Лука 18 - Мукъаддес Китап

Тул къадын ве яман къады акъкъында кинаели икяе

¹ Бир кунь Иса шегиртлерине, эр вакъыт дува окъуп умют джоймамакъ кереклиги акъкъында бойле кинаели икяени айтып берди:

² – Бир шеэрде не Алладан къоркъкъан, не адамлардан утангъан бир къады бар экен.

³ Шу шеэрде бир тул къадын да яшай экен. О, къадынынъ алдына бара берип: «Давамны адалетли чез, мени къабаатлагъан адамдан мени къорчала», – деп ялвара экен.

⁴ Къады чокъ вакъыт буны япмагъа истемеген. Сонъундан о озь-озюне: «Мен Алладан къоркъмайым, адамлардан да утанмайым.

⁵ Лякин бу тул къадын мени раатсыз эткени ичюн, онынъ давасыны адалетнен чезерим, ёкъса о, келе берип джанымны якъар», – деген.

⁶ – Эшиттинъизми, адалетсиз къады не айткъан? – деп сорады Рабби.

⁷ – Аджеба Алла да Озю сайлагъан ве Онъа гедже-куньдюз ялварып отургъанларны къорчаламазмы? Оларны чокъ беклеттиреджекми?

⁸ Сизге айтам: О, оларны тез къорчалайджакъ. Амма Инсан Огълу кельгенинде, ер юзюнде иман тапар экенми?

Ферисе ве салым топлайыджы акъкъында кинаели икяе

⁹ Озюнинъ инсафлыгъыны юкъары сайып, башкъаларына юксектен бакъкъан базы адамларгъа Иса бойле бир кинаели икяени айтып берди:

¹⁰ – Бириси ферисе, башкъасы салым топлайыджы олгъан эки адам, дува окъумакъ ичюн, Алланынъ Сарайына киргенлер.

¹¹ Ферисе озюнджесине бойле дува окъуп башлагъан: «Алла! Мен башкъа адамлар: айдутлар, имансызлар, бозукъ ве мына бу салым топлайыджы киби олмагъаным ичюн Санъа чокъ шукюр!

¹² Афтада эки кере аштан-сувдан вазгечем. Бутюн къазангъанымнынъ ондан бир пайыны айырам».

¹³ Салым топлайыджы исе узакъта турып, козьлерини кокке котермеге биле къоркъып, кокрегине ура-ура: «Алла! Мен гуналым, лякин манъа мераметли ол!» – деген.

¹⁴ Сизге айтам: бу адам, фериседен зияде акъланып, эвине къайтты. Озюни юксельткен эр бир адам алчакъта оладжакъ, озюни алчакъ туткъан исе юксельтиледжек.

Иса ве балалар

¹⁵ Исанынъ огюне, хайыр дувасыны окъусын деп, оларгъа къолуны тийдирсин деп, сабийлерни кетирдилер. Шегиртлер буны корип, кетиргенлерге ёл бермеди.

¹⁶ Иса исе балаларны янына чагъырып, шойле деди: – Балаларгъа Манъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз. Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир.

¹⁷ Сизлерге догърусыны айтам: ким Алланынъ Падишалыгъыны бала киби къабул этмесе, анда киралмайджакъ.

Иса ве зенгин адам

¹⁸ ‌Башлыкълардан бири Исадан сорады: – Яхшы Оджам! Эбедий аяткъа насип олмакъ ичюн, манъа не япмакъ керек?

¹⁹ Иса онъа: – Сен Манъа не ичюн «яхшы» дейсинъ? Бир Алладан башкъа ич кимсе яхшы дегиль.

²⁰ Сен Онынъ эмирлерини билесинъ: аиле садыкълыгъыны бозма, адамнынъ джаныны алма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме, ана-бабанъны урьмет эт, – деди.

²¹ – Буларнынъ эписини яшлыгъымдан берли япып келем, – деди о Исагъа.

²² Буны эшитип, Иса: – Санъа даа бир шей етишмей: бутюн мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте олур. Сонъ келип, Меним артымдан юр, – деди.

²³ Башлыкъ бу сёзлерни эшитип, пек къайгъырды. О пек зенгин эди де.

²⁴ Иса онынъ къайгъыргъаныны корип: – Зенгин адамларгъа Алла Падишалыгъына кирмек не къадар агъырдыр!

²⁵ Зенгин адамнынъ Алла Падишалыгъына киргенинден девенинъ ине тешигинден кечкени къолайдыр, – деди.

²⁶ Буны эшиткенлер исе: – Ойле олса, ким къуртарыладжакъ экен? – деп сорадылар.

²⁷ – Адамлар япып оламагъан шей Алланынъ ярдымынен олмакъ мумкюн, – деди Иса.

²⁸ – Мына, биз мал-мулькюмизни къалдырып, Сенинъ артынъдан кельдик! – деди Пётр.

²⁹ Иса шегиртлерине: – Сизге догърусыны айтам: Алла Падишалыгъы ичюн эвини, ана-бабасыны, агъа-къардашыны, тата-къызкъардашыны я да апайыны ве балаларыны къалдырып кеткен эр бир адам

³⁰ бу заманда къат-къат яхшылыкълар тападжакъ, келеджек заманда исе эбедий аяткъа киреджек.

Иса учюнджи кере Озь олюми ве тириледжеги акъкъында айта

³¹ Иса, он эки шегиртини четке чагъырып, оларгъа: – Биз энди Ерусалимге кетемиз. Анда пейгъамберлернинъ Инсан Огълу акъкъында язгъанлары ерине келеджек.

³² Оны Алланы бильмеген адамларнынъ къолуна береджеклер, мыскъыллап акъаретлейджеклер, Онынъ бетине тюкюреджеклер,

³³ Оны къамчылап ольдюреджеклер. Амма учюнджи куню О тириледжек, – деди.

³⁴ Шегиртлер бу сёзлерден бир шей анъламадылар. Бу сёзлернинъ манасы олардан гизли эди, Исанынъ айткъанларына оларнынъ акъылы етмеди.

Иса кёр фукъарени тедавийлей

³⁵ ‌Иса Ерихон шеэрине келеяткъанда, бир кёр адам ёл кенарында отурып садакъа сорай эди.

³⁶ Онынъ алдындан халкъ кечип кеткенини эшитип: – Не олды? – деп сорады.

³⁷ – Назаретли Иса келе, – деп онъа джевап бердилер.

³⁸ Кёр адам: – Эй, Давут Огълу Иса, манъа мерамет эт! – деп къычырды.

³⁹ Огде кеткенлер оны сусмагъа меджбур эттилер. Лякин о даа зияде къычырып: – Эй, Давут Огълу, манъа мерамет эт! – деди.

⁴⁰ Иса токътап, кёрны Онынъ янына кетиргенлерини буюрды. Кёр кельген сонъ,

⁴¹ Иса ондан: – Сен не япкъанымны истейсинъ? – деп сорады. – Рабби, козьлерим корьсюн! – деди о.

⁴² Иса онъа: – Козьлеринъ ачылсын! Сени иманынъ къуртарды, – деди.

⁴³ Шу ань кёрнынъ козьлери коре башлады. О, Алланы алгъышлап, Исанынъ пешинден кетти. Буны корьген бутюн халкъ Аллагъа шукюрлер этти.