اعمالٚ رسولأن 27 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقیپولس روم شنه 1 وقتی تصمیم بیتیم که دریا جی ایتالیا بشیم، پولُس و بعضی زندانی أنِ دیگه، یکته افسرِ به ایسم یولیوس، تحویل بَدئن. یولیوس امپراطور روم گردان اجی بو 2 پس یکته کشتی که اَدرامیتینی و آسیا ولایت بندرؤن شوئدبو، سوار بویم و راه دکتیم. آریستارخوس مقدونی أم که تِسالونیکی شی بو اَمه أمره ایسا بو. 3 فردایی صیدون شهر برسیم، یولیوس پولُس لطف بُوده، اجازه بده خو ریفقؤن ورجه بشی تا اونه احتیاجونِ فراهم بکونن. 4 یه بار دء از اوره راهی دریا بوبوئیم، ولی اینه واسه که باد مخالف أمهَ دبو پس مجبور بوبوئیم قبرس او طرف که باد نماء بشیم. 5 بعدِ اونکه کیلیکیه و پامفیلیه بندرؤنای بوگذشتیم، میرا بندر، که لیکیه دیرون هنه بو پیاده بوبویم. 6 اوره رومی افسر یکته کشتی پیدا گوده که اسکندریه جی ایتالیا شوئدبو، و أمره اونه میئن سوار گوده. 7 چند روز یواشَی پیش بوشویم و سختی أمره کْنیدوس ساحل برسیم. چون باد مخالف أمه دبو، مجبور بوبوئیم امی مسیر عوضَ کوئنیم و کرتِ جزیره او طرف ا جی که باد نماء حرکت بوئدیم وتا سالمونی شهر پیش بوشویم. 8 سختی أمره ساحل کنارای بوگذشتیم و یکته جا برسیم که ’قشنگ بندرون‘ دخوندن که لاسائیه شهرِ نزدیکی بو. 9 از اوره که خیلی وقت تلف بوبو بو و حتّی او روزونی که روزه گیتن هم بوگذشته بو، و الون ای وقت سالم دریا میئن سفر گودَن خطرناک بو هینه وَسه، پولُس اوشونه هشدار بده و بوته: 10 «آقایؤن، تینم بینم که یکته سفر پر خطر دئنیم و ضرر زیاد نه فقط کشتی و اونه بار به، بلکه اَمه جؤنِ به هم بوجود هنه.» 11 امّا رومی افسر، ناخدا گبؤن و صاحب کشتی گبؤن بیشتر توجه داشت تا پولُسِ گبؤن. 12 چون او بندر مناسب نبو که زمستؤن میئن بیسَن، اینه وسه بیشتریون تصمیم ایی بوبؤ که سفرِ دومباله بدیم، ایی امید أمره که بندر فینیکس برسیم و زمستؤنِ به اوره بوگذرؤنیم. ای بندر، کِرِت میئن هنه بو و رو به شمال غربی و جنوب غربی بو. دریا کولاک 13 وقتی که جنوب باد یواش یواش ویرسه، اوشون خیال بودن که خوشون مقصد برسن؛ پس لنگرِ هکشئن و کِرِت ساحلِ کنارای جلو بوشؤئن. 14 امّا خیلی نوگذشته که باد خیلی شدیدی که به باد شمال شرق معروف بو، خشکی طرف اجی اَمه طرف بومَه. 15 کشتی توفانِ گرفتارِ بؤ و منیس خلاف مسیر باد پیش بشی؛ هینه وسه، خودمؤنِ به باد بسپُوردیم و اونه أمره حرکت بودیم. 16 یکته کوشتای جزیره پشت که کُودا اسم داشت پناه بیتیم و زحمت أمره بتونسیم، قایق نجات سر که عقب کشتی هنه بو، بیسیم. 17 وختی ملوؤنؤن قایق نجات کشتی عرشه سر بأردَن، خوشؤنِ کشتی دوروبرِ محکم لافندون أمره دوسّن تا ویلا نبوئن، و از ترس اونکه نبی کشتی سیرتیس فورش میئن گِل سر بنیشی، لنگرِ جیر بئردن و کشتی باد مسیر میئن ویلا گودن. 18 چون کولاک اَمره بدجور ضربه زی، فردأیی اوشون مجبور بوبوئن کشتی بار دریا میئن فوکونن. 19 سوّمی روز، خوشؤن دست أمره کشتی اساس دریا میئن فودن. 20 روزؤن هیطوری گوذشت و أمه آفتاؤ و ستارگؤن رنگ ندیئم و کولاکم نِیسای، جوری که همته، ده هیچ امید نجاتِ به نداشتیم. 21 از اوره که خیلی زمت بو که غذا نخورده بوئن، پولُس ایشؤنِ میئن بِیسه و بوته: «آقایؤن، شمه بأیستی می گبؤن گوش بُوده بین و کْرِتَ جی نومابین تا او هَمه زیان و ضرر نینید. 22 الؤنم شمرای تشویق کوئنم که شیمه دیل قرص ببی، چونکه هی کس جون آسیب نرسنه؛ فقط کشتی از بین شنه. 23 چون هی دیشؤ یکته از خدا فرشته، اوخدایی که اونه شی ایسم و اونه خدمت کائدرم، می ورجه بِیسه 24 و بوته: ”پولُس، واهیمه ندار. تو باء محاکمه بِه، امپراطور ورجه حاضیرَ بی، و حتم بدار، خدا تی تموم همسفرؤنِ جؤنِ تَه ببخشه.“ 25 پس ای مرداکون، شمه دل قرص ببی، چون خدا ایمؤن دئنم که هوطو که مه بوته، بنه. 26 ولی اَمه کشتی باء یکته جزیره میئن به گِل بَنیشی.» 27 چهاردهمی شؤ، حلِه باد اَمره دریای آدریاتیک دیرون، ایی طرف اوطرف بورد، حدود نیصفِ شؤ، ملوؤنؤن احساس بودن که خشکیِ نزدیکَ بوئدرن. 28 پس آؤ قد بیتن و بفهمسن که چهل متره، اَنی ده هنده قد بیتن، بدِئن که سی متر ایسه. 29 و چون ترسئن که صخره أنِ برخورد بکونیم، کشتی عقبای چهار ته لنگر تؤئدَن، و دعا گودن که هر چی زودتر روزَ بی. 30 ملوؤنؤن خواستن کشتی جی فرار بکوئنن، قایق نجات دریا تؤئدَن، به ایی بهونه که خوائنن چند ته لنگر از کشتی جلو دریا میئن تؤئدَن 31 پولُس افسر و سربازؤنِ بوته:«اگه ایی مَردکؤن کشتی میئن نِیسن، منین نجات پیدا کونین.» 32 بزین سربازؤن لافندونی که قایق نجات داشتنِ ببِئن و قایق ویلَه گودَن. 33 اَنی پیشتر از اونکه آفتاؤ جور بای، پولُس همته تشویق بوئده که یچی بوخورن. بوته:«امروز چهارده روز ایسه که انتظار کشِئدرین و هیچی نوخوردین، بی غذا بومُنسین. 34 پس خواهش کوئنم غذا بوخورین، چون که شمهَ قوت هدئنه. چونکه یکته مو هی کس سرای کمَ نبنه.» 35 وختی پولُس ای چیزون بوته، نون ویته و همه کس جلو خدا شُکر بوده و نون پاره بوده، شروع بوده خوردن. 36 بزون همه کس دیل گرمَ بؤ و غذا بوخوردن. 37 سرجمع کشتی میئن دویست و هفتاد و شیش نفر بیم. 38 وختی سیرَ بوئن، بقیه غله دریا میئن فودن و کشتی سبکَ گودَن. 39 وختی که روزَ بو، خُشکیِ نشنأختن، امّا یکته کوشتای خلیج که اونه ساحل فورش أمره پورا گوده بوئن بدِئن. پس تصمیم بیتن که اگه بتونن کشتیِ اوره گِل سر بنیشونَن. 40 لنگرؤنِ لافندِ ببِئن و اوشونه دریا میئن ویلَه گودَن و لافندونی که سُکّانِ داشت، اوشؤنم باز گودن. بازین، کشتی جلو بادبؤنِ، بادِ سو جؤر هکشئن و ساحل سو بوشئن. 41 امّا کشتی آؤ جی یکته از کولؤنِ بوخورده و گل سر بنیشته. کشتی جلو ثابت و بی حرکت بومؤنسه، امّا اونه عقب کولون ضربه أن وسه بشکسه. 42 سربازؤن تصمیم بیتن که زندانی أنِ بکوشن تا نوگزارَن کسی شنا بکونی و فرار بکونی. 43 امّا رومی افسر که خوأس پولُسِ جؤن نجات بدای، اوشونِ جلوء ایی کارَ جی بیته، و دستور بده اوّل اوشونی که تینن شنا بکونن، خوشونِ دریا میئن تؤدئن، خُشکیِ برسونِن. 44 بقیه أنم بأء الوارؤنِ رو یا کشتی چوبِ تیکه أن سر، خوشؤنِ خشکیِ برسوئنن. ایطوری همته سالم خُشکیِ برسِئن. |
@ 2024 Korpu Company