رومیأن 4 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقیابراهیم صالح به حیساب أمأن، ایمؤن همرأ 1 پس او چی باره کی ابراهیم بدست بارده، چی گوته شانه، او کی بواسیطه جِسم، امئه جّد حیساب أنه؟ 2 چون اگه ابراهيم خوشه اعمال واسی صالح به حساب بمابو، یک چی افتخار گودن به داشت؛ امّا نه خُدا ورجه. 3 چون تورات مئن چی بنویشته بوبو؟ «ابراهیم خُدا ایمون بارده و ای، اونِ به صالحی به حیساب بما.» 4 ایسه او کس کی كار كونه، اونِ مزد اونِ حّقه، نه پیشکش. 5 ولی او کَس کی کار نوکونه، بلکی اونِ توکل خُداییه ایسه کی حتی بی خدایونم صالح شومارنه، اونِ ایمون اونِ به صالحی به حساب هنه. 6 هوطوکی داوود پادشاهم او کسیَ کی خُدا اونَ بدونِ اونه اعمال صالح بحیساب ابئنه موارک دوخونه، و گونه که: 7 «خوشا به حال او کسونی کی اوشونِ خطائان ببخشئه بوبو و اوشونِ گُنائان بپوشونئه بوبو. 8 خوشا به حال او کی خُداوند اونِ گناه به اونِ حیساب نَنئه.» 9 مگر ای خوشا به حالون، فقط اوشونی کی ختنه بودن شئه یا ختنه نوبورون شئم ایسه؟ چونکی بوتیم ابراهیمِ ایمون اونِ به صالحی به حساب بما. 10 پس چوطو اونئبه بحیساب بما؟ او زمت کی ختنه بوده بو یا اون پیشتر؟ البته کی ختنه بون اجی پیشتر بو، نه اون پسی. 11 ابراهیم ختنه نوشونه هیته تا اون صالحی به مهری ببون کی قبل ختنه بون و ایمان همره، اون نصیب بوبوبو. هین واسئه او تموم کسونی کی بدونِ ختنه ایمون ابئنن پئر ایسه تا اوشونَم صالح به حساب بان. 12 و ختنه بوبورون پئر هم ایسه، یعنی اوشونِ پئر کی نه فقط ختنه بوبون، بلکی ایمونِ راهِ مئن قدم ویگینن، هو راه مئن کی امئه پئر ابراهیمَم قبلِ ای کی ختنه ببون، قدم ویت. خدا وعدهَ گیتن، ایمون را یأجی 13 چو شریعت را یاجی نبو کی ابراهیم و اونِ نسلَ وعده بدا بوبو کی دُنیا وارث خان ببون، بلکی او صالحی راه جی ایسه کی ایمونِ سر استواره. 14 چون اگه اوشونی کی شریعتِ دومبال کونن، وارث ببون، ایمون باطیلا بنه و وعده هیچ. 15 چونکی شریعت، خدا غضبه ابئنه؛ امّا اوره کی شریعت نَنا، شریعته پا جیر نأن نی نَنا. 16 این واسی، وعده بواسیطه ایمون هنه تا فیض سر استوار ببی و تموم ابراهیمِ پیغمبر نسل ئبه یکته ضمانت، یعنی نه فقط اوشونِ به کی شریعت اجی ایطاعت کونن، بلکی او کسون شی هم ایسه کی ابراهیمِ ایمونَ جی ایطاعت کونن، کی امه همه ته پئره. 17 هوطوکی تورات کتاب مئن بنویشته بوبو: «مو تأ خیلی از میلتون پئر بودم.» و خُدا دید مئنم هیطوره، خُدایی کی ابراهیم اونَ ایمون بارده، اون کی بمرده انه زینده واکونه و او چیزونئه که وجود ندانن، هستی هدئنه. 18 او جایی که اُمیدی ننابو، ابراهیم امید همرا باور بوده کی خیلی از میلتونِ پئر بنه، هوطوکی اونَ بوته بوبوبو: «تی نسل ایطو خان ببون.» 19 او خو ایمون مئن سوستانوبو، هوموقع کی خوشه بمرده جونَ نیا بوده، چونکی دوروور صد سال داشت و هو زمت که سارا رحم نی خوشکابوبو. 20 ولی او بی ایمونی جی، خُدا وعدهَ شک نوده، بلکی ایمونِ مئن قوی بوبو، خُدا جلال بدا. 21 او حتم داشت کی خُدا خوشه وعدهَ عمل گوده تینه. 22 هین واسئه، «اون ایمون اونِ به صالحی به حیساب بما.» 23 ولی ای گبون « اونِ به به حیساب بما»، هچی اون ئبه بنویشته نوبو 24 بلکی امئبه هم بنویشته بوبو، تا امئبه هم به حساب با، اَمه که اونَ ایمون دانیم کی امئه خُداوند عیسیَ بمرده ان اجی زینده واگوده. 25 او که امئه گُنائان واسی مرگِ تسلیم بوبو و امئه صالح بون ئبه، بمرده ان اجی زینده وابو. |
@ 2024 Korpu Company