Лука 8 - Мукъаддес Китап

Исанынъ артындан юрген къадынлар

¹ Бундан сонъ Иса ёлгъа чыкъып, шеэрлер ве койлерде Алланынъ шейлерини анълатып ве Алланынъ Падишалыгъы акъкъында Къуванчлы Хаберни даркъатып юре эди. Он эки шегиртинден гъайры,

² Онынъ янында бир къач къадын бар эди. Иса оларны яман рухлардан ве хасталыкълардан къуртаргъан эди. Булар – ичинден еди джин чыкъкъан Мерьем (онъа «Магдалалы» дей эдилер),

³ Ироднынъ идаре хызметчиси Хузанынъ апайы Ёанна, Сусанна ве башкъалары. Олар озь байлыгъынен Исагъа хызмет эте эдилер.

Урлукъ сачыджы акъкъында кинаели икяе

⁴ Куньлернинъ биринде Исанынъ янында пек чокъ адам топлана башлады. Олар тюрлю шеэрлерден келе эдилер. Иса оларгъа бир кинаели икяе айтып берди:

⁵ – Бир сачыджы тарлагъа урлукъ сачмагъа чыкъа. О, урлукъ сачкъанда, базы урлукълар ёл кенарына тюшип таптала, ве кок къушлары оларны чокъуп, ёкъ этелер.

⁶ Башкъа урлукълар ташлы ерге тюше ве осип чыкъкъанларынен къуруп къалалар, чюнки топракъ сувсуз экен.

⁷ Башкъалары тикенлер арасына тюше. Тикенлер оселер ве фиданларны богъып гъайып этелер.

⁸ Даа башкъалары яхшы топракъкъа тюше ве осип юз къат арткъач берекет берелер, – деди. Буны айткъан сонъ Иса: – Къулагъы барлар буны эшитсинлер! – деп къычырды.

Кинаели икяелернинъ макъсады

⁹ Шегиртлери Исадан: – Бу кинаели икяенинъ манасы недир? – деп сорадылар.

¹⁰ О оларгъа: – Алла Падишалыгъынынъ сырлары сизге ачылгъан, – деди. – Къалгъанларына исе олар кинаели икяенен берильген. Сонъ олар козьлеринен бакъып – корьмесинлер, къулакъларынен эшитип – анъламасынлар.

Урлукъ сачыджы акъкъында кинаели икяенинъ анълатувы

¹¹ ‌Бу икяенинъ манасы бойле: урлукъ – Алланынъ Сёзюдир,

¹² ёл кенарында олгъанлар – сёзни эшиткен адамлардыр. Амма Шейтан келе де, олар инанып къуртулмасынлар деп, сёзни юреклеринден алып кете.

¹³ Ташлар арасында олгъанлар – сёзни эшитип къуванчнен къабул эткен адамлар. Лякин олар тамыр атмагъанлары ичюн, бир вакъыткъа къадар инаналар, сынав куньлеринде исе ёлундан къайталар.

¹⁴ Тикенлер арасына тюшкенлер – сёзни эшиткен, амма пишкен берекет бермеген адамлар. Оларны аятынынъ къасеветлери, байлыгъы ве кейф кетирген шейлери богъалар.

¹⁵ Яхшы топракъта олгъанлар исе – сёзни эшитип, оны яхшы ве темиз юрегинде сакълагъан, чыдамлы олып, берекет берген адамлардыр.

Къопкъа тюбюндеки чыракъ акъкъында

¹⁶ ‌Ич кимсе чыракъ якъып, оны савутнен къапатмаз я да ятакъ тюбюне къоймаз. Аксине, киргенлер ярыкъны корьсюн деп, чыракъны шамдангъа къоялар.

¹⁷ Эр бир сыр ачыладжакъ, эр бир гизли шей белли оладжакъ ве ярыкъкъа чыкъаджакъ.

¹⁸ Шу себептен насыл динълегенинъизге дикъкъат этинъиз. Кимде бар олса, онъа къошулып даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, «озюмде бар», деп беллегени биле тартып алынаджакъ.

Иса анасы ве огълан къардашлары акъкъында

¹⁹ ‌Сонъ Исагъа анасынен къардашлары кельдилер, амма адам чокълугъы ичюн янына якъынлашып оламадылар.

²⁰ Исагъа: – Ананъ ве къардашларынъ тышарыда туралар, Сени корьмеге истейлер, – деп хабер эттилер.

²¹ Иса оларгъа бойле джевап берди: – Алланынъ Сёзюни динълеген ве беджерген адамлар – Меним анам ве къардашларым.

Иса фуртунаны ятыштыра

²² Шу куньлернинъ биринде Иса Озь шегиртлеринен берабер къайыкъкъа минди ве оларгъа: – Гольнинъ о бир ялысына ялдап кечейик, – деди. Олар ёлгъа чыкътылар.

²³ Ялдап кеткенде, Иса юкъугъа далды. Гольде ойле кучьлю фуртуна къопты ки, далгъалар къайыкъны толдура башладылар. Къайыкътакилернинъ алы хавфлы олды.

²⁴ Исанынъ янына барып, Оны уяттылар ве: – Саип, Саип, биз гъайып оламыз! – дедилер. Иса уянгъанынен, ельге ве далгъаларгъа токътамакъны буюрды. Олар токътадылар, голь де тынчланды.

²⁵ Иса шегиртлерине: – Сизинъ иманынъыз къайда? – деди. Шегиртлер исе къоркъып ве шашып бир-бирине: – Кимдир бу я? О, ельге ве сувгъа буюра, ве олар Онъа бойсуналар! – дедилер.

Иса джинлер ургъанны тедавийлей

²⁶ Олар Галилеянынъ къаршысындаки герасалыларнынъ юртуна кельдилер.

²⁷ Иса ялыгъа чыкъкъанынен, оны шеэрден кельген бир адам къаршылады. Онынъ ичинде джинлер олгъаны ичюн, о, чокътан берли чыр-чыплакъ юре ве эвинде дегиль, дюрбелерде яшай эди.

²⁸ Исаны корип, о, къычырды да, озюни Онынъ аякълары астына ташлап, кучьлю сеснен: – Эй, Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Санъа ялварам, мени чекиштирме! – деди.

²⁹ Иса арам рухкъа адамдан чыкъып кетмекни буюргъан. (Арам рух чокъ выкъыт девамында адамны къыйнай экен. Адамны, къолларыны ве аякъларыны зынджырларнен багълап, къаравуллай экенлер, лякин о, зынджырларны узе экен, ве джин оны бакъымсыз ерлерге айдай экен.)

³⁰ Иса ондан: – Адынъ не? – деп сорады. О исе: – Адым Орду, – деди. Онъа чокъ джин кирген эди.

³¹ Джинлер, оларны буюк теренликке ёлламасын деп, Исагъа ялвардылар.

³² Шу дагънынъ тёпесинде буюк бир домуз сюрюси отлап юре эди. Джинлер домузларгъа кирмеге истедилер. О, оларгъа рухсет берди.

³³ Джинлер адамдан чыкъып, домузларгъа кирдилер. Домузлар исе тик къаядан гольге атылып, сувда богъулдылар.

³⁴ Чобанлар олгъан шейни корьгенлеринен, чапып барып, бу акъта шеэрде ве онынъ этрафларында хабер эттилер.

³⁵ Адамлар олып кечкен адисени корьмеге кельдилер. Исанынъ янына келип бакъсалар, анавы адам джинлерден къуртарылгъан. Кийинип, акъылыны башына топлап, Исанынъ аякълары янында отурмакъта эди. Олар пек къоркътылар.

³⁶ Шу вакъианы корьгенлер оларгъа джин ургъан адамнынъ насыл къуртулгъаныны айтып бердилер.

³⁷ Герасалыларнынъ виляетинде яшагъанларнынъ эписини буюк къоркъу басты. Шунынъ ичюн олар Исадан шу ерлерден кетмесини истедилер. Сонъ Иса къайыкъкъа минип, къайтып кетти.

³⁸ Джинлерден къуртулгъан адам Исанынъ янында къалмакъ ичюн Ондан разылыкъ сорады. Лякин Иса оны ёллап:

³⁹ – Озь эвинъе къайтып, Алла сен ичюн не япкъаныны айтып бер, – деди. О адам барып, Иса онъа не япкъаныны бутюн шеэрге илян этти.

Яирнинъ къызы ве Исанынъ урбасына къолуны тийдирген къадын

⁴⁰ Иса къайтып кельгенде, халкъ Оны къаршылап, хошкельдинъ деди. Эписи Оны беклей эдилер.

⁴¹ Шу вакъыт синагоганынъ башлыкъларындан бири, Яир адлы бир адам келип, Исанынъ аякъларына йыкъылды да, Оны эвине чагъырып, ялварды.

⁴² Онынъ он эки яшларында олгъан бирден-бир къызы олюм тёшегинде ята эди. Иса Яирнен берабер кеткенде, Оны чевре-четинден пек чокъ адам сыкъыштыра башлады.

⁴³ Бир къадын он эки йыл къан акъувынен чекишип, бутюн параларыны экимлерге сарф эткен, амма кимсе оны тедавийлеп оламагъан.

⁴⁴ О, Исанынъ артындан барып, Онынъ урбасынынъ уджуна тийди. Къан акъувы бирден кесильди.

⁴⁵ – Манъа ким тийди? – деди Иса. Эписи, бу мен дегиль эдим, дедилер. Пётр исе: – Саибим, Сени этрафынъдаки адамлар сыкъыштырып туралар, – деди.

⁴⁶ Амма Иса: – Ёкъ, кимдир Манъа тийди. Мен Озюмден кучь чыкъкъаныны дуйдым, – деди.

⁴⁷ Япкъаныны гизлеп оламайджагъыны анълагъан къадын къоркъудан къалтырап, чыкъты, Исанынъ аякъларына йыкъылып, бутюн халкъ огюнде Исагъа не себептен тийгенини ве бирден тюзельгенини айтты.

⁴⁸ Иса онъа: – Къызым, сени иманынъ тедавийледи. Тынчлыкънен бар, – деди.

⁴⁹ Иса бу сёзлерни даа айтып битирмегенде, синагога башлыгъынынъ эвинден бир адам келип: – Къызынъ ольди. Оджаны къасевет эттирме, – деди.

⁵⁰ Лякин Иса бу сёзлерни эшитип, Яирге: – Къоркъма, тек инан, къызынъ яхшы оладжакъ, – деди.

⁵¹ Иса о эвге кирип, янына тек Пётрны, Якъупны, Юханны, къызчыкънынъ анасыны ве бабасыны алды. Башкъаларына исе кирмеге ясакъ этти.

⁵² Эписи, озьлерини кокреклерине урып, ольген къызчыкъ ичюн агълай эдилер. Иса исе: – Агъламанъыз, о, ольмеген. О, юкълай, – деди.

⁵³ Олар къызчыкънынъ ольгенини билип, Онынъ устюнден кульдилер.

⁵⁴ Иса хастанынъ къолуны алды ве: – Эй, къызчыкъ, еринъден тур! – деди.

⁵⁵ Къызчыкънынъ джаны беденине къайтты, ве о бирден турды. Иса онъа аш бермеге буюрды.

⁵⁶ Къызнынъ ана-бабасы шашып къалдылар. Иса исе оларгъа олып кечкен вакъиа акъкъында ич кимсеге айтмамакъны буюрды.