प्रकाशितवाक्य 18 - डोगरी नवां नियमबाबेल दा नाश 1 एस थमां बाद आऊँ एक सोर्गदूत गी सोर्ग थमां उतरदे दिखया, जिसी बड़ा आक्क आसल हा; ते तरती ओदे तेज कन्ने चमक उठी। 2 उस्स ने उच्चे शब्द कन्ने पकारीयै गलाया “डिगी गीया, बड़ा बेबीलोन डिगी गीया ऐ! ओ दोष्टआत्मायें दा नवास, ते अर एक दोष्टआत्मायें दा अड्डा, ते अर एक गन्दा ते बैर आला पैंछी दा अड्डा ओई गीया। 3 किके ओदे ब्यभिचार दी खतरनाक शराव दे कारन सारीयां जातीयां डिगी गईयां न, ते तरती दे राजें उस्स कन्ने ब्यभिचार कित्ता ऐ, ते तरती दे बपारी उस्स दी सुख विलास दे मते ओनें दे कारन सोखे ओए न।” 4 पी आऊँ सोर्ग थमां एक ते शब्द सुनया, “ए मेरे लोको, उस्स बिचा निकली आओ के तोस ओदे पापें च शामल नेई उओ, ते उस्स दी बिपतियें बिचा कोई थआड़े उपर आई नेई पवै। 5 किके ओदे पापें दा टेर सोर्ग तकर पूजी गेदा ऐ, ते ओदे अतर्म परमेसर गी याद आए न। 6 जियां उस्स ने तुसें दिता ऐ उय्यां गै उसी बी देओ, ते ओदे कम्में ए लेखा उसी दो गुणा बदला देओ; जेस कटोरे च उस्स ने परी दिता हा उसी च उस्स आसतै दो गुणा परी देओ। 7 जिन्नी उस्स ने अपनी बड़ाई कित्ती ते सुख विलास कित्ता, उन्नी उसी पीड़ ते दुःख देओ; किके ओ अपने मन च आखदी ऐ, आऊँ रानी ओई गेदी ऐं, विधवा नेई; ते शोक च कदें बी नेई पोगी। 8 इसै आसतै एक गै धयारे च उस्स उपर बिपतियाँ आई पोघंन, मतलब मौत, ते बसोस, ते काल; ते ओ अग्गी च पसम कित्ती जाघंन, किके उस्स दा न्यायी प्रभु परमेसर सामर्थमान ऐ।” बाबेल लेई वलाव 9 “तरती दे राजा जिन्हैं ओदे कन्ने ब्यभिचार ते सुख विलास कित्ता, जेस ले ओदे जलने दा तुंआ दिखगन, ते उस्स आसतै रोघंन ते छाती पिटघंन। 10 उस्स दी पीड़ दे डर दे मारे ओ बड़ी दूर खड़ोईयै आखघन, ए बेबीलोन! ए सख्त राज्य, आय! आय! कड़ी पले च गै तुगी दंड मिली गीया ऐ।” 11 “तरती दे बपारी उस्स आसतै रोघंन ते कलपघंन, किके हूंन कोई उंदा माल नेई खरीदग; 12 मतलब सोना, चांदी, रत्न, मोती, ते मलमल, ते बैंजनी, रेशमी, ते लाल रंग दे कपड़े, ते अर चाली दा सुगन्धित काठ, ते हथी दंद दी अर चाली दी चीजां, ते मते कीमती काठ ते पीतल ते लोए ते संगमरमर दी सारी भांति दियां चीजां, 13 ते दाल चीनी, मसाले, तूफ, इन्न, लोबान, शराव, तेल, मैदा, कनक, गाए दांद, पिड्डां-बकरीयां, कोड़े रथ ते दास, ते मनुक्खें दे प्राण। 14 हूंन मन दे पाभने फल तेरे थमां जांनदे रे, ते सुआद ते पड़किली चीजां तेरे थमां दूर ओईयां न, ते हूंन ओ कदें बी नेई मिलघंन। 15 इन चीजें दे बपारी जेड़े ओदे रहें सोखे ओई गे हे, उस्स दी पीड़ दे डर दे मारे दूर खड़ोई जाघंन, ते रोंदे ते कलपदे ओई आखघन,” 16 “आय! आय! ए बड़ा शैर जेड़ा मलमल, ते बैंजनी ते लाल रंग दे कपड़े लाए दा हा, ते सोने ते रत्नों ते मोतियें कन्ने सजे दा हा; 17 कड़ी पले च गै उस्स दा ऐसा पारी तन नाश ओई गीया।” अर एक माझी ते यात्री ते मल्लाह, ते जिन्नें समुंद्र थमां कमांदे न, सारे दूर खड़े ओए, 18 ते ओदे जलने दा तुंआ दिखियै जोरियै बोलघंन, केड़ा शैर एस बड्डे शैर जेया ऐ? 19 ते अपने-अपने सिरे उपर तूल सुट्टी देघंन, ते रोंदे ओई ते कलपदे ओई करलाई करलाईयै आखघन, आय! आय! ए बड़ा शैर जेसदी सम्पति दे रहें समुंद्र दे सारे चाज आले सोखे ओई गै हे, कड़ी पले च गै उजाडी गीया। 20 “ए सोर्ग, ते ए पवित्र लोको, ते प्रेरितो, ते पविखवक्ताओ, उस्स उपर खुशी करो, किके परमेसर ने न्याय करियें उस्स कन्ने तेरा बदला लेता ऐ!” बाबेल दे नाश दी खीरी कड़ी 21 पी एक जोरे आला सोर्गदूत ने बड़ी चक्की दे पाट जेया एक बट्टे चुकया, ते ए आखीयै समुंद्र च सुट्टी दिता, “बड़ा शैर बेबीलोन इयां गै बड्डे जोरे कन्ने डिगाई दिता जाग, ते पी कदें बी उस्स दा पता नेई चालग। 22 वीणा बजाने आले, ते गाने आलें, ते बोंसली बजाने आलें, ते तुरी फुकने आलें दा शब्द पी कदें बी तुगी सनाई नेई देग; ते कुसे उघम दा कोई कारीगर बी पी कदें तेरे च नेई मिलग; ते चक्की दे चलाने दा शब्द पी कदें तेरे च नेई सनोचग; 23 ते दियै दी लो पी कदें तेरे च नेई चमकग, ते मराज ते लाड़ी दा शब्द पी कदें तेरे च सनाई नेई देग; किके तेरे बपारी तरती दे प्रधान हे, ते तेरे टोने कन्ने सारीयां जातीयां परमाई दियां हियां। 24 औने पविखवक्ता ते पवित्र लोकें, ते तरती उपर सारे नाश कित्ते दा खून उसी च पाया गीया।” |
This work is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.