Фаалиет 7 - Мукъаддес Китап

Стефаннынъ нуткъу

¹ Баш руханий Стефандан: – Бу сёзлер догърумы? – деп сорады.

² Стефан сёз алып, бойле деди: – Эй, дин къардашлар ве бабалар, мени динъленъиз! Ибраим бабамыз Харан шеэрине кочип, анда ерлешмезден эвель, даа Месопотамияда олгъанда, онъа шерефли Алла корюнди

³ ве: «Озь юртунъдан чыкъып, сой-сопларынъны къалдыр да, Мен санъа косьтереджек ерге кет», – деди.

⁴ О вакъыт Ибраим къасдийлилернинъ топрагъындан чыкъып, Харан шеэринде ерлешти. Бабасы ольген сонъ, Алла Ибраимни о ерден мында, сизлер яшагъан ерге кочюрди.

⁵ Бу ерде онъа аякъ басмагъа оладжакъ бир парча топракъны биле бермеди. Лякин онынъ баласы даа олмаса да, Алла бу ерни онъа ве онынъ эвлядына береджегине сёз берди.

⁶ Алла онъа: – Сенинъ эвлятларынъ гъурбетликте кельмешек оладжакълар; оларны къул этип дёрт юз йыл зулум этеджеклер.

⁷ Амма оларны къул эткен миллетни Мен махкеме этеджегим. Бундан сонъ олар андан кетеджек, бу ерде Манъа ибадет этеджеклер, – деди.

⁸ Сонъ Алла оларгъа сюннет васиетини берди. Ибраим Исхакънынъ бабасы олып, огълуны секиз куньлюк олгъанда сюннет этти. Исхакъ Якъупны, Якъуп он эки къабилемизнинъ бабаларыны сюннет этти.

⁹ Бабаларымыз Юсуфны пахыллап, оны Мысыргъа саттылар. Лякин онен Алла эди.

¹⁰ О, Юсуфны бутюн белялардан азат этип, Мысыр падишасы фыравуннынъ козюнде онъа буюк мерамет ве акъыл берди. Фыравун Юсуфны Мысыр ве бутюн сарайы устюнде аким этип къойды.

¹¹ Ондан сонъ бутюн Мысыр ве Ханаан улькелеринде ачлыкъ ве буюк къайгъы девири башланды. Бабаларымызда ашамагъа аш къалмады.

¹² Якъуп, Мысырда богъдай олгъаныны эшитип, биринджи кере бабаларымызны анда ёллады.

¹³ Экинджи кере баргъанларында, Юсуф озюни агъа-къардашларына танытты. Бойлеликнен, фыравун Юсуфнынъ сой-сопларыны бильди.

¹⁴ Юсуф хабер ёллап, бабасы Якъупны ве етмиш беш адамдан олгъан бутюн сой-сопларыны чагъыртып алды.

¹⁵ Якъуп Мысыргъа барды, озю ве бабаларымыз о ерде кечинди.

¹⁶ Оларнынъ джесетлери Шекем шеэрине кетирилип, Ибраимнинъ Шекемде Хамор огъулларындан кумюш парагъа сатын алгъан къабринде дефн этильдилер.

¹⁷ Алла Ибраимге сёз бергенини беджермек вакъты якъынлашкъанда, Исраиль халкъы Мысырда осе ве чокълаша эди.

¹⁸ О вакъыт Мысырда Юсуфны бильмеген башкъа бир падиша тахткъа чыкъты.

¹⁹ Бу падиша халкъымызгъа къаршы зулум, бабаларымызгъа хаинлик япа башлады, янъы догъгъан балаларны ташлатып, оларны олюм панджасына берди.

²⁰ Шу вакъыт Алла пек гузель этип яраткъан Муса догъды, учь ай бабасынынъ эвинде бакъылды.

²¹ Мусаны ташлап кеткенлерден сонъ, оны фыравуннынъ къызы тапты ве озь огълу киби тербие этти.

²² Мусагъа мысырлыларнынъ бутюн илимини огреттилер; о эм сёзде, эм иште усталыкъ косьтере эди.

²³ Муса къыркъ яшыны толдургъанда, онынъ юрегинде къардашларыны, Исраиль огъулларыны барып корьмек арзусы догъды.

²⁴ Котек ашагъан бир адамны корьгенде, онынъ тарафыны алып, мысырлыны ольдюрди, джаны агъырткъаннынъ акъкъыны алды.

²⁵ О, Алла меним ярдымымнен оларгъа къуртулыш береджегини агъа-къардашларым анълар, деп тюшюне эди. Лякин олар анъламадылар.

²⁶ Эртеси куню Муса базыларнынъ котеклешкенлерини корьди. Оларны муаббетлештирмеге истеп: – Акъайлар, сизлер агъа-къардаш олып, не ичюн бир-биринъизнинъ джанынъызны агъыртасынъыз? – деди.

²⁷ Лякин къардашынынъ джаныны агъырткъан адам Мусаны итеп: – Сени бизге башлыкъ ве къады этип ким къойды?

²⁸ Тюневин мысырлыны ольдюргенинъ дайын, мени де ольдюрмеге истейсинъми? – деди.

²⁹ Бу сёзлерни эшитип, Муса къачып кетти. Мидьян деген ерде ябанджы олып яшады, ве анда онынъ эки огълу догъды.

³⁰ Къыркъ йыл кечкен сонъ, Синай дагъы янындаки сахрада янаяткъан чалынынъ алеви ичинден Мусагъа Мелек корюнди.

³¹ Муса бу аджайип шейни корип, пек тааджипленди. Оны яхшыджа бакъмакъ ичюн якъынлашкъанда, Раббининъ сеси эшитильди.

³² – Мен бабаларынънынъ Алласы, Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Якъупнынъ Алласы олам, – деди О. Муса къоркъудан къалтырап, козьлерини котерип бакъмагъа джесарет этмеди.

³³ Рабби онъа: – Аякъларынъдан аякъкъапларынъны чыкъар. Сен тургъан ер – мукъаддес ердир.

³⁴ Мен Мысырда олгъан халкъымнынъ зулумыны корип, инъильтисини эшиттим ве оларны къуртармакъ ичюн коктен тюштим. Энди бар, Мен сени Мысыргъа ёллайджагъым, – деди.

³⁵ Адамлар: «Сени бизге башлыкъ ве къады этип ким къойды?» – деп ред эткен мына бу Муса эди. Чалыда Мусагъа корюнген Мелекнинъ ярдымынен Алла Мусаны башлыкъ ве къуртарыджы этип ёллады.

³⁶ Бу адам Мысыр топрагъында, Къызыл денъизде, эм де къыркъ йыл девамында сахрада аджайип шейлер япып ве бельгилер косьтерип, Исраиль халкъыны чыкъарып юрсете эди.

³⁷ Кене де Муса Исраиль огъулларына деди ки, Алла оны чагъырып кетиргени киби, бойле де этип, оларгъа агъа-къардашлары арасындан Пейгъамберни чагъырып кетиреджек эди.

³⁸ Шу Муса сахрада халкъ топлашувы огюнде турып, Синай дагъында Мелекнен берабер лаф этти, бизим баба-деделеримизнен юре эди ве бизге еткизмек ичюн джанлы сёзлерни алды.

³⁹ Онъа да баба-деделеримиз бойсунмагъа истемейип, оны ред эттилер, гонъюллерини Мысыр тарафкъа айландырдылар,

⁴⁰ Харунгъа: «Бизге огюмизден кетеджек аллаларны яп, чюнки бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан бу Мусанен не олгъаныны бильмеймиз», – дедилер.

⁴¹ О куньлерде бир бугъаны ясадылар, путкъа къурбан чалып, озь къолларынен яраткъанына къувандылар.

⁴² Алла исе юзь чевирип, оларгъа коктеки кунешке, айгъа ве йылдызлар ордусына ибадет этмеге ёл берди. Пейгъамберлер китабында язылгъаны киби: – Эй, Исраиль эви! Къыркъ йыл сахрада кезгенлеринъизде, къурбан чалып, Манъа бахшыш бердинъизми?

⁴³ Сиз Молохнынъ чадырыны ве алланъыз Рефаннынъ йылдызыны котерип юре эдинъиз. Озьлеринъизге пут эйкеллерини ясап, оларгъа бель буктинъиз. Шу себептен Мен сизлерни Вавилондан узакъча сюргюн этеджегим.

⁴⁴ Сахрада бабаларымызда Шаатлыкъ Чадыры бар эди. Бу Чадырны Алла Мусагъа, онъа косьтерильген орьнекке коре ясамагъа буюргъан эди.

⁴⁵ Бабаларымыз Ехошуанен берабер Чадырны алды да, Алла деделеримизнинъ огюнден къувгъан халкъларнынъ топракъларына алып бардылар. Давутнынъ куньлерине къадар Чадыр оларнынъ араларында къалды.

⁴⁶ Алланынъ хайырыны тапкъан Давут, Якъупнынъ несилине бир Мескен къурып берейим деп, разылыкъ сорады.

⁴⁷ Амма Аллагъа Сулейман эв курып берди.

⁴⁸ Лякин Юдже Алла инсан къолунен япылгъан эвлерде яшамай. О пейгъамбер агъзы иле айткъаны киби:

⁴⁹ – Коклер – тахтым, ер юзю – аякъларыма таяма. Сизлер Манъа насыл эв къурарсынъыз? – деп сорай Рабби. – Я да Манъа раатланмакъ ичюн насыл ер бар экен?

⁵⁰ Буларнынъ эписини яраткъан Меним къолум дегильми?

⁵¹ Эй, энъсеси къаткъанлар! Юреги ве къулакълары сюннет олмагъанлар! Бабаларынъыз киби сизлер де эр вакъыт Мукъаддес Рухкъа къаршы чыкъасынъыз.

⁵² Бабаларынъыз пейгъамберлерден къайсы бирисини къувмадылар? Олар Инсафлы Олгъаннынъ келеджегини хабер эткенлерни ольдюрдилер. Сизлер де энди Оны саткъан ве ольдюрген адамлар олдынъыз!

⁵³ Алладан мелеклер сизге Къанунны кетирдилер, амма сиз оны беджермединъиз! – деди.

Стефанны ташларнен уралар

⁵⁴ Шура азалары бу сёзлерни эшиткенде, къутурдылар ве Стефангъа къаршы тишлерини гъыджырдаттылар.

⁵⁵ Мукъаддес Рухкъа толгъан Стефан исе кокке тикилип бакъты да, Алланынъ парылдагъан Шуретини ве Онынъ онъ тарафында тургъан Исаны корьди.

⁵⁶ – Мына, мен кокнинъ ачылып кеткенини ве Алланынъ онъ тарафында тургъан Инсан Огълуны корем! – деди о.

⁵⁷ Олар исе къулакъларыны къапатып, эписи къычыра-къычыра бирлешип, Стефаннынъ устюне атылдылар,

⁵⁸ оны шеэрден тышарыгъа сюйреклеп чыкъардылар ве ташларнен урып башладылар. Онъа къаршы шаатлыкъ эткен адамлар усть урбаларыны Саул деген бир огъланнынъ аякълары алдына ташладылар.

⁵⁹ Ташларнен урулгъан вакъытта, Стефан дува окъуп: – Рабби Иса, рухумны къабул эт! – деди.

⁶⁰ Ахырында тиз чёкип, къатты сеснен къычырып: – Рабби, бу гунаны оларнынъ бойнуна юклеме! – деди. Буны айтып, джан берди.