Juan 1 - Eibangeilhos en MirandêsANTRADA 1 Al ampeço eisitie la Palabra, la Palabra staba a la par de Dius i la Palabra era Dius. 2 Eilha staba, al ampeço, a la par de Dius. 3 Todo fui feito por eilha i, de todo l que fui feito, nada fui feito sien eilha. 4 Neilha staba la Bida i la Bida era la Lhuç de ls homes. 5 La lhuç relhumbra ne l scuro mas la scuridon nun la quijo. 6 Apareciu un home, ambiado por Dius, que le chamában Juan. 7 El bieno cumo teçtemunha para que dira teçtemunho de la lhuç para que todos, por el, acraditáran. 8 Nun era el la lhuç mas para que teçtemunhara de la lhuç. 9 Habie ũa lhuç berdadeira que alhumbra a cada home que ben al mundo. 10 Eilha staba ne l mundo, l mundo fui criado por eilha, mas l mundo nun la coinciu. 11 Eilha bieno pa l que era sou i ls sous nun la recebírun 12 Mas a todos aqueilhes que la recebírun, dou-le l poder de se tornáren filhos de Dius: a todos ls que acradítan ne l sou nome, 13 ls que nun nacírun de l sangre, nien de buntade de carne, nien de buntade de l home, mas que nacírun de Dius. 14 I la Palabra ancarnou i bieno a morar cun nós i nós bimos la sue glória, la glória de Filho morgado de l Pai, cheno de grácia i de berdade. 15 Juan dou teçtemunho del i boziou, dezindo: «Este ye Aquel de quien bos dixe: Aquele que bieno apuis de mi fui criado antes de mi, porque yá eisistie antes de mi.» 16 I todos nós recebimos de la sue riqueza ũa grácia atrás la outra. 17 Porque la lei fui-mos dada por Moisés, mas la grácia i la berdade fúrun feitas por Jasus Cristo. 18 Nunca naide biu a Dius, fui l Filho único que stá an pie l Pai que mos lo amostrou MENISTÉRIO PÚBLICO DE JASUS Demostra-se que Jasus ye Filho de Dius i l Messias. Juan Batista anúncia a Cristo ( Mateus 3,1–12 ; Marcos 1,1–8 ; Lucas 3,1–18 ) 19 I fui este l teçtemunho de Juan quando ls judius le mandórun saçardotes i lhebitas de Jarusalen, para le preguntáren: «Tu quien sós?» 20 El cunfessou i nun negou. El cunfessou: «You nun sou l Messias.» 21 Anton preguntórun-le: «Sós tu Eilias?» El respundiu-le: «Nó, nun sou.» «Sós l porfeta?» «Nó», respundiu-le el. 22 Dezírun-le anton: «Diç-mos alhá quien sós para que puodamos dar ũa sastifaçon a aqueilhes que mos mandórun. L quei dizes de ti mesmo?» 23 Juan respundiu-le: «You sou la boç que bózia ne l zerto: Alisai l camino de l Senhor, cumo dixo l porfeta Eisaías.» 24 Ls que habien sido mandados éran de ls fariseus 25 i anterrogórun-lo assi: «Anton porque ye que batizas se nien sós l Messias nien Eilias nien l porfeta?» 26 Juan respundiu-le, dezindo: «You batizo cun auga, mas antre bós stá quien nun coinceis. 27 Esse ye aquel que bieno apuis de mi, que fui criado antes de mi i you nien sequiera sou merecedor de le zatar las correias de ls çapatos.» 28 Estas cousas dórun-se an Betánia, de l lhado dalhá de l riu Jordan, adonde Juan staba a batizar. Mirai l Cordeiro de Dius 29 A soutordie, Juan biu que Jasus benie a tener cun el i dixo: «Mirai l Cordeiro de Dius, que tira l pecado de l mundo. 30 Este ye aquel de quien you dixe: Apuis de mi bai a benir un home que me ganhou la delantreira, porque yá eisistie antes de mi. 31 You nun l coincie, mas fui para que el se podira apersentar a Eisrael que you bin a batizar an auga.» 32 I Juan dou l sou teçtemunho, dezindo: «You bi l Sprito Santo a abaixar de l cielo, an figura de palomba, i pousou anriba del. 33 You nun l coincie, mas aquel que m’ambiou a batizar an auga, dixo-me: “Aquel porriba de quien bires abaixar l Sprito i aparar anriba del, ye esse que batiza ne l Sprito Santo.” 34 I you bi i dei teçtemunho de que el ye l Filho de Dius.» Son chamados ls purmeiros deciplos 35 A soutordie staba outra beç alhá Juan i dous deciplos del. 36 I bolbendo ls uolhos para Jasus, que passaba puli, dixo: «Mirai l cordeiro de Dius.» 37 Mal apenas lo oubírun falar, ls dous deciplos fúrun-se atrás de Jasus. 38 Mas Jasus bolbiu-se i al ber que eilhes íban atrás del, dixo-le: «De que andais a saber?» Eilhes respundírun-Le: «Rabi» – l que quier dezir mestre – «adonde morais?» 39 «Beni i bede», dixo-le el. Anton eilhes fúrun i bírun adonde moraba i quedórun cun el aquel die. Yá éran por ende las quatro de la tarde. 40 Andrés, armano de Simon Pedro, era un de ls dous que habien oubido falar a Juan i habien ido atrás de Jasus. 41 El dou de caras purmeiro cul armano Simon i dixo-le: «Ancuntremos l Messias» – que quier dezir Cristo. 42 I lhebou-lo a Jasus. Anton, Jasus mirou-lo bien i dixo-le: «Tu sós Simon, filho de Juan. Bás-te a chamar Cefas» – que quier dezir Piedra. 43 A soutordie treminou a ir pa la Galileia. Ancuntrou a Felipe i dixo-le: «Ben cumigo.» 44 Felipe era de Betsaida, la cidade de Andrés i de Pedro. 45 Felipe ancarou cun Natanael i dixo-le: «Ancuntremos a Jasus, filho de Jesé de Nazaré, aquel a respeito de quien Moisés screbiu, na Lei, i tamien ls porfetas.» 46 I dixo-le Natanael: «Achas que de Nazaré puode salir algo de buono?» Felipe respundiu-le: «Ben i berás.» 47 Jasus biu benir a Natanael a tener cun el i dixo a respeito del: «Ende ben un berdadeiro eisraelita, an quien nun hai falsidade.» 48 Natanael dixo-Le: «De adonde me conheces?» Jasus respundiu-le, dezindo: «Antes que Felipe te chamara, bi-te you quando stabas ambaixo la figueira.» 49 Natanael respundiu-le, dezindo: «Rabi, tu sós l Filho de Dius, tu sós l rei d’Eisrael.» 50 Jasus respundiu-le, dezindo: «Porque te dixe que te bi ambaixo la figueira yá acraditas? Berás cousas inda mais grandes.» 51 I dixo-le inda: «Quedai bien ciertos de l que bos digo: Bereis l cielo abierto i ls anjos de Dius a chubir i a abaixar porriba l Filho de l Home.» |
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
Bible Society of Portugal