Малакий 2 - Мукъаддес Китап

¹ – Шимди, руханийлер, бу эмир сиз ичюндир.

² Эгер сиз Мени динълемесенъиз ве Адымны джан-юректен шуретлемесенъиз, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – башынъызгъа къаргъыш ягъдыраджагъым, хайыр дуваларынъызны къаргъышларгъа чевиреджегим. Оларны энди къаргъышкъа чевирдим, чюнки джан-юректен Мени шуретлемеге истемейсинъиз.

³ Мен сизинъ эвлятларынъызны къувалайджагъым. Бетлеринъизге къурбанларнынъ кубресини, байрамларда къурбан чалынгъан айванларнынъ кубресини сачаджагъым. Сонъ сизни кубренен берабер котерип атаджакълар.

⁴ О вакъыт сиз билирсинъиз ки, левийлилерге берген васиетим турсун деп, Мен сизге бу эмирни бердим, – дей Ордуларнынъ РАББИси.

⁵ – Мен оларгъа берген васиетим яшайыш ве тынчлыкъ-аманлыкъ васиети эди. Олар Менден къоркъсунлар деп, Мен бу васиетни бердим. Олар Менден къоркъа ве Адыма урьмет косьтере эди.

⁶ Акъикъат къанунлары оларнынъ агъзында эди. Тиллеринден ич ялан чыкъмады. Олар аманлыкъ ве догърулыкъ ичинде Меннен яшай эди, чокъ адамны гуна ёлундан къайтарды.

⁷ Руханий Ордулар РАББИсининъ хаберджиси олгъаны ичюн, онынъ дудакълары бильгини сакъламакъ керек, адамлар онынъ агъзындан къанун къыдырмакъ кереклер.

⁸ Лякин сиз бу ёлдан урулдынъыз, огреткенлеринъизнен чокъ адамны гуна ёлуна къойдынъыз, Левийге берильген васиетни боздынъыз, – дей Ордуларнынъ РАББИси.

⁹ – Мен бутюн халкънынъ огюнде сизни ашалап, масхара этеджегим, чюнки сиз ёлларымдан юрмеге истемейсинъиз, Къанун ишлеринде адалетли суд этмейсинъиз.

Ич биринъиз апайына хаинлик этмесин!

¹⁰ Эпимизнинъ Бабасы бир дегильми? Бизни яраткъан Алла бир дегильми? Ойле олса, не ичюн бири-биримизге хаинлик япамыз? Не ичюн деделеримизге берильген васиетни бозамыз?

¹¹ Ехуда хаинлик япты. Исраильде ве Ерусалимде пис ишлер япылды: ехудалылар ябанджы аллагъа ибадет эткен къызларгъа эвленди ве РАББИнинъ севген азиз Сарайыны арамлады.

¹² РАББИ буны япкъан эр бир адамны, о адам оны озю эткенине, я да башкъасына бакъып япкъанына бакъмадан, Якъупнынъ чадырларындан ёкъ этсин. Ордуларнынъ РАББИсине бахшышлар ве къурбанлар кетиреджек эвлятлары биле сагъ къалмасын.

¹³ Сиз даа буны япасынъыз: къычырып агълайсынъыз, РАББИнинъ къурбан ерине козьяшлар тёкесинъиз, лякин РАББИ бахшышларынъызгъа бакъмай, ве къолларынъыз кетирген къурбанлар Онынъ разылыгъыны къазанмай.

¹⁴ «Не ичюн?» – деп сорайсынъыз. Чюнки сен яш олгъанда апайынъа эвленген вакъытта РАББИ бунынъ шааты эди. Шимди сен апайынъа хаинлик яптынъ. О исе сенинъ ёлдашынъ ве къанун боюнджа апайынъдыр.

¹⁵ РАББИ акъайнен апайны бир бутюнлик оларакъ яратты ве оларгъа Озь Рухуны берди. Неге? Оларда Алланынъ ёлундан кеткен балалары олсун деп. Онынъ ичюн рухларынъызгъа мукъайт олунъыз, ич биринъиз яшлыгъында эвленген апайына хаинлик этмесин.

¹⁶ – Кимнинъ озь апайыны кореджек козю олмайып, онен айырылса, о, зорбалыкъ япа, – дей РАББИ, Исраильнинъ Алласы. – Онынъ ичюн рухларынъызгъа мукъайт олып, хаинлик этменъиз, – дей Ордуларнынъ РАББИси.

¹⁷ Сиз сёзлеринъизнен РАББИни ачувландырдынъыз. «Оны не ичюн ачувландырдыкъ?» – деп сорарсыз. Чюнки сиз: «Яманлыкъ эткен эр кес РАББИнинъ козюнде яхшыдыр. О, олардан разы», я да «Адалетли суд япкъан Алла не ерде?» – дейсинъиз.