Икметли сёзлер 9 - Мукъаддес Китап

Икмет ве ахмакълыкъ

¹ Икмет озюне эв къурды, онынъ еди дирегини тикледи,

² айванлар сойды, къокъулы шараплар азырлады, софраны донатты.

³ Шеэрнинъ юксек ерлеринден илян этмек ичюн, хызметчи къызларыны ёллады:

⁴ «Саде олгъанлар, келинъиз манъа!» Акъылдан эксик олгъанларгъа исе бойле деди:

⁵ «Келинъиз, ашымдан ашанъыз, мен азырлагъан къокъулы шарапны ичинъиз.

⁶ Саде ёлларынъызны ташланъыз ве яшанъыз, анълайыш ёлундан кетинъиз.

⁷ Мыскъылджыны огретсенъ – башынъа сёгюнч къазанырсынъ, яман адамны опькелесенъ – озюнъе масхаралыкъ олур.

⁸ Мыскъылджыны опькелеме, ёкъса о сенден нефрет этер. Икмет саибини опькеле, ве о сени север.

⁹ Икметли адамгъа акъыл огрет – о даа икметли олур, инсафлы адамны огрет – бильгисини арттырыр.

¹⁰ Икметнинъ башы – РАББИден къоркъмакътыр, Мукъаддесни бильмек – анълайышнынъ манасы!

¹¹ Меним ярдымымнен куньлеринъ чокъ олур, яшайышнынъ йыллары чокълашаджакълар.

¹² Икметли олсанъ – икметинъ озюнъе хызмет этер, мыскъылджы олсанъ – ялынъыз сен зарарыны чекеджексинъ».

¹³ Акъылсыз къадын шаматаджыдыр, о саде ве ич бир шей бильмей!

¹⁴ Эвнинъ къапусы янында, шеэрнинъ юксек ерлеринде тахтта отура.

¹⁵ Кельген-кечкенлерни, озь ёлларынен кеткен адамларны чагъыра:

¹⁶ «Саде олгъанлар, келинъиз манъа!» Акъылдан эксиклерге бойле дей:

¹⁷ «Хырсызлангъан сувлар татлыдыр, сакъланып ашалгъан отьмек леззетлидир!»

¹⁸ Амма анда олюлернинъ олгъаныны, о чагъыргъан адамлар о бир дюньянынъ теренлигине огърагъаныны бильмей шу адам!