Сырларнынъ ачылувы 13 - Мукъаддес Китап

Денъизден чыкъкъан джанавар

¹ Аждерха денъиз ялысында турды. Мен бакъсам, апансыздан еди башлы, он бойнузлы бир кийик айванны денъизден чыкъаяткъаныны корьдим. Бойнузларында он дане тадж бар эди, башларында куфюр адлар язылгъан эди.

² Мен корьген айван леопардгъа ошай эди. Аякълары аювнынъ аягъына, агъзы арсланнынъ агъзына ошай эди. Аждерха онъа озь къудретини, тахты ве буюк акимлигини берди.

³ Мен айваннынъ башларындан бирини оледжек алында яралангъаныны корьдим. Амма бу яра тедавийленди. Бутюн дюнья шашып, айваннынъ артындан кетти.

⁴ Олар аждерхагъа ибадет эте башладылар, чюнки о озь укюмини айвангъа берди. Адамлар: – Бу айвангъа ошагъан даа ким бар экен? Онен ким дженклешип олур экен? – деп, айвангъа да ибадет эте башладылар.

⁵ Айвангъа къопай ве куфюр сёзлерни айткъан агъыз берильди, онъа къыркъ эки ай ичинде арекет этмеге де имкян берильди.

⁶ Айван Алланы, Онынъ Адыны ве Онынъ Мескенини, эм де кокте яшагъанларны яманламакъ ичюн агъзыны ачты.

⁷ Онъа Алланынъ азизлеринен дженк этмек ве оларны енъмеге разылыкъ берильди. Онъа эр бир къабиле, миллет, тиль ве халкъ устюнден акимлик берильди.

⁸ Ер юзюнде яшагъанларнынъ эписи, адлары дюнья яратылгъанындан берли къурбан кетирильген Къозунынъ яшайыш китабына язылмагъанлар, айвангъа ибадет этеджек.

⁹ Къулагъы олгъан адам эшитсин:

¹⁰ Кимнинъ баш язысы эсирликке тюшмек олса, эсирликке тюшеджек. Кимнинъ къылычнен ольдюрильмек олса, къылычнен ольдюриледжек. Алланынъ азизлери сабырлы ве иманлы олсун.

Ерден чыкъкъан джанавар

¹¹ Сонъ мен ерден чыкъаяткъан башкъа бир кийик айванны корьдим. Къозунынъ киби эки бойнузы бар эди; о, аждерха киби лаф эте эди.

¹² О, биринджи айваннынъ бутюн къудретинен онынъ алдында арекет эте эди. Айван бутюн ер юзюни ве анда яшагъанларны оледжек алындаки ярасы тедавийленген биринджи айвангъа ибадет этмеге меджбур эте эди.

¹³ О, буюк аляметлер косьтере, адамларнынъ огюнде коктен ерге атеш ёллай,

¹⁴ биринджи айваннынъ адындан аджайип ишлерни япа ве бойле этип, ер юзюнде яшагъанларны алдата эди. О, адамларгъа буюрды, ве олар биринджи айвангъа ошагъан путны яптылар. (Бу айван къылычтан яраланып, сагъ къалгъан эди.)

¹⁵ Айван путнынъ ичине рухны кирсетти. Айваннынъ путу лаф этип башлады ве озюне ибадет этмегенлернинъ эписини ольдюре эди.

¹⁶ О, эписининъ – буюк ве кичикнинъ, зенгин ве фукъаренинъ, азат ве къулнынъ онъ къолуна я да манълайына тамгъа басылсын, деп къарар чыкъарды.

¹⁷ Бойлеликнен, ким айваннынъ тамгъасы, яни онынъ ады я да адынынъ сайысыны ташымаса, мытлакъа ич бир шей сатып я да сатын алып оламай эди.

¹⁸ Мында акъыл керек. Акъылы еткен адам айваннынъ сайысыны сайып чыкъсын, чюнки бу сайы – адамнынъ сайысыдыр. Онынъ сайысы – алты юз алтмыш алтыдыр.