4 Хаан түрэнүүд 4 - Библи

Элишаа үгытэй бэлбэһэн эхэнэртэ туһална

¹ Лүндэншэдэй зүблэлэй гэшүүн байһан нэгэ хүнэй бэлбэһэн эхэнэр Элишаада ерээд: – Шинии барлаг, минии үбгэн наһа бараа. Ши, барлагни Эзэниие хүндэлдэг байгаа гэжэ мэдэнэш! Мүнөө үри шэридэ ороһон бидэндэ зээлеэр мүнгэ үгэгшэ хүн өөртөө барлаг хэхэеэ минии хүбүүдые абаашахаяа ерээ! – гэжэ уйлан хашхарба.

² Элишаа тэрэ эхэнэртэ хандажа: – Би шамда юугээр туһалхабиб? Ши намда хэлэ, гэртэш юун үлөөб? – гэжэ һураба. – Шинии барлагай, минии гэртэ хооһон, гансал оливын тоһоной багахан домбо бии, – гэжэ тэрэ эхэнэр харюусаба.

³ Элишаа тэрэ эхэнэртэ иигэжэ хэлэбэ: – Гудамжаар ябаад, хооһон домбонуудые хүршэнэрһөө суглуула. Домбонууд олон байбал һайн.

⁴ Өөрынгөө ба үхибүүдэйнгээ хойноһоо үүдэеэ хаажа шэбхэдээд, тоһо тэдэ бүхы амһартануудтаа дүүрэтэр эюулээд, хажуу тээшэнь таби.

⁵ Тэрэ эхэнэр Элишааһаа гэртээ бусажа, хүршэнэрһөө домбонуудые суглуулаад, өөрынгөө ба хүбүүдэйнгөө хойноһоо үүдэеэ хаажа шэбхэдэбэ. Хүбүүд эхэдээ хооһон домбонуудые асаржа үгэнэ. Тэрэ эхэнэр тэдэ амһартанууд соо тоһо эюулнэ.

⁶ Бүхы амһартанууд оливын тоһоор дүүрэбэ. – Удаадахиинь асара, – гэжэ тэрэ эхэнэр өөрынгөө хүбүүе гуйба. – Амһартанууд дууһаа, – гэжэ тэрэ хүбүүн харюусаба. Оливын тоһоншье дууһашаба.

⁷ Тэрэ эхэнэр Бурханай хүндэ ерэжэ, энээн тухайгаа хөөрэбэ. – Ошожо, эдэ тоһоёо худалдаад, үриеэ түлэ. Үлэгшэ тоһон шамда, шинии хүбүүдтэ бүхы наһандатнай хүрэхэ, – гэжэ Элишаа хэлэбэ.

Элишаа Шүнээмэй эхэнэртэ туһална

⁸ Нэгэтэ Элишаа Шүнээм ерэбэ. Баян нэгэ эхэнэр тэндэ байдаг байба. Тэрэ эхэнэр Элишаае эдеэлүүлхэ гэжэ гэртээ уриба. Элишаа тэндэ ошохо бүхэндөө тэрэ эхэнэрэй гэртэ орожо эдеэлдэг болобо.

⁹ Нэгэтэ тэрэ эхэнэр үбгэндөө иигэжэ хэлэбэ: – Манайда ходол орожо эдеэлдэг энэ хүниие Бурханай хүн гэжэ мэдэгшэб.

¹⁰ Хоёрдохи дабхарай багахан таһалгада орон, шэрээ, һандали болон дэн табиябди. Тэрэ хүн бидэндэ ерэхэдээ, тэндэ орожо амардаг байг.

¹¹ Нэгэтэ Элишаа тэндэ ерэжэ, тэрэ таһалгада орожо, амархаяа хэбтээд:

¹² – Шүнээмэй эхэнэрые дууда, – гэжэ өөрынгөө Гэһаази зарасада хэлэбэ. Зараса тэрэ эхэнэрые дуудажа, Элишаада ерүүлбэ.

¹³ Элишаа зарасадаа иигэжэ хэлэбэ: – Тэрэ эхэнэртэ иигэжэ хэлэ: «Ши манай түлөө һанаагаа зобонош. Бидэ шамда ямар юумэ хээ һаамнай һайн бэ? Шам тухай бидэ хаанай гү, али сэрэгэй даргын урда үгэ хэлэхэмнай гү?» – Минии түрэлхид намда һанаагаа табидаг юм даа, – гэжэ тэрэ эхэнэр харюусаба.

¹⁴ Элишаа Гэһаазиһаа иигэжэ һураба: – Бидэ энэ эхэнэртэ ямар туһа хүргэжэ шадахабибди? – Энэ эхэнэр үхибүүгүй, үбгэниинь үбгэршэнхэй, – гэжэ Гэһаази хэлэбэ.

¹⁵ Элишаа зарасадаа хандажа: – Тэрэ эхэнэрые дууда, – гэжэ гуйба. Гэһаази тэрэ эхэнэрые дуудаба. Тэрэ эхэнэр үүдэндэ ерээд тогтошобо.

¹⁶ Элишаа тэрэ эхэнэртэ хандажа: – Нэгэ жэл үнгэрөөд, эгээл энэ сагта ши хүбүүгээ үбэр дээрээ баряад байхаш, – гэжэ хэлэбэ. – Эзэмни, Бурханай хүн намайе, өөрынгөө барлагые бү мэхэлэ, – гэжэ тэрэ эхэнэр хэлэбэ.

¹⁷ Элишаагай хэлэгшээр нэгэ жэл үнгэрөөд, энэл сагай ерээд байхада, нарайлха болоһон тэрэ эхэнэр хүбүүтэй болобо.

Элишаа Шүнээмэй хүбүүе амидыруулна

¹⁸ Тэрэнэй хүбүүн томожобо. Нэгэтэ тэрэ хүбүүхэн таряа хадажа байһан өөрынгөө эсэгэдэ ошобо.

¹⁹ Тиигээд тэрэ өөрынгөө эсэгэдэ хандажа: – Минии толгой! Минии толгой үбдэнэ! – гэбэ. – Энээниие эхэдэнь абааша, – гэжэ тэрэнэй эсэгэ хүлһэншэндөө хэлэбэ.

²⁰ Хүлһэншэн тэрэ хүбүүе гарһаань хүтэлөөд, эхэдэнь абаашаба. Эхэнь тэрэ хүбүүгээ үбдэг дээрээ һуулгаад, хахад үдэр һамааруулба. Теэд үдэ багта тэрэ хүбүүхэн амияа табиба.

²¹ Тэрэ эхэнэр хүл дээрээ бодожо, хүбүүгээ Бурханай хүнэй амаржа хэбтэдэг орон дээрэ табяад, үүдыень шэбхэдэжэ, газаашаа гарамсаараа,

²² өөрынгөө үбгые дуудажа ерүүлээд: – Намда зарасануудайнгаа нэгые, нэгэ эмэ элжэгэ үгэ. Би Бурханай хүндэ түргэн ошоод ерэһүүб, – гэжэ гуйба.

²³ Тэрэнэй үбгэн иигэжэ һамганһаа асууба: – Мүнөөдэр тэрээндэ юундэ ошохо гэбэбши? Мүнөөдэр һарын нэгэншье бэшэ, субботошье бэшэл? – Хуу һайн байха, – гээд,

²⁴ тэрэ эхэнэр эмэ элжэгэеэ эмээллүүлээд, өөрынгөө зарасада хандаба: – Эсэтэрнь элжэгэеэ гүйлгэ. Минии шамда юумэ хэлэтэр, элжэгэеэ бү байлга!

²⁵ Тэрэ эхэнэр Кармээл хада дээрэ байһан Бурханай хүндэ ошобо. Бурханай хүн тэрэ эхэнэрые холоһоо хараад, өөрынгөө зарасада хэлэбэ: – Харалши, энэ үнөөхи Шүнээмэй эхэнэр гү даа?

²⁶ Ши урдаһаань гүйжэ ошоод, «Ши, үбгэншни, хүбүүншни хэр бэ?» гэжэ һура. Гэһаази тэрэ эхэнэрые угтажа ошоод, эзэнэйнгээ хэлэгшээр асууба. – Бута һайн байнабди, – гэжэ тэрэ эхэнэр харюусаба.

²⁷ Тиигээд тэрэ эхэнэр хада дээрэ гаража, Бурханай хүнэй урда үбдэглэн һуушаба. Гэһаази тэрэ эхэнэрые бодхоохо гэжэ дүтэлбэ. – Энэ эхэнэрые орхи даа. Энээнэй зүрхэ сэдьхэл уйдхар гашуудалаар дүүрэнхэй. Эзэн намһаа нюужа, энээнэй уйдхар гашуудалые намда хэлээгүй, – гэжэ Бурханай хүн хэлэбэ.

²⁸ Тэрэ эхэнэр иигэжэ хэлэбэ: – Эзэн минии, би шамһаа хүбүү эреэ һэн гүб? «Намайе бү мэхэлэ» гэжэ би шамда хэлээ бэшэ гүб?

²⁹ Элишаа Гэһаазида иигэжэ хэлэбэ: – Ууса нюргаяа бэһэлэ, минии таяг гартаа абаад, харгыда гара. Харгы замдаа уулзаһан хүниие бү мэндэшэлэ, хэн нэгэнэй мэндэшэлээ һаа, бү харюуса, минии таяг үхибүүнэй нюур дээрэ таби.

³⁰ Үхибүүнэй эхэ иигэжэ хэлэбэ: – Танай амиды байгаа сагта, би таниие орхихогүйб гэжэ Эзэнэй зүгһөө тангаригланаб. Гэһаази хүл дээрээ бодоод, тэрэ эхэнэртэй ошолсобо.

³¹ Гэһаази тэдээнһээ урид хүрэхэ газартаа хүрөөд, таягаа үхибүүнэй нюур дээрэ табиба. Теэд тэрэ үхибүүн ами орожо, абяа гарабагүй. Тиихэдэнь Гэһаази Элишаагай урдаһаа газаашаа гараад: – Үхибүүн һэринэгүй, – гэжэ хэлэбэ.

³² Элишаа гэртэ оробо. Үхэһэн үхибүүн тэрэнэй орон дээрэ хэбтэбэ.

³³ Тэрэ ара нюргандахи үүдэеэ шэбхэдээд, Эзэндэ зальбаран мүргөөд,

³⁴ хүл дээрээ бодожо, үхибүүн дээрэ тонгойгоод, өөрынгөө амые тэрэнэй аманда, өөрынгөө нюдые тэрэнэй нюдэндэ, өөрынгөө альгые тэрэнэй альганда абаашан няажа, тэрэнэй дээрэ һунан хэбтэбэ. Үхибүүнэй бэе махабад бүлеэдэһээр дулаасаба.

³⁵ Элишаа хүл дээрээ бодоод, тэрэ таһалга соогуур сааша наашаа нэгэ удаа алхалба. Тиигээд тэрэ үнөөхи орондоо бусажа, үхибүүнэй дээрэ дахин һунажа хэбтээд, нэгэ, хоёр… долоо дахин найтаагаад, нюдөө нэбэ.

³⁶ Тиигээд Элишаа Гэһаазиие дуудажа ерүүлээд: – Тэрэ Шүнээмэй эхэнэрые дууда! – гэжэ захирба. Гэһаази Шүнээмэй эхэнэрые дуудаба. Тэрэ эхэнэр тэдэнэй байһан таһалгада оробо. – Өөрынгөө үхибүүе аба, – гэжэ Элишаа тэрэ эхэнэртэ хэлэбэ.

³⁷ Тэрэ эхэнэр Элишаада ерэжэ, тэрэнэй хүлдэ мүргэн унажа, газарта хүрэтэр доро дохимсоороо, өөрынгөө үхибүүе абаад, таһалгаһаа гараба.

³⁸ Элишаа Гилгаал бусаба. Тиихэдэ бүхы орон дотор үлэн хооһон байдал ушараад байба. Лүндэншэдэй зүблэлэй гэшүүд Элишаае тойрон сугларба. – Томо тогоо гал дээрэ табяад, бултанда шэнгэн эдеэ шана, – гэжэ Элишаа Гэһаази зарасадаа хэлэбэ.

Хорото эдеэн

³⁹ Эгээл тэрэ үе сагта нэгэ хүн үрэһэ түмһэ бэдэрхэеэ хээрэ гараад, зэрлиг хулуу (тыквэ) оложо, тэрэниие эдидэг үгыень мэдэхэгүй аад, тэрэ үрэһэ самсынгаа хормойгоор дүүрэн суглуулаад, байрадаа бусамсаараа, тэдэнээ буталжа, шэнгэн эдеэ шанажа байһан тогоон соо хэбэ.

⁴⁰ Шэнгэн эдеэ аягалагдажа, хүнүүд уужа эхилбэд. – Бурханай хүн, энэ тогоон соо хорон байнал! – гэжэ тэдэнэр хашхаралдажа эдеэлхэеэ болишобод.

⁴¹ Элишаа иигэжэ хэлэбэ: – Намда гурил асарагты! Тэрээндэ гурил асарба. Элишаа гурил тогоотой шэнгэн эдеэн соо үбэнүүлээд: – Аягалагты, эдеэлэгты, – гэжэ хэлэбэ. Тогоон соохи шэнгэн эдеэн арюудхагдаһан байба.

Зуун хүниие садхаалга

⁴² Нэгэ хүн Бааһал-Шалиишаһаа эндэ ерэжэ, түрүүшын ургасын ешмээнэй талхаар бариһан хорин хилээмэ ба эдеэшэжэ болоһон орооһотой хоолосуудые Бурханай хүндэ үгэбэ. – Эдэниие хүнүүдтэ тараагты, эдиг, – гэжэ Элишаа хэлэбэ.

⁴³ Гэһаази зараса Элишаада хандажа: – Зуун хүндэ үгэхэдэмни, энэтнай хүрэхэгүйл! – гэжэ хэлэбэ. – Энэ эдеэ хүнүүдтэ тараа, эдиг. Эзэн иигэжэ хэлэнэ: «Тэдэнэй эдеэлжэ садахада, үшөө үлэхэ», – гэжэ Элишаа хэлэбэ.

⁴⁴ Элишаагай зараса тэрэ хүнэй асарһан эдеэ хоол тарааба. Тэдэнэрэй садатараа эдеэлхэдэ, Эзэнэй хэлэгшээр тэрээнһээ үлэбэ.