُبیل نُکودید، اُ شار کوچه ئان درون بیشید و بیگید: 11 ”اَمان حتی شیمی شار خاکَ کی اَمی پائان رو نیشته، شیمی ضّد تکانیم. با اَ حال بدانید کی خُدا پادشائی نزدیک بُبوسته دَره.“ 12 شمرأ گَم کی داوری روج درون، مجازاتِ تاب، شارِ سُدوم ره کی گُناه درون غَرقا بوسته بو، سَألتر خوائه بوستن تا اُ شار.» 13 «وای بر تو، اَی شار خورَزین! وای بر تو، اَی شار بِیت صِیْدا! چون اگه مُعجزه ئاتی کی شیمی درون عمل بُبو صور و صیدون شاران میان دکفته بو، اویا مردومان خَیلی پیشتر پلاس دوکودید و خاکسترِ سر نیشتید و توبه کودید. 14 ولی داوَری روج درون، مجازاتِ تاب، صور و صیدون شاران ره سَألتر خوائه بوستن تا شیمی واسی. 15 و تو اَی شارِ کَفَرناحوم، تا آسمانِ بُجور خوائی شئون؟ هرگس، بلکی تا بجیر ترین جای جهندم دکفی.» 16 «هر کی شمرأ گوش فدَه، مرا گوش فَده دَره و هر کی شمرأ قُبیل نُکونه، مَرا قُبیل نُکوده و هرکی مَرا قُبیل نُکونه، اونی کی مَرا اوسه بُکوده یَ قُبیل نُکوده.» 17 اُ هفتاد نفر ذوق مرا واگردستید و بگفتید: «اَی آقا، حتی دیوان ئم تی نام مرا جه اَمان فرمان برید.» 18 عیسی اوشانِ بگفت: «شیطانَ بیدِم کی بَرخ مانستن آسمان جا بجیر کفتی. 19 من شمرأ قدرت فدم کی لانتیان و عقربان و تمان دُشمند قدرتَ پولیل بُکونید، و هیچّی شمرأ آسیب فَأنرسانه. 20 با اَ حال اَنِ جا ذوق نُکونید کی پلید ارواح جه شُمان فرمان بریدی، بلکی شیمی ذوق اَنِ واسی ببه کی شیمی نام آسمان درون بینیویشته بُبوسته.» 21 هو وقت میان، عیسی روح القدس شادی جا پُرَ بوست و بگفت: «اَی پئر، زمین و آسمان صاحب، تره ستایش کونم کی اَ حئیقتانَ جه حکیمان و دانائان جیگا بدَه ئی و کوج زاکان ره نمایان بُکودی. بله، اَی پئر، چونکی خواسته ی پُر جه لوطفِ تو اَنِ واسی بو. 22 می پئر همه چیَ مَرا واسپارد. هیکّس نانه پسر کیسه جُز پئر، و هیکّس نانه پئر کیسه جُز پسر، و هر کسَ کی پسر بخوائه، پئرَ اونِ ره نمایانَ کونه.» 23 بازون عیسی وگردست و خلوتی شاگردانِ بگفت: «خوشا به حال چومانی کی اونچی شُمان دینیدیَ، بیدینه. 24 چونکی شمرأ گَم خَیلی جه پیغمبران و پادشائان ناجی دَشتید اونچیَ شُمان دینیدی، بیدینید و نیدِئید، و اونچیَ شُمان ایشتاوید، بیشتاوید و نیشتاوستید.» خُرُم سامِری نقل 25 ای روج ایتا جه قاضیان ویریشته تا اَ پرسش مرا، عیسیَ محَک بزنه: «اَی اوستاد، چی بُکونم تا زیندگی ابدیَ بدَس باورم؟» 26 عیسی اون بگفت: «تورات درون چی بینیویشته بُبوسته؟ اون جا چی فهمی؟» 27 جواب بدَه: «”تی خُداوندْ خُدایَ تمان دیل و تمان جان و تمان قوّت و تمان فیکر مرا دوست بدَر و تی هَمساده ی خودت مانستن دوست بدَر.“» 28 عیسی بگفت: «درست جواب بدَه ئی. اَنه انجام بدن کی زنده مانی.» 29 ولی اُ قاضی چونکی خواستی خورِه توجیه بُکونه عیسی جا واورسه: «ولی می هَمساده کیه؟» 30 عیسی اونِ جواب بدَه: «ایتا مرداک اورشلیم جا اَریحا شار شوئی. راه درون رازنان دس دکفت. اوشان اونَ لُختَ کوده، بزئید، و نیمهجان اون وِلا کودید و بُشوئید. 31 اَزقضا ایتا جه کاهنان یهود معبد جه هو راه ردّا بوستن دوبو. ولی وقتی اون چوم اُ مرداک دکفت، خو رائَ کجَ کود و ایتا وَر دیگه ی جاده بُشو. 32 ایتا لاوی کی معبد خیدمتکار بو ئم جه اویا دوارستی. اونم وقتی اویا فارسه و اُ مردَ بیده خو رائَ کجَ کود و ایتا وَر دیگه ی جاده بُشو. 33 ولی ایتا مسافر کی سامِری بو هُطو کی اویا فارسه و اُ مرداکَ بیده، اَن دیل اونِ حال ره بُسوخت. 34 پس اون ورجه بُشو و اون زخم زیلی جانِ سر شراو فُکود و روغن بمالست و اونَ دوَست. بازون اونَ خو اُلاغ سر بنه و ایتا کارماسرا سو ببَرد و اونِ فارِس فارِس بُکود. 35 فردایی، دو روج کارگری دَست مُزدشین کاروانسرا صاحابَ فدَه و بگفت: ” اَ مرداک فارِس فارِس بُکون و اگه ویشتر اَن ره خرج بُکودی، هَطو کی واگردستم تره فَدَم.“ 36 حالا به گُمان تو کویتا جه اَ سه نفر، اُ مردای کی رازنان دَس دکفتِ هَمساده بو؟» 37 جواب بدَه: «اون کی اونَ ره رَحم بُکود.» عیسی اون بگفت: «بوشو توئم هه کارَ بُکون.» مریم و مارتا 38 هَطو کی راه میان شئون دیبید، ایتا آبادیَ فارسه ئید. اویا ایتا زناک مارتا نام عیسیَ خو خانه میمان بُکود. 39 مارتا ایتا خاخور دَشتی مریم نام. مریم عیسی لنگان ورجه نیشته بو و اون گبان گوش دئی. 40 ولی مارتا حیسّابی گرم میماندَری بو. مارتا عیسی ورجه بامو و بگفت: «آقا، تره مهم نیه کی می خاخور مَرا میماندَری کاران میان تنها بنه درِه؟ اون بُگو کی مَرا فارسه!» 41 ولی عیسی خُداوند جواب بدَه: «مارتا! مارتا! تو خَیلی چیان واسی تره پریشان و نیگران کونی، 42 ولی فقط ایچی لازمه؛ و مریم هو خُرمتر چیَ سیوا بُکود، کی اون جا فیگیفته نخوائه بوستن.» |
@ 2024 Korpu Company