Mateus 26 - Eibangeilhos en MirandêsPAIXON I RUCERREIÇON L cunceilho de ls saçardotes ( Marcos 14,1–2 ; Lucas 22,1–2 ; Juan 11,45–53 ) 1 Apuis de haber acabado todos estas práticas, Jasus dixo-le als sous deciplos: 2 «Sabeis que la Páscoa ye deiqui a dous dies i que l Filho de l Home bai a ser antregue para ser curceficado.» 3 Apuis, ajuntórun-se ls xefes de ls saçardotes i ls mais bielhos de l pobo ne palácio de l xefe de ls saçardotes, que le chamában Caifás, 4 i fazírun un cunceilho para prendéren Jasus a la falsa fé i pa l matáren; 5 mas dezien: «Nun puode ser ne l die de fiesta, nun baia a haber algun albrote de l pobo.» Jasus ye ountado an Betánia ( Marcos 14,3–9 ; Juan 12,1–8 ) 6 Staba Jasus an Betánia, an casa de Simon gafo, 7 i bieno a tener cun el ũa mulhier cun un frasco de alhabastro cheno dun ounguiento mui buono i arramou-lo porriba la cabeça del quando staba sentado a la mesa. 8 Al béren l feito, ls deciplos quedórun anrabiados, dezindo: «Mas que stragaçon ben a ser esta? 9 Nun se poderie bender i dar-se als probes?» 10 Mas Jasus, quando se dou de cuonta, dixo: «Porque stais a atentar la mulhier? Fui ũa buona obra que eilha fizo cumigo. 11 Probes siempre ls heis de tener cun bós, mas a mi nien siempre me tenereis. 12 Al arramar este ounguiento porriba de l miu cuorpo, fizo-lo para m’ambalsamar. 13 Quedai bien ciertos de l que bos digo, por to l mundo, adonde quiera que se apregone este Eibangeilho, tamien se ha de dezir, para lhembráncia deilha, l que eilha fizo.» La traiçon de Judas ( Marcos 14,10–11 ; Lucas 22,3–6 ) 14 Anton, un de ls doze, que le chamában Judas Scariotes, fui-se a tener cun ls príncepes de ls saçardotes 15 i dixo-le: «L que me quereis dar s’acauso you bos l antregar?» Eilhes treminórun a dá-le trinta monedas de prata. 16 I zdende, el buscaba ũa ouportunidade para se lo antregar. Purparaçon de la Páscoa ( Marcos 14,12–26 ; Lucas 22,7–23 ; Juan 13,21–30 ) 17 Ne l purmeiro die de ls ázimos, ls deciplos achegórun-se a Jasus i dezírun-Le: «Adonde quieres que te purpáremos l quemido de la Páscoa?» 18 Jasus dixo-le: «Ide a la cidade a tener cũa cierta pessona i dezi-le: “L Mestre diç: L miu tiempo stá acerca, fago la Páscoa an tue casa cun ls mius deciplos.”» 19 Ls deciplos fazírun tal i qual cumo Jasus le mandou i purparórun la Páscoa. La cena de l Senhor 20 Anton, chegada la tarde, puso-se a la mesa culs doze deciplos 21 i anquanto quemien dixo-le: «Digo-bos, pula cierta, que un de bós me bai a antregar.» 22 Mui tristes, ampeçórun, un de cada beç, a dezir-le: «Acauso sou you, Senhor?» 23 Mas el, respundendo-le, dixo: «L que mete la mano cumigo ne l prato ye esse que m’antregará. 24 L Filho de l Home sigue l sou camino, cumo stá screbido a respeito del. Mas zgraciado daquel por quien bai a ser antregue l Filho de l Home. Era melhor para esse home que nunca houbira nacido.» 25 Anton, Judas, l que lo antregou, preguntou-Le: «Acauso sou you, Mestre?» «Tu l deziste», respundiu-le el. 26 Anquanto cenában, Jasus agarrou l pan, beneziu-lo, partiu-lo i dou-se-lo als sous deciplos, dezindo: «Tomai i quemei, este ye l miu cuorpo.» 27 I agarrando l cálece, dou grácias i dou-se-lo a eilhes dezindo: «Buei todos del 28 puis este ye l miu sangre de l Nuobo Teçtamiento, que será arramado por muitos, para perdon de ls pecados. 29 Digo-bos que nun tornarei a buer deste preduto de la cepa até al die an que buberei l bino nuobo cun bós ne l reino de miu Pai.» Jasus bai cun ls deciplos pa l Cabeço de las Oulibeiras ( Marcos 14,27–31 ; Lucas 22,31–34 ; Juan 13,36–38 ) 30 Apuis de habéren cantado l hino, salírun pa l Cabeço de las Oulibeiras. 31 Eilhi, dixo-le Jasus: «Esta nuite, todos bós ides a perder la fé por bias de mi, porque stá screbido: Darei porrada ne l pastor i las canhonas de l ganado ban-se a scapar cada ũa para sou lhado. 32 Mas apuis de you rucecitar, chegarei delantre de bós a la Galileia.» 33 Anton, Pedro respundiu-le, dezindo: «Anque todos pérdan la fé an ti, you nunca te deixarei.» 34 Jasus dixo-le: «Lhembra-te bien de l que te digo: Esta nuite, inda antes de l galho cantar, yá tu me haberás negado trés bezes.» 35 I Pedro respundiu-le: «Nien que tenga de me morrer cuntigo, nunca te negarei.» Ls outros deciplos dezírun todos la mesma cousa. Ouraçon an Getsémani ( Marcos 14,32–42 ; Lucas 22,39–46 ) 36 Adepuis, Jasus bieno cun eilhes para ũa quinta, que le chamában Getsémani. I dixo-le als deciplos: «Sentai-bos eiqui, anquanto you bou pali a rezar.» 37 Agarrou an Pedro i ne ls dous filhos de Zebedeu i ampeçou a quedar triste i agoniado. 38 Apuis dixo-le: «La mie alma stá triste cumo la muorte; deixai-bos quedar eiqui i quedai spiertos cumigo.» 39 I dou uns passicos al palantre i stendiu-se cula cara por tierra, rezando i dezindo: «Á Pai, se fur possible, aparta de mi este cálece; mas nun se faga cumo you quiero, mas cumo tu quieres.» 40 Fui-se, apuis, a tener culs deciplos i acha-los a drumir; i dixo-le a Pedro: «Nien sequiera ũa hora fustes capazes de quedar a belar cumigo? 41 Belai i rezai, para que nun éntredes an tentacion: l sprito stá purparado, mas l cuorpo ye fraco.» 42 Tornou outra beç a salir d’an pie deilhes i rezou, dezindo: «Á Pai, se nun puodes fazer passar este cálece, sien que you lo beba, que se faga cumo tu quieres.» 43 I bolbiu outra beç i achou-los a drumir dũa maneira que tenien ls uolhos carregados de sonheira. 44 Tornou-los a deixar, saliu deilhi i rezou ũa treceira beç, dezindo outra beç las mesmas palabras. 45 Apuis, fui-se a tener culs deciplos i dixo-le: «Agora yá podeis drumir i çcansar. Mirai, chegou la hora i l Filho de l Home bai a ser antregue nas manos de ls pecadores. 46 Alhebantai-bos, bamos ambora. Mirai, yá ben ende l que me antrega.» Jasus ye preso ( Marcos 14,43–50 ; Lucas 22,47–53 ; Juan 18,3–12 ) 47 Antoce, inda staba el a falar, Judas, un de ls doze, bieno i trouxo cun el un grande juntouro de pessonas cun spadas i palos, mandado puls xefes de ls saçardotes i puls mais antigos de l pobo. 48 Aquel que lo antregou, dou-le ũa seinha, dezindo: «Aquel que you beisar, ye esse mesmo, prendei-lo.» 49 I achegando-se mui debrebe an pie de Jasus, dixo-le: «Biba, Mestre!», i beisou-lo. 50 Anton, Jasus dixo-le: «Amigo, que beniste a fazer?» Adepuis achegórun-se, botórun-le las manos a Jasus i prendírun-lo. 51 Ende, un de ls que stában cun Jasus sticou la mano, agarrou la sue spada, dou-le cun eilha a un criado de l xefe de ls saçardotes i cortou-le ũa oureilha. 52 Mas Jasus dixo-le: «Torna a poner la spada ne l sítio deilha. Porque todos ls que sacáren la spada, han-de acabar pula spada. 53 Ou cuidas que nun le puodo pedir a miu Pai i el m’apersentarie lhougo mais dũa dúzia de lhegiones de anjos? 54 Mas cumo s’eirien a cumprir las scrituras, porque ye assi que ten de se dar?» 55 Naqueilha hora, dixo-le Jasus a toda aqueilha giente: «Cumo se you fura un lhadron, benistes-me a prender cun spadas i stadulhos? Staba to ls dies sentado ne l templo i nun me prendistes. 56 Mas todas estas cousas ténen de se dar para se cumpríren las scrituras de ls porfetas.» Adepuis, ls deciplos todos deixórun-lo i scapórun-se. Jasus ye preguntado ne l tribunal ( Marcos 14,53–65 ; Lucas 22,54–55 . 63–71 ; Juan 18,13–14 . 19–24 ) 57 Ls que habien prendido a Jasus lhebórun-lo para casa de Caifás, xefe de ls saçardotes, adonde ls scribas i ls mais antigos se habien ajuntado. 58 Mas Pedro iba-lo seguindo de loinge, até al palácio de l xefe de ls saçardotes. Antrou alhá para drento i sentou-se culs criados para ber cumo todo iba a acabar. 59 Ls xefes de ls saçardotes i todo l cunceilho andában a saber dun falso teçtemunho contra Jasus, pa lo podéren cundanar a la muorte, 60 mas nun achórun nada, anque tubisse aparecido muita teçtemunha falsa. Yá por fin chegórun dues 61 que dezírun: «El dixo: “Puodo sbarrulhar l templo de Dius i torná-lo a alhebantar an trés dies.”» 62 L xefe de ls saçardotes alhebantou-se i dixo-le: «Nun le respondes nada al que estes teçtemúnhan contra ti?» 63 Mas Jasus quedaba calhado. L xefe de ls saçardotes dixo-le: «Pido-te, pul Dius bibo, que mos digas se sós Cristo, l Filho de Dius.» 64 Jasus respundiu-le: «Tu mesmo l deziste. Inda bos digo mais: Un die bereis l Filho de l Home sentado a la mano dreita de l poder i a benir porriba las nubres de l cielo.» 65 Anton, l xefe de ls saçardotes rasgou la sue roupa dezindo: «Blasfemou! Para que queremos mais teçtemunhas? Acabestes d’oubir la blasfémia. 66 Quei bos parece?» Eilhes respundírun, dezindo: «Merece la muorte.» 67 Adepuis, cuçpírun-le na cara i dórun-le muito çupapo, 68 dezindo: «Adebina alhá, á Cristo, quien fui que te dou?» Negaçon de Pedro ( Marcos 14,66–72 ; Lucas 22,56–62 ; Juan 18,15–18 . 25–27 ) 69 Nesse antretiempo, Pedro staba sentado ne l curral. Ende bieno ũa criada a tener cun el, dezindo-le: «Tu tamien stabas cun Jasus, l Galileu.» 70 Mas el negou delantre de todos, dezindo: «Nun sei de l que stás a falar.» 71 Apuis, fui-se até la puorta i biu-lo outra, dezindo pa ls que stában eilhi: «Este tamien staba cun Jasus, l Nazareno.» 72 I negou outra beç, cun ũa jura: «You nien conheço esse home!» 73 Deilhi a cachico benírun a tener cun el ls que stában eilhi alredror i dezírun-le a Pedro: «Tu sós mesmo un deilhes, puis la tue fala nun anganha a naide.» 74 Antoce, ampeçou a dezir pragas i a jurar: «Yá bos dixe que nun conheço esse home.» I, lhougo a seguir, cantou l galho. 75 Fui ende que Pedro se lhembrou de las palabras de Jasus, que le dezira: «Antes que l galho cante, negarás-me trés bezes.» Adepuis saliu pa la rue i puso-se a chorar cun to la fuorça. |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal