Jóhannesar Evangelium 1 - Jóhannesar Evangelium 1908

1 KAPITUL.

¹ Í FYRSTUNI var Orðið, og Orðið var hjá Gudi, og Órðið var Gud.

² Tað var í fyrstuni hjá Gudi.

³ Alt samt varð til við ti, og utan við ti bleiv alls einki til, sum til er.

⁴ I ti var lív, og lívið var ljós mannanna.

⁵ Og ljósið skínur í myrkrinum, og myrkrið fataði tað ikki.

⁶ Maður kom, sendur frá Gudi, navn hans var Jóhannes.

⁷ Hann kom til vitnisburðar, til tess at bera vitni um ljósið, at allir skuldu trúgva avhansara vitnisburði.

⁸ Tað var ikki hann, ið var ljósið, men hann skuldi bera vitni um ljósið.

⁹ Tað var hitt rætta ljósið, sum upplýsir hvðnn mann, tá tað kemur inn í heimin.

¹⁰ Hann (t.e. ljósið) var í heiminum, og heimurin var skapaður við honum, og heimurin kendi hann ikki.

¹¹ Hann kom til sitt egið, og hans egnu tóku ikki við honum.

¹² Men so mangir, sum við honum tóku, teimum gav hann makt at verða Guds born, teimum ið trúgva á navn hans.

¹³ Teir eru főddir, ikki út av blóði, ei heldur út av kjőts vilja, ei heldur út av mans vilja, men út av Gudi.

¹⁴ Og Orðið varð kjőt og festi búgv imillum okkara, fult av náði og sannleika, og vit skoðaðu dyrd hans, eina dyrd sum hjá einbornum soni frá faðir sínum.

¹⁵ Jóhannes ber vitni um hann og rópaði og segði: Hetta var hann, sum eg segði um: Hann, ið kemur eftir meg, er komin undan masr, ti hann var fyrr enn eg.

¹⁶ Og av nøgd hans hava allir vit fingið, og tað náði fyri náði.

¹⁷ Tí lógin er givin við Mosesar hond, náðin og sannleikin er komin við Jesus Kristus.

¹⁸ Gud hevir eingin nakrantíð saeð; hin einborni sonurin, ið er í fangi faðirsins, hann hevir gjðrt hann kunnan.

¹⁹ Og hesin er vítnisburður Jóhannesar, tá ið Jødarnir sendu frá Jerúsalem nakrar prestar og Levitar, at teir skuldu spyrja hann: Hvðr ert tú?

²⁰ Og hann jattaði og noktaði ikki, og hann viðgekk: Eg eri ikki tann Kristus.

²¹ Og teir spurdu hann: Hvat tá? Ert tú Elías? Hann sigir: Ikki eri eg tað. Ert tú pro-feturin? Og hann svaraði: Nei!

²² Tá sőgdu teir við hann: Hvor ert tú? at vit kunna geva teimum svar, ið okkumsendu; hvat sigir tú um teg sjálvan?

²³ Hann tók til orða: Eg eri „rőddin á einum, sum rópar í oyðimork: gerið slættan veg Harrans,“ sum Esaias profeturin segði.

²⁴ Og teir, ið sendir hvővdu verið, vóru av Earisearunum.

²⁵ Og teir spurdu hann og sőgdu við hann: Hvi doypir tú tá, tá ið tú ikki ert tann Kristus, ei heldur Elías, ei heldur profeturin?

²⁶ Jóhannes svaraði teimum og mælti: Eg doypi í vatni; mitt imillum tykkara stendur hann, sum tit ikki kenna, hann ið kemur eftir meg,

²⁷ Og hansara skótveingir eri eg ikki verðugur at loysa.

²⁸ Hetta barst til í Betániu hinumegin Jordan, har sum Jóhannes doypti.

²⁹ Dagin eftir sær hann Jesus koma gangandi til sin og sigir: Si, tað Guds lamb, sum ber heimsins synd!

³⁰ Hetta er hann, sum eg segði um: Eftir meg kemur maður, ið hevir verið undan mær, ti hann var fyrr enn eg.

³¹ Eisini eg, eg kendi hann ikki; men til tess at hann skuldi verða opinberligur fyri Israel, ti eri eg komin og doypi í vatni.

³² Og Jóhannes vitnaði og segði: Eg sá andan fara niður av himli í dúvu liki, og hann varð verandi yvir honum.

³³ Eisini eg, eg kendi hanu ikki, men hann, ið sendi meg at doypa í vatni, hann segði við meg: Tann sum tú sært andan koma niður yvir og verða verandi yvir, hann er tann, sum doypir í heilðgum anda.

³⁴ Sjálvur havi eg saeð tað og vitnað tað, at hesm sami er sonur Guds.

³⁵ Dagin eftir stóð Jóhannes upp aftur har og tveir av lærisveinum hans.

³⁶ Og hann hugdi fast at Jesusi, sum kom gangandi, og segði; Si, tað Guds lamb,

³⁷ Teir tveir laeisveinarnir hoyrdu hann tala, og teir fylgdu Jesusi.

³⁸ Jesus vendi sser við, og tá ið hann sá teir fylgja, sigir hann við teir:

³⁹ Hvőrjum leita tit eftir? Men teir sőgdu við hann: Rabbi (sum útlagt tyðir: lærari), hvar hevir tú tilhald?

⁴⁰ Hann sigir við teir: Komið Og síggið! Teir komu tá og sou, hvar hann hevði tillíald, ogvóru hjá honum um dagin; tað varum tann tíggjunda tíman.

⁴¹ Andrias, bróðir Símun Pæturs, var annar teirra, ið hóvdu hoyrt tað av Jóhannesi og fylgt honum.

⁴² Hann finnur fyrst sin egna bróður Símun og sigir við hann: Vit hava funnið Messías (tað er útlagt: Kristus t.e.: salvaður).

⁴³ Hann leiddi hann til Jesúsar. Jesus hugdi fast at honum og segði: Tú ert Símun, sonur Jóhannesar; tú skalt eita Kefas (tað útlegst: Petrus t.e. klettur).

⁴⁴ Dagin eftir bjóst hann at sara burtur til Gálíleu, og hann finnur Filippus. Og Jesus sigir við hann: Fylg tú mær!

⁴⁵ Men Filippus varúr Betsáidu, úr bygd teirra Andríasar og Pæturs.

⁴⁶ Filippus finnur Natánael og sigir við hann: Vit hava funnið hann, sum Móses í lógini og profetarnir hava skrivað um, Jesus, son Jósefs, úr Názaret.

⁴⁷ Natánael segði við hann: Kann nakað gott vera úr Názaret? Filippus sigir við hann: Kom og síggj!

⁴⁸ Jesus sá Natánael koma til sin og segði um hann: Sí, har er sanniliga ein ísraelsmaður, sum fals byr ikki í.

⁴⁹ Natánael sigir við hann Hvaðani kennir tú meg? Jesus svaraði og segði við hann: Aðrenn Filippus rópaði teg, sá eg teg, meðan ið tú vart undir fikutræinum.

⁵⁰ Natánael svaraði honum aftur: Rabbi, tú ert Guds sonur, tú ertkongur Israels!

⁵¹ Jesus svaraði og segði vio hann: Tú tryrt, ti at eg segði tær, at eg sá teg undir fikutræinum; tað ið meiri er enn hetta mant tú fáa at síggja.

⁵² Og hann sigir við hann: Sanniliga, sanniliga, sigi eg tykkum: frá, hesi stund munu tit síggj a himmalin opnan og Guds einglar stíga upp og stíga niður yvir mansins son.