प्रकाशितवाक्य 14 - डोगरी नवां नियममेम्ना ते 144,000 लोक 1 पी आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, ओ मेम्ना सिय्योन पाड़ उपर खडोते दा ऐ, ते ओदे कन्ने एक लख चरताली हजार मनुक्ख ऐ, जिंदे मथे उपर उंदे पिता दा नां लिखे दा ऐ। 2 ए सोर्ग बिचा मिगी एक ऐसा शब्द सनाई दित्ता जेड़ा पानी दी मती तारें च मते गरजने आले जेया शब्द हा, ते जेड़ा शब्द आऊँ सुनया ओ ऐसा हा मन्नो वीणा बजाने आले वीणा बजादे ओन। 3 ओ संहासन दे समुक ते चारें प्राणियें ते प्राचीनें दे समुक एक नमां गीत गा करदे हे। ओनें एक लख चरताली जार मनुक्खें गी छुड़ीयै, जेड़े तरती उपरा खरीदी लेते दे हे, कोई ओ गाना नेई सीखी सकदा हा। 4 ए ओन जेड़े जनांनीयें दे कन्ने गन्दा नेई ओए, लेकन कंवारे न; ए उवै न के जिथें कुदै मेम्ना जांदा ऐ, ओ ओदे पिछें ओई लैंदे न; ए ते परमेसर दे नमित्त पैला फल ओनें आसतै मनुक्खें बिचा खरीदी लेते दे न। 5 उंदे मुंह बिचा कदें चुठ नेई निकले दा हा, ओ नर्दोश न। त्रेह सोर्गदूतें दी कोश्नां 6 पी आऊँ एक ते सोर्गदूत गी अम्बर च उड़दा दिखया, जेसदे कोल तरती च रैने आलें दी अर एक जाती, ते कुल, ते पाषा, ते लोकें गी सनाने आसतै सनातन शोभ समाचार हा। 7 उस्स ने बड्डे शब्द कन्ने आखया, “परमेसर थमां डरो, ते उस्स दी मैमा करो, किके ओदे न्याय करने दा समां आई पूजे दा ऐ; ते उस्स दा पजन करो, जेस ने सोर्ग ते तरती ते समुंद्र ते पानी दे सोते बनाए।” 8 पी एस थमां बाद एक अते, दुआ, सोर्गदूत ए आखदा आया, “डिगी पेया, ओ बड़ा बेबीलोन डिगी पेया, जेस ने अपने ब्यभिचार दी कोपमय शराव साड़े जातीयें गी पलाई ऐ।” 9 पी इंदे बाद एक अते, त्रिया, सोर्गदूत बड्डे शब्द कन्ने ए आखदे आया, “जेहड़ा कोई उस्स जानबर ते उस्स दी मूरत दी पुजा कर, ते अपने मथे जां अपने हत्थे उपर उस्स दी मोर ले 10 ओ परमेसर दे प्रकोप दी निरी शराव, जेड़ी ओदे कटोरे च पाई गेदी ऐ, पीग ते पवित्र सोर्गदूतें समुक ते मेम्ने दे समुक अग्ग ते गन्धक दी पीड़े च पौग। 11 उंदी पीड़ा दा तूंआं जूगे जूगे उठदा रोह्ग, ते जेहड़ा उस्स जानबर ते उस्स दी मूरत दी पुजा करदे न, ते जेड़े ओदे नां दी मोर लैंदे न, उनेंगी रात धयारे चैन नेई मिलग।” 12 पवित्र लोकें दा संदोख इसै च ऐ, जेड़े परमेसर दी आग्यें गी मनदे ते यीशु उपर बश्वास रखदे न। 13 पी आऊँ सोर्ग बिचा ए शब्द सुनया, “लिख; जेड़े मुर्दे प्रभु च मरदे न, ओ हूंन थमां धन्न न।” आत्मा आखदा ऐ, “आं, किके ओ अपने सारे कम्में थमां बसां पांघन, ते उंदे कम उंदे कन्ने ओई लैंदे न।” तरती दी फसल दी कटाई 14 आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, एक उजला बदल ऐ, ते उस्स बदल उपर मनुक्ख दे पुत्तर जेया कोई बैठे दा ऐ, जेसदे सिर उपर सोने दा मुकट ते हत्थ च चोखी दराटी ऐ। 15 पी एक ते सोर्गदूत ने मंदर थमां निकलियै उस्स कन्ने, जेड़ा बदल उपर बैठा हा, बड्डे शब्द कन्ने पकारीयै आखया, “अपनी दराटी लेईयै बड्ड, किके बड़ने दा समां आई पूजे दा ऐ, इसै आसतै के तरती दी खेतरी पक्की चुकी दी ऐ” 16 इसै आसतै जेड़ा बदल उपर बैठा हा उस्स ने तरती उपर अपनी दराटी लाइ, ते तरती दी बड़ने कित्ती गई। 17 पी एक सोर्गदूत उस्स मंदर थमां निकलया जेड़ा सोर्ग च ऐ, ते ओदे कोल बी चोखी दराटी हे। 18 पी एक ते सोर्गदूत जिसी अग्गी उपर आक्क हा, बेदी बिचा निकलया, ते जेसदे कोल चोखी दराटी हे उस्स कन्ने उच्चे शब्द कन्ने आखया, “अपनी चोखी दराटी कन्ने तरती दी बेल दे गुछे कटी ले, किके उस्स दी दाख पकी दी ऐ।” 19 ओस बेलै उस्स सोर्गदूत ने तरती उपर अपनी दराटी लाइ ते तरती दी अंगुरें दी बेल दा फल कटीयै अपने परमेसर दे प्रकोप दे बड्डे रसकुंड च सुट्टी दिता; 20 ते शैर दे बार उस्स रसकुंड च दाख मिंधेगे, ते रस कुंडे बिचा इयां खून निकलया के कोड़े दी लगामें तकर पूजया, ते सौ म्यान तकर रुड़ी गीया। |
This work is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.