मर्कुस 6 - डोटेलिनासरतमि इसुलाइ बिस्वास नअर्या ( मत्ति १३:५३-५८ ; लुका ४:१६-३० ) 1 त्यो ठउँर छाडिबर इसु आफु हुर्क्याबड्या सहर नासरत गया। उनरा सिस्या लइ उनरा पाछा लाग्या। 2 बिस्राम दिनमि इसु सभाघरमि सिछ्या दिन लाग्या। उनरो सिछ्या सुन्न्या भउतइले अचम्म मान्नाइ यसो भुन्न लाग्या, “एइ मान्सले यो सब कुरा काँबटहइ सिक्यो? यइले कसो ग्यान पायारइछ? कसेरि यसा अचम्मका काम अद्द सकन्छ? 3 क्या यो तेइ सिकर्मि हइन् ब? क्या तसइ मरियमको चेलो रे याकुब, योसेफ, यहुदा रे सिमोनको दाइ होइन् ब? यइकि बइनिमउ लइ हामुसंङ त छन्!” यसो भुन्नाइ तिनुले उनुलाइ पत्याएइन्। 4 तबइ इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “अगमबक्तालाइ सप्पइतिर मान्सले आदर अद्दछन्, तर आफनो देस, आफन्त, रे आफनो घरका आदर अद्दाइन्।” 5 रे इसुले ताँ कसइ कसइ बिमारिमि आफना हात राखिबर तिनुलाइ निको पाड्या कामबाहेक अउर भउतइ अचम्मका काम अद्द सकेइन्। 6 तिनरो अबिस्वास धेकिबर इसु अचम्म पण्या। रे उनु गाउँ गाँउमि सिछ्या दिनाइ हिट्या। इसुले बार जना सिस्यालाइ प्रचार अद्द पठायो ( मत्ति १०:५-१५ ; लुका ९:१-६ ) 7 इसुले बार जना सिस्यालाइ आफना वाँ बोलायो रे तिनुलाइ दुस्ट आत्मा निकाल्या अधिकार दिबर दुइ दुइ जना अरि पठायो। 8 तिनुलाइ इसुले यसो आग्या दियो, “यात्राकि निउति सङमि केइ जनबोक, न त रोटो, न झोला, न खल्टिना पइसा, तर एक टेक्द्या लठ्ठि मात्तरइ बोक। 9 जुता लगा, तर अउर लत्ता जनलइजा।” 10 इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “तमु जइ घर पसन्छउ, तइ गाउँबटहइ ननिकलन्ज्यासम्म तसइ घर बस। 11 पइ कसइ ठउँर तमरो स्वागत भएइन भन्या, रे मान्सले तमरो बचन सुन्न इनकार अर्यो भन्या, तइ ठउँरहइ निकलन्तग तिनरा बिरुद्रमि चेतावनिकि निउति आफना खुट्टाको धुलो टकटक्याइ दिय।” 12 तइपाछा सिस्या गया रे मान्सलाइ “पस्साताप अर,” भनिबर प्रचार अद्द लाग्या। 13 तिनुले भुत लाग्या भउतइ मान्सबटहइ भुत निकाल्यो, रे तेल लाइबर बिमारिलाइ निको पाण्यो। बप्तिस्मा दिन्या युहन्नाको मिरत्यु ( मत्ति १४:१-१२ ; लुका ९:१-९ ) 14 हेरोद राजाले इसुका बारेमि सुण्यो, क्यालाइकि चारइतिर उनरो नाउँचल्याथ्यो। कसइ कसइले भन्नथ्या, “बप्तिस्मा दिन्या युहन्ना मर्याबटहइ जिउना भयाछन्, तबइ त तिनुबटहइ यसा सक्तिका काम हुन्नाछन्।” 15 तर कसइ कसइले भुन्यो, “यिनु त एलिया अगमबक्ता हुन्।” रे अज अउरले लइ भुन्यो, “यिनु त उलइका अगमबक्ता जसाइ एक हुन्।” 16 यिनु कुरा सुनिसक्या पाछा हेरोदले भुन्यो, “यो त युहन्नाइ हो। जइलाइ मुइले मुन्डो काटिबर माद्द लाया थ्या। आब उ मर्याबटहइ जिउनो भया हो!” 17 हेरोदले आफना भाइ फिलिपकि स्वाइनि हेरोदियासलाइ ब्या अर्या थ्यो। पइ हेरोदियासलाइ खुसि पाड्डाकि निउति बप्तिस्मा दिन्या युहन्नालाइ पक्राडाइबर झेलखानामि हाल्या थ्यो। 18 क्यालाइकि युहन्नाले हेरोदलाइ यसो भन्याथ्यो, “तमले आफना भाइकि स्वाइनिसित ब्या अर्या ठिक हइन।” 19 तबइलाइ हेरोदियासले युहन्नासित दुस्मनि राखेइ थिन् रे तिनलाइ माद्द चाहान्थिन्। तर माद्द सकेइथेइन् क्यालाइकि राजाले माण्याथेइनन्। 20 क्यालाइकि युहन्नालाइ एक धार्मिक रे पबित्तर जन हुनभनिबर हेरोद तिनुसङ डराउथ्या, रे तिनुलाइ सुरछित् ठउँर राख्याथ्यो। युहन्नाको सिछ्या सुनिबर राजा धरमराया लइ खुसिसित सुन्नथ्या। 21 आखिरमि हेरोदियासलाइ युहन्नासित बदला लिन्या मउका मिल्यो। हेरोदले आफना जन्मदिनका दिन ठुलो भोज दियो। तइ भोजमि उनुले आफना उच्च पदाधिकारि, अधिक्रित रे गालिलका ठुला ठुला मान्सलाइ भोजमि निउतो दियो। 22 तइ भोजमि हेरोदियासकि आफनि चेलि आइबर नाचि। उइको नाच धेकिबर राजा रे उनरा पाउना सप्पइ भउतइ खुसि भया। रे राजाले तइलाइ भुन्यो, “तुलाइ ज्या इछ्या लागन्छ माग, रे मु तुलाइ दिन्याछु।” 23 अज राजाले कसम खाइबर भुन्यो, “आधा राज्य माग्या लइ मु तुलाइ दिन्याछु।” 24 पइ तइले बाहिर जाइबर आफनि इजालाइ सोध्यो, “मु क्या मागुँ?” तइकि इजाले भुन्यो, “बप्तिस्मा दिन्या युहन्नाको मुन्डो माग्।” 25 त्यो छिट्टाइ अतासिबर भित्तर राजाका वा आइ, रे यसो भुनिबर माग्यो, “हजुरले अइल मुलाइ बप्तिस्मा दिन्या युहन्नाको मुन्डो थालिमि राखिबर दिय।” 26 राजा भउतइ दु:खि भया, रे उनुले आफुले खाया कसम रे भोजमि बस्या पाउनाका खातिर लइ तइ केटिलाइ दिया बचन तोड्ड सकेइन्। 27 तुरुन्तइ राजाले आफना सिपाइमध्येका एक जनालाइ यसो भन्न्या हुकुम दिबर पठायो “युहन्नाको मुन्डो काटिबर ल्या” त्यो झेलखानामि गइबर युहन्नाको मुन्डो काट्यो। 28 रे तिनरो मुन्डो काटिबर थालिमि राखि लेयो रे तइ केटिलाइ दियो। तइले त्यो आफनि इजालाइ दियो। 29 युहन्नाका सिस्याले जबइ यो कुरा सुन्यो तबइ उनरो लास लइजाइबर च्याहानमि राख्यो। इसुले पाँच हजार मान्सलाइ ख्वायो ( मत्ति १४:१३-२१ ; लुका ९:१०-१७ ; युहन्ना ६:१-१४ ) 30 पइ प्रेरित इसुका वाँ भेला भया, रे आफुले अर्या रे सिकाया सप्पइ कुरा उनुलाइ सुनायो। 31 इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “हामु एकान्त ठउँरमि जाइबर केइ समय आराम अद्दाउ।” क्यालाइकि ताँ यति मान्स आउन्या जान्या अद्दाथ्या कि इसु रे उनरा सिस्यालाइ खानाइ खान्यासम्म लइ फुर्सद थेइएन्। 32 तबइलाइ इसु रे उनरा सिस्या सुटुक्क नाउमि चडिबर एकान्त ठउँर गया। 33 तर मान्सले उनुलाइ जान्नारया धेक्यो रे चिन्यो, पइ कतिपइले उनु जान्नारया ठउँर थाँ पायो रे सहर सहरबटहइ दगुडिबर उनु भन्ना अगाडि पुग्या। 34 जबइ इसु किनारमि ओल्या तबइ उनुले एक ठुलो भिड धेक्यो, तिनुलाइ धेकिबर उनरो ह्रिदय दयाले भरियो। क्यालाइकि तिनु गोठाला नभया भेडा जसा थ्या। रे उनुले तिनुलाइ भउतइ कुरा सिकाउन लाग्या। 35 रे जबइ दिन भउतइ ढल्किसक्या थ्यो, तबइ उनरा सिस्या उनरा वाँ आइबर भुन्न लाग्या, “यो एकान्त ठउँर छ, रे आब दिनलइ भउतइ ढल्किसक्या छ। 36 मान्सलाइ बिदा दिय, रे तिनु वलतिरपल्तिरका गाउँ घरमि जाइबर आफनि निउति केइ खान्या कुरा किनिबर खान्ना।” 37 तर इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “तमुइले तिनुलाइ केइ खान्या कुरा दिय।” तर तिनुले इसुलाइ भुन्यो, “दुइ सय चाँदिका सिक्का खर्च अरिबर किन्या रोटाले लइ यिनुलाइ पुग्द्या हइन्?” तबइ हामुले काँहइ ल्याउनु हो? 38 इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “तमसित कति रोटा छन् गइबर हेर।” पइ पत्ता लाया पाछा तिनुले भुन्यो, “पाँच रोटा रे दुइ माछा रइछन्।” 39 तइपाछा इसुले मान्सलाइ हरिया चउणमि दल-दल बाधिबर बस भनि हुकुम अर्यो। 40 मान्स सय सय रे पचास पचासको दल मिलाइबर बस्या। 41 इसुले तिनु पाँच रोटा रे दुइ माछा समाइबर स्वर्गतिर हेरि धन्यबाद दिसक्यापाछा रोटाका टुक्रणा टाक्रणा बनाइबर मान्सका अगाडि राखिदिय भनि सिस्यालाइ दियो। रे तन दुइ माछा लइ सप्पइलाइ बाड्दियो। 42 पइ सप्पइले अगाउन्ज्या खायो। 43 पाछाडिबटहइ सिस्याले रोटा रे माछाका उबर्या टुक्रणा टाक्रणि उठायो रे बार डाला भरिया। 44 रोटा खान्या बइकान मान्स मात्तरइ पाँच हजार थ्या। इसु पानिमुथिमि हिट्या ( मत्ति १४:२२-३३ ; युहन्ना ६:१५-२१ ) 45 पइ इसुले तन्जेइ आफना सिस्यालाइ नाउँमि चडिबर आफु भन्ना अगाडि बेथसेदा भन्न्या ठाउँमि पठायो, रे तइबेलासम्म उनुले भिडलाइ बिदा दियो। 46 तिनुसङ बिदा भयापाछा इसु प्रार्थना अद्दाइलाइ डाँणामि उकल्या। 47 रात पणिसक्या थ्यो। नाउँ समुन्दरका बिचतिर पुग्याथ्यो रे उनु डाँणामि एक्लाइ थ्या। 48 बतास उल्टा दिसातिर चल्या हुनाले आफना सिस्यालाइ नाउ चलाउन आपत पण्या इसुले धेक्यो। प्रभातइ झिसमिस्या उजालामि इसु पानिमुथिमि हिटिबर सिस्या भया ठउँर पुग्या। उनु नाउँलाइ पछाडि छाडिबर जान्याबेला, 49 इसुलाइ पानिमुथिमि हिट्टारया धेकि “भुत आयो!” भनिबर सिस्या चिच्याउन् लाग्या। 50 क्यालाइकि इसुलाइ धेकिबर सप्पइ डराया थ्या। तर तन्जेइ उनुले तिनुलाइ भुन्यो, “जन डरा, मु हुँ, साहस अर।” 51 पइ इसु तिनरा वाँ नाउँमि चड्या, रे बतास थामियो। यो धेकिबर सिस्या अचम्म पण्या 52 क्यालाइकि इसुले पाँच हजारलाइ ख्वाया धेकिबर लइ तिनुले यइको अर्थ बुज्याथेइन् क्यालाइकि तिनरो ह्रिदय कठोर भयाथ्यो, 53 समुन्दर पार भया पाछा उनु गनेसरेत भन्न्या छेत्रतिर आया, रे तिनुले नाउँ किनारमि लायो। 54 जब उनु नाउँबटहइ ओल्या तबइ तुरुन्तइ मान्सले इसुलाइ चिनिहाल्यो, 55 तिनु वल्तिरपल्रका गाउँमि दउडिबर गइ इसु आया भनिबर रइबार दिन् लाग्या। रे मान्सले बिमारिलाइ बोकिबर इसुका वाँ लेइबर आया। 56 पइ गाउँ, सहर या बस्तिमि जाँ-जाँ इसु गया, ताँ-ताँ मान्सले रोगि बिमारिलाइ चउराइ चउराइमि राखिदिन्थ्या, रे उनरा लत्ताको फेर मात्तरइ लइ छुन पाउ भनि तिनुले उनुलाइ बिन्ति अर्यो, रे जतिले छोयो तिनु सप्पइ निका भया। |
© 2024 (Active), Mother Tongue Translators Society and Wycliffe Bible Translators, Inc. All rights reserved.
Wycliffe Bible Translators, Inc.