دوم پطرس 2 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

دوروغی پیغمبران و آموجگاران

¹ ولی یهودِ مردومِ میان، دوروغی پیغمبرانَم ایسابید، هَطوکی شیمی میانم دوروغی آموجگاران خوائید اَمون، کی خَلوتی غلطِ تعالیمَ آوریدی کی تانه بُکوشه و هو اربابیَ کی اوشانَ بیهه حشا کونیدی و اَطوئی ناخبرکی ایتا بَلا خوشانِ سر خوائید آوردَن.

² خَیلیان اَشانِ بی عفتیانِ دُمبال شیدی و اوشانِ واسی، حئیقتِ رایَ کُفر گیدی.

³ و خوشانِ طمعِ راه درون، دوروغِ گبانِ مَرا، شمرأ غارت کونیدی. اَشانِ محکوم بوستن کی پیشتر تعیین بُبوسته، بیکار نینیشته و اوشانِ نابودی نُخوفته!

⁴ چونکی اگر خُدا اُ فیریشته ئانِ سر کی گُناه بُکودید رَحم نُکود، بلکی اَشانَ جهندم سیاهچالِ درون ظلماتِ تاریکیَ واسپارد تا اوشان، داوری ره بداشته بیبید؛

⁵ اگر قدیمِ دُنیا سر رحم نُکود، بلکی نوحَ کی عدالتِ پیغامَ آوردی هَفت نفر دیگرِ امرا حفظ بُکود، بازون اُ طوفانَ دُنیا بی دینانِ سر باوَرد؛

⁶ اگر سُدوم و عَمورَه شارانَ خاکستر بُکود و نابودی ره محکوم بُکود تا بی‌دینی عاقبتِ ره درسِ عبرتی بِبه،

⁷ و اگر لوطَ کی صالح بو و شریر آدمانِ هرزگی جا به وازده بامو بو، نجات بدَه -

⁸ چونکی اُ صالح مَردای هر روج اوشانِ میان زیندگی کودی و اونِ صالحی جان، اوشانِ زشتِ اعمالِ جا کی فَندرستی و ایشتاوَستی عذاب کِشئن دبو-

⁹ پس خُداوند دانه کی چطو صالح آدمانَ امتحاناتِ جا نجات بدِه و آدمیَ کی صالح نیه داوری روجِ مکافاتِ ره بداره،

¹⁰ اللخصوص اوشانیَ کی خوشانِ فاسدِ هوا و هوسِ خواسته ئانِ دُمبالید و اقتدارَ کوچک ایشماریدی. اَشان اوجور سَرکش و مَغرورید کی، جه اَنکی آسمانی پیله ترانَ کُفر بیگید ترسی ناریدی؛

¹¹ با اَنکی فیریشته ئان کی اوشانِ قوت و اقتدار ویشتره، خُداوندِ حضور میان، کفرِ امرا اوشانَ حکم نُکونیدی.

¹² ولی اوشان، حیوانَ مانیدی کی شعور ناره کی خوشانِ غریزه امرا رفتار کونیدی و به دُنیا باموئید تا تله درون دَکَفید و هلاکَ بید و اُ چیانی کی فهمستن نتانیدی کُفر گیدی و خوشانِ فسادِ درون هلاک خوائید بوستن،

¹³ و عوضِ بَدی کی بُکودید، بَدی دینیدی. اَشانِ خوشی، روشنِ روجِ درون عیش و نوش کودَنِ. اوشان، کثیفِ لکه ئانی ایسید کی شیمی اَمرا میمانی اَئیدی، گول زئنِ جا کیف کونیدی و اونِ جا دَس اونسانیدی.

¹⁴ اوشانِ چومان زِنا جا پُره کی گنا کودنِ جا سیرا نیبه. اوشان جوانانیَ کی سُست ایسید به دام تَوَدیدی. اوشانِ دیلان طمعِ درون ماهره! لعنتِ زاکانید!

¹⁵ اوشان راستِ رایَ ولَ کودید و گمراهَ بوستید. اوشان بِعورِ زای، بَلعامِ رایَ پیش بیگیفتید کی ناراستی مُزدَ دوست داشتی.

¹⁶ ولی بَلعام خو بدِ کارانِ واسی توبیخ بُبوست. ایتا لالِ خَر، آدم صدا امرا گب بزه و اُ پیغمبرِ تورِ کارانِ جُلُویَ بیگیفت.

¹⁷ اَ دوروغِ آموجگاران، خُشکَ بوسته چشمه‌ئان و شرومَ مانیدی کی طوفان بادانِ امرا دَتَرانه خوائید بوستن. اوشانِ ره تاریکی ظلمات آماده ایسه.

¹⁸ چونکی بلندِ صدا امرا گبانی زنیدی کی غرور و نفهمی جا پُره و خوشانِ هوا و هوسانِ امرا، اوشانیَ کی سختی مَرا، تازه بدِ آدمانِ چنگِ جا جیویشته بید، به دام تَوَدیدی.

¹⁹ اوشانَ آزادی واده یَ فَدیدی، ولی اوشان، خودشان، فسادِ نوکر ایسید. چون هرچی کی آدمِ سر سواره، آدمی اونِ نوکر به.

²⁰ چون اگه اوشانی کی، خُداوند و اَمی نجات‌دهنده عیسی مسیحِ بشناخته بو پسی، دُنیا فسادِ جا جیویشتید، اگر ایوارده اُ چیانِ درون گرفتارَ بید و شکست بُخورید، اوشانِ آخرِ عاقبت بَدتر جه اوّل خوائه بوستن.

²¹ بهتر بو کی جه بنا، صالح بوستنِ رایَ نشناخته بید، تا اَنکی بشناخته بو پسی، اُ مقدّسِ حکمِ جا کی اَشانَ واسپارده بُبوسته، رو وَگردانید.

²² اَ نقل اُ چیِ باره گب زنه کی اوشانِ ره پیش بامو: «سگ خو بجور باوَرده سر وَگرده»، و «بُشوسته خوک، چِلِ درون گِئل خوره.»