Зебур 140 - Мукъаддес Китап

Къанунны бозгъан адамлардан сакълагъан дува

Давутнынъ зебуры.

¹ Я РАББИ, Сени чагъырам, ашыкъ манъа! Сени чагъыргъанда, къулакъ ас ялварувларыма!

² Дувам Сенинъ алдынъа якъылгъан отларнынъ хош къокъусы киби етип барсын, къол котергенлерим акъшам бахшышы киби олсун!

³ Я РАББИ, агъзыма бекчи къой, дудакъларымнынъ къапусыны къору!

⁴ Юрегиме яман ишлерге ынтылмагъа ёл берме, яманлыкъ япкъан адамларгъа къошулып, къанунсызлыкъ эйлемесини багъышламайым, оларнынъ татлы ашларыны ашамайым!

⁵ Инсафлы адам мени урса – севги косьтерир, мени къабаатласа – башыма ягъ силер, бундан мен баш тартмам. Дуваларым але даа къанунсызлыкъ япкъанларгъа къаршы.

⁶ Башлыкълары Къаягъа урулып дагъылдылар. Меним сёзлериме къулакъ асарлар, оларнынъ татлы олгъаныны анъларлар.

⁷ Санки ерде ачылгъан тюпсюз аралыкъкъа кемиклеримиз олюлер дюньясы агъзына тёкюлелер.

⁸ Лякин козьлерим Санъа тикильген, РАББИ-ТААЛЯ, Санъа умют багъладым, джанымны олюмге йиберме.

⁹ Манъа къоюлгъан тузакълардан, беля кетириджилернинъ къапкъанларындан сакъла мени.

¹⁰ Ярамайлар озь авларына тюшер, мен исе къуртулып кетерим.