Йирмея 13 - Мукъаддес Китап

Кетен къушакъ

¹ РАББИ манъа: – Бар да, озюнъе кетен бир къушакъ сатын ал. Оны белинъе сар, сувгъа къойма, – деди.

² РАББИ буюргъаны дайын, бир къушакъ сатын алып, белиме сардым.

³ РАББИ кене меннен лаф этип:

⁴ – Сатын алгъан белинъдеки къушакъны ал да, турып Перат озенине бар. Къушакъны анда бир къая чатлагъына сакъла, – деди.

⁵ РАББИ буюргъаны киби, мен кетип, къушакъны Ператкъа якъын бир ерде сакъладым.

⁶ Баягъы вакъыт кечкен сонъ, РАББИ манъа: – Тур, Перат озенине кет, Мен анда сакъламагъа буюргъан къушакъны ал, – деди.

⁷ Мен Ператкъа кеттим, сакълагъан еримден къушакъны къазып чыкъарып алдым. Амма къушакъ чюрюген, ич бир шейге ярамайджакъ эди.

⁸ О вакъыт РАББИнинъ хабери манъа кельди.

⁹ – РАББИ бойле дей: Мына, Ехуданынъ къопайлыгъыны, Ерусалимнинъ буюк къопайлыгъыны бойле чюрютеджегим.

¹⁰ Бу яман халкъ сёзлеримни динълемеге истемей, юрегининъ инатлыгъына коре яшай, ябанджы аллаларнынъ артындан юре, оларгъа хызмет ве ибадет эте. Олар бу къушакъ киби оладжакъ, ич бир шейге ярамайджакъ.

¹¹ Къушакъ адамнынъ белине насыл якъын олса, бутюн Исраиль халкъыны ве бутюн Ехуда халкъыны Озюме якъынлаштырдым, – дей РАББИ. – Олар Меним халкъым, намым, макътав йырым ве дюльбер шуретим оладжагъыны истедим, амма олар Мени динълемедилер.

Шарап бардакълары

¹² Онынъ ичюн оларгъа бойле айт: – РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: «Бардакъны шарапкъа толдуралар». Олар санъа: «Бардакъны шарапкъа толдургъанларны бизлер бильмеймизми, аджеба?» – дегенде,

¹³ оларгъа айт: «РАББИ бойле дей: Бакъынъыз, бу мемлекетте яшагъан эр кесни: Давутнынъ тахтында отургъан падишаларны, руханийлерни, пейгъамберлерни, Ерусалимде яшагъанларнынъ эписини сархошлаткъандже шарапкъа толдураджагъым,

¹⁴ бири-бирлерине ураджагъым, бабаларны огъулларынен берабер ёкъ этеджегим, – дей РАББИ. – Аджымайып, пешман олмайып, мерамет этмейип, оларны бутюнлей ёкъ этеджегим».

Кибирлиликтен сакъындырув

¹⁵ Динъленъиз, къулакъ асынъыз, кибирленменъиз. РАББИ бойле дей:

¹⁶ РАББИни, сизинъ Алланъызны шуретленъиз! Бир кунь О, къаранлыкъ ёллайджакъ, къараргъан дагъларда аякъларынъыз сюрюнип башлайджакъ. Сиз ярыкъ беклейджексиз, Рабби исе оны олюм кольгесине, къою къаранлыкъкъа чевиреджек.

¹⁷ Эгер бунъа къулакъ асмасанъыз, кибирлилигинъиз ичюн джаным гизли ерде агълайджакъ, окюр-окюр къычыраджакъ козьлерим аджджы козьяш тёкеджек, РАББИнинъ халкъы эсирге алынаджакъ.

¹⁸ Падиша ве онынъ апайына бойле айт: – Ерге отурунъыз! Шуретинъизнинъ таджы башынъыздан тюшти.

¹⁹ Негев шеэрлери алкъагъа алынды, оларны къуртараджакъ сою ёкъ. Бутюн Ехуда сюргюн этильди, халкъны бутюнлей сюргюн эттилер.

²⁰ Козьлеринъизни котерип бакъынъыз, шимальден кельгенлерни корюнъиз. Санъа берильген айванлар, аджайип къой-эчкилеринъ не ерде?

²¹ Базыларгъа озюнъе башлыкъ этмеге огреттинъ. Рабби санъа кельгенде, не айтаджакъсынъ? Догъургъан къадыннынъ дерди киби, сени де дерт тутмайджакъмы?

²² «Булар неден башыма кельди?» – ичинъден дейджексинъ. Гуналарынънынъ чокълугъындан этегинъ ачылды, аврет ерлери корюндилер.

²³ Хушлу озь терисининъ тюсюни, леопард озь лекелерини денъиштирип олурмы? Сизлер де, яманлыкъ япмагъа огренип, яхшылыкъ япып олурсынъызмы?

²⁴ Чёль елинен савурылгъан тоз киби, сизлерни дагъытаджагъым.

²⁵ Мен санъа берген къысметинъ, пайынъ будыр, – дей РАББИ. – Сен Мени унуттынъ ве ялангъа ишандынъ.

²⁶ Шунынъ ичюн урбанънынъ этеклигини чыкъараджагъым, бетинъе къадар котереджегим, аврет ерлеринъни ачыкъ этеджегим.

²⁷ Ороспулыкъ эткенинъни, истекнен кишнегенинъизни, фаишеликлеринъни ве чёльдеки тёпеликлерде япкъан джиренч ишлеринъни корьдим. Вай-вай-вай санъа, эй, Ерусалим! Бундан сонъ да темизленмейджексинъми? Не замангъадже ойле къаладжакъсынъ?