Фаалиет 2 - Мукъаддес Китап

Мукъаддес Рухнынъ энгени

¹ Берекет Байрамы кельгенде, шегиртлернинъ эписи бир ерде топлашып тура эдилер.

² Апансыздан коктен кучьлю ельнинъ уфюргенине ошагъан бир увулты чыкъты да, олар тургъан эвни бутюнлей толдурды.

³ Оларгъа атешке ошап айры-айры олгъан тиллер корюнди, эр бирининъ устюне къонды.

⁴ Эписи Мукъаддес Рухкъа толдылар ве Рух оларгъа муим шейлер айтмагъа берген къабилиетинен эджнебий тиллерде лакъырды этип башладылар.

⁵ Шу вакъыт Ерусалимде дюньянынъ эр бир халкъындан кельген иманлы еудийлер булуна эдилер.

⁶ Бу шамата чыкъкъанда, чокъ адам топлашты. Эр бири озь тилинде лакъырды эткенини эшитип, шаштылар.

⁷ Эписи тааджипленип ве айретте къалып, озьара: – Бу лакъырды эткенлернинъ эписи галилеялылар дегильми?

⁸ Насыл ола да, эр биримиз озь ана тилимизни эшитемиз?

⁹ Партлылар, мадайлылар ве эламлылар, Месопотамия, Еудие, Къаппадокия, Понт ве Кучюк Асияда яшагъан,

¹⁰ Фригия, Памфилия, Мысыр ве Ливиянынъ Кирене этрафындаки ерлерде яшагъан, Римден кельген

¹¹ еудийлер ве еудий динини къабул эткенлер, критлилер ве араплар олып, биз тиллеримизде Алланынъ буюк ишлери акъкъында айткъанларыны эшитемиз, – дедилер.

¹² Эписи шашып къалып, бир-бирине: – Бу насыл шей? – деп тааджиплендилер.

¹³ Башкъалары исе масхара этип: – Олар татлы шарап ичип тойгъанлар, – дедилер.

Пётрнынъ нуткъу

¹⁴ О вакъыт Пётр он бир эльчинен берабер турып, кучьлю сеснен халкъкъа мураджаат этти: – Эй, Еудие акъайлары ве Ерусалимде яшагъан эписи адамлар! Сёзлериме къулакъ асып, шуны билинъиз:

¹⁵ бу адамлар, сиз тюшюнгенинъиз киби, сархош дегиллер. Шимди даа саба саат докъуз!

¹⁶ Мында олгъан шей исе Ёэль пейгъамбернен бильдирильген эди:

¹⁷ Мына, сонъки куньлерде бойле шей оладжакъ, – дей Алла: – Мен эписи адамларнынъ устюне Озь Рухумны ягъдыраджагъым. Сизинъ огъул ве къызларынъыз пейгъамберлик япаджакълар, йигитлеринъиз руялар кореджеклер, къартларынъыз беджериледжек тюшлер кореджеклер.

¹⁸ О куньлерде къулларымнынъ устюне де Озь Рухумны ягъдыраджагъым, олар да пейгъамберлик япаджакълар.

¹⁹ Юкъарыда кокте аджайип шейлер япаджагъым, ашагъыда ер юзюнде бельгилер береджегим, къан, атеш ве къою думан киби тютюн ёллайджагъым.

²⁰ Раббининъ улу ве шанлы куню кельмезден эвель, кунеш къаранлыкъ оладжакъ, ай къан киби оладжакъ.

²¹ О вакъыт Раббининъ Адыны айтып чагъыргъан эр бир адам къуртуладжакъ.

²² Эй, Исраиль акъайлары, бу сёзлерни динъленъиз! Назарет шеэринден олгъан Исанынъ вастасынен Алла къудретли ве аджайип шейлер япты ве бельгилер косьтерди. Сиз буларнынъ эписини билесиз. Оларнынъ эсасында Алла Исаны тасдыкълады.

²³ Алла эвельден къарар чыкъаргъаны ве эвельден бильгени киби, Иса сатылгъан эди, ве сиз адалетсиз адамларнынъ къолунен Оны хачкъа мыхлап ольдюрдинъиз.

²⁴ Лякин Алла олюм зынджырларыны узип, Оны тирильтти, чюнки олюм Оны тутып оламаз эди.

²⁵ Давут Иса акъкъында шойле деген: – Раббини эр вакъыт огюмде коре эдим: Мен ич бир шейден къоркъмайым деп, О, меним онъ тарафымдадыр.

²⁶ Шунынъ ичюн юрегим къуванчкъа толды, тилимден шадлыкъ тёкюльди. Теним умют иле раатнен яшайджакъ.

²⁷ Сен джанымны олюлер дюньясында ташлап кетмезсинъ, Азизинъе чюрюп ёкъ олмагъа ёл бермезсинъ.

²⁸ Манъа аят ёлларыны бильдирдинъ, Озь огюнъде мени бахыт-къуванчнен толдураджакъсынъ.

²⁹ Дин къардашларымыз! Сизлерге бабамыз Давут акъкъында догърудан-догъру айтмагъа рухсет этинъиз: о ольди, оны дефн эттилер ве онынъ къабри бугуньгедже бизде бардыр.

³⁰ О, пейгъамбер олгъаны ичюн, шуны биле эди ки, Алла онынъ союндан олгъан бирини тахткъа отуртаджагъына ант этти.

³¹ Давут Месихнинъ тириледжегини эвельден корип, Онынъ олюлер дюньясына ташланмайджагъы, бедени исе чюрюмейджеги акъкъында бильдирген эди.

³² Алла бу Исаны тирильтти, бунъа биз эпимиз шаат олдыкъ.

³³ О, Алланынъ къудретинен юксельтильгенден сонъ, Бабанынъ вадеси боюнджа Мукъаддес Рухны алып, бизге ягъдырды. Шимди сизлер буны корип, эшитип турасыз.

^34-35 Давут озю кокке котерильмеген эди, амма бойле деген: РАББИ меним Раббиме айтты: – Душманларынъны аякъларынъ астына йыкътырмагъанымдже, Меним онъ тарафымда отур.

³⁶ Бойледже, бутюн Исраиль халкъы буны къатты бильсин ки, Алла сизлер хачкъа мыхлагъан бу Исаны Рабби ве Месих япты!

³⁷ Бу сёзлерни эшиткенлер юреклерине окъ санчылгъан киби олдылар, Пётр ве башкъа эльчилерге: – Дин къардашларымыз, биз не япайыкъ? – дедилер.

³⁸ Пётр оларгъа: – Тёвбе этинъиз, гуналарынъыз багъышланмасы ичюн эр биринъиз Иса Месих Адындан сувгъа батырылып чыкъынъыз. О вакъыт Мукъаддес Рух сизге бахшыш олып бериледжек.

³⁹ Бу ваде сизлернен балаларынъызгъа ве даа узакъта олгъан, бизим Алла Раббимиз чагъыргъан эписи адамларгъа берильген, – деди.

⁴⁰ Пётр даа чокъ башкъа сёзлернен оларны тенбиелеп, насиат берип: – Озюнъизни бу бозукъ несильден къуртарынъыз! – дей эди.

⁴¹ Бойледже, онынъ сёзюни ачыкъ гонъюльден къабул эткенлер сувгъа батырылып чыкътылар. Шу куню учь бинъге якъын джан иманлыларгъа къошулды.

⁴² Олар эльчилернинъ талиматыны огренип, эр вакъыт бирликте яшай ве хызмет эте, отьмек боле ве дува окъуй эдилер.

⁴³ Эр бир джан Алладан къоркъа эди. Эльчилернинъ ярдымынен чокъ аджайип шей ве бельгилер косьтерильди.

Иманлыларнынъ яшайышы

⁴⁴ Эписи иманлылар бирлик олып, эр шейлерини болип яшай эдилер.

⁴⁵ Мал-мульклерини сатып, эписине, эр кеснинъ ихтияджына коре пай этип, ярдым эте эдилер.

⁴⁶ Олар эр кунь бир юрекнен Алланынъ Сарайында топлаша, эвлеринде отьмек болип, къуванчнен ве адийликнен ашай

⁴⁷ ве Аллагъа шукюр эте эдилер. Оларны бутюн халкъ севе эди. Алла кунь сайын иманлылар сырасына къуртарылгъанларны къоша эди.