Рут акъкъында китап 1 - Мукъаддес Китап

Элимелекнинъ къорантасы Моавгъа коче

¹ Къадылар укюм эткен заманларда мемлекетте ачлыкъ башланды. Бир адам апайынен ве эки огълунен берабер Ехуданынъ Вифлеем шеэринден чыкъып, Моав чёллерине яшамагъа кетти.

² Адамнынъ ады Элимелек, апайынынъ ады Ноомий, огъулларынынъ адлары Махлон ве Килион эди. Олар Ехуданынъ Вифлеем шеэринден эфратлылар эдилер. Олар Моав чёллерине кельдилер ве анда яшамагъа къалдылар.

³ Ноомийнинъ акъайы Элимелек ольген сонъ, о, эки огълунен янъгъыз къалды.

⁴ Эки огълу моавлы къызларындан озьлерине апай алдылар. Къызларнынъ бирининъ ады Орпа, экинджисининъ ады Рут эди. Анда олар он йыл къадар яшадылар.

⁵ Амма сонъра онынъ эки огълу Махлон ве Килион ольдилер, ве къадын эки огъулсыз ве акъайсыз къалды.

Ноомий ве Рут Ехуда топрагъына къайталар

⁶ Ноомий Моав чёллеринде олгъанда, Алланынъ озь халкъына ярдымгъа кельгенини ве оларгъа аш бергенини эшитти, озь келинлеринен ёлгъа чыкъып, Моав чёллеринден эвге догърулды.

⁷ Анда отургъан еринден ёлгъа чыкъты, келинлери де онен кетти. Олар Ехуда топрагъына къайтып, ёл бою кеткенлеринде,

⁸ Ноомий эки келинине: – Барынъыз, экинъиз де аналарынъызнынъ эвлерине къайтынъыз. Сиз ольгенлерге ве манъа насыл эйилик япкъан олсанъыз, РАББИ оны сизге къайтарсын!

⁹ РАББИ эр биринъизге янъы акъайны тапмагъа ве акъайнынъ эвинде раатлыкъ корьмеге къысмет этсин! – деди. Сонъ оларны опьти. Келинлери исе къычырып агълап башладылар

¹⁰ ве онъа: – Ёкъ, биз сеннен берабер халкъынъа къайтаджакъмыз, – дедилер.

¹¹ Ноомий исе: – Къайтынъыз, къызларым. Сизге меннен берабер кетмеге не керек? Сизге акъай оладжакъ огъулларым бармы къурсагъымда, аджеба? – деди.

¹² – Къайтынъыз, къызларым, ёлунъызгъа кетинъиз, мен эндиден сонъ акъайгъа чыкъмакъ ичюн къартым. Эгер меним умютим бар олса, бу гедже акъайгъа чыкъып да, сонъундан огълан балаларны тапкъан олсам да,

¹³ олар буюгендже, сиз беклер эдинъизми ве акъайгъа чыкъмакътан вазгечер эдинъизми? Ёкъ, къызларым! РАББИнинъ къолу башыма беля тюшюрди, ве мен сизлерни пек къайгъырам.

¹⁴ Олар кене къычырып агълап башлады. Сонъ Орпа къайнанасыны опип, онен сагълыкълашты, Рут исе онъа япышты.

¹⁵ Ноомий Руткъа: – Мына, келиндешинъ озь халкъына ве озь аллаларына къайтты. Сен де онынъ артындан кет, – деди.

¹⁶ Рут исе джевап къайтарып: – Сени быракъмагъа ве арткъа къайтмагъа манъа ялварма. Сен къайда кетсенъ, мен де анда кетеджегим, сен къайда яшасанъ, мен де анда яшайджагъым. Сенинъ халкъынъ – меним халкъым оладжакъ, сенинъ Алланъ – меним Аллам оладжакъ.

¹⁷ Сен къайда ольсенъ, мен де анда оледжегим ве анда дефн этиледжегим. Ант этем: тек олюм мени сенден айыраджакъ! Бойле олмаса, РАББИ бойнумны урсун! – деди.

¹⁸ Ноомий, келиннинъ онен берабер кетмеге къарары къатты олгъаныны корип, оны къандырмакътан вазгечти.

¹⁹ Бойледже экиси де ёлуны девам эттирди ве Вифлеемге кельдилер. Вифлеемге кельген сонъ, бутюн шеэр аякъкъа турды ве эр кес: – Ноомийми шу? – деп сорай башлады.

²⁰ Ноомий оларгъа: – Манъа Ноомий деменъиз, мени Мара деп чагъырынъыз, чюнки Къудретли Алла манъа буюк гъам берди, – деди.

²¹ – Мындан кеткенимде, бир шейге мухтадж дегиль эдим, амма РАББИ мени бош къолларымнен къайтарды. РАББИ манъа азаплар берди, Къудретли Алла башыма беля ёллады, не ичюн мени Ноомий деп адландырасыз?

²² Бойлеликнен, Ноомий къайтты, моавлы келини Рут да онен берабер Моав чёллеринден кельди. Олар Вифлеемге арпанынъ оракъ вакъты башлагъанында кельдилер.