Postulasagan 2 - Biblían (2007)

Gjöf heilags anda

¹ Þá er upp var runninn hvítasunnudagur voru allir saman komnir á einum stað.

² Varð þá skyndilega gnýr af himni, eins og óveður væri að skella á, og fyllti allt húsið þar sem þeir voru.

³ Þeim birtust tungur, eins og af eldi væru, er kvísluðust og settust á hvert og eitt þeirra.

⁴ Allir fylltust heilögum anda og tóku að tala öðrum tungum, eins og andinn gaf þeim að mæla.

⁵ Í Jerúsalem dvöldust Gyðingar, guðræknir menn, frá öllum löndum undir himninum.

⁶ Er þetta hljóð heyrðist kom allur hópurinn saman. Þeim brá mjög við, því að hver og einn heyrði þá mæla á sína tungu.

⁷ Menn voru frá sér af undrun og sögðu: „Eru þetta ekki allt Galíleumenn sem hér eru að tala?

⁸ Hvernig má það vera að við, hvert og eitt, heyrum þá tala okkar eigið móðurmál?

⁹ Við erum Partar, Medar og Elamítar, við erum frá Mesópótamíu, Júdeu, Kappadókíu, Pontus og Asíu,

¹⁰ frá Frýgíu og Pamfýlíu, Egyptalandi og Líbýubyggðum við Kýrene og við sem hingað erum flutt frá Róm.

¹¹ Hér eru bæði Gyðingar og þeir sem tekið hafa trú Gyðinga, Kríteyingar og Arabar. Við heyrum þá tala á tungum okkar um stórmerki Guðs.“

¹² Allir voru furðu lostnir og ráðalausir og sögðu hver við annan: „Hvað getur þetta verið?“

¹³ En aðrir höfðu að spotti og sögðu: „Fólkið er drukkið af sætu víni.“

Ræða Péturs

¹⁴ Þá steig Pétur fram og þeir ellefu og hann hóf upp raust sína og mælti til þeirra: „Gyðingar og allir Jerúsalembúar! Þetta skuluð þið vita. Ljáið eyru orðum mínum.

¹⁵ Eigi eru þessir menn drukknir eins og þið ætlið enda aðeins komin dagmál.

¹⁶ Hér er að rætast það sem spámaðurinn Jóel segir:

¹⁷ Það mun verða á efstu dögum, segir Guð, að ég mun úthella anda mínum yfir alla menn. Synir yðar og dætur munu spá, ungmenni yðar munu sjá sýnir og aldraða yðar á meðal mun drauma dreyma.

¹⁸ Jafnvel yfir þræla mína og ambáttir mínar mun ég á þeim dögum úthella anda mínum, og þau munu spá.

¹⁹ Og ég mun láta undur verða á himnum uppi og tákn á jörðu niðri, blóð, eld og reykjarmökk.

²⁰ Sólin mun snúast í myrkur og tunglið í blóð áður en dagur Drottins kemur, hinn mikli og dýrlegi.

²¹ En hver sá sem ákallar nafn Drottins mun frelsast.

²² Ísraelsmenn, heyrið þessi orð: Jesús frá Nasaret var maður sem kom til ykkar frá Guði. Guð sannaði ykkur það með því að láta hann gera kraftaverk, undur og tákn meðal ykkar eins og þið vitið sjálfir.

²³ Hann fenguð þið framseldan eins og Guð vissi fyrir og felldi að áætlun sinni og þið létuð lögleysingja negla hann á kross og taka af lífi.

²⁴ En Guð leysti hann úr dauðans böndum og reisti hann upp, enda gat það aldrei orðið að dauðinn fengi haldið honum

²⁵ því að Davíð segir um hann: Ávallt hafði ég Drottin fyrir augum mér. Hann er mér til hægri handar svo að mér sé borgið.

²⁶ Fyrir því gladdist hjarta mitt og tunga mín fagnaði. Meira að segja mun líkami minn hvílast í von.

²⁷ Því að ekki munt þú skilja sálu mína eftir í helju og eigi láta þinn heilaga verða rotnun að bráð.

²⁸ Kunna gerðir þú mér lífsins vegu og návist þín fyllir mig fögnuði.

²⁹ Systkin, óhikað get ég talað við ykkur um ættföðurinn Davíð. Hann dó og var grafinn og leiði hans er til hér allt til þessa dags.

³⁰ En hann var spámaður og vissi að Guð hafði með eiði heitið honum að setja einhvern niðja hans í hásæti hans.

³¹ Því var það upprisa Krists sem hann sá fyrir þegar hann sagði: Ekki varð hann eftir skilinn í helju og ekki varð líkami hans rotnun að bráð.

³² Þennan Jesú reisti Guð upp og erum við allir vottar þess.

³³ Nú er hann hafinn upp til hægri handar Guðs og hefur af föðurnum tekið við heilögum anda, sem fyrirheitið var, og úthellt honum eins og þið sjáið og heyrið.

³⁴ Ekki steig Davíð upp til himna en hann segir: Drottinn sagði við minn drottin: Set þig mér til hægri handar

³⁵ þangað til ég geri óvini þína að fótskör þinni.

³⁶ Með öruggri vissu viti þá öll Ísraels ætt að þennan Jesú, sem þið krossfestuð, hefur Guð gert bæði að Drottni og Kristi.“

³⁷ Er menn heyrðu þetta var sem stungið væri í hjörtu þeirra og þeir sögðu við Pétur og hina postulana: „Hvað eigum við að gera, bræður?“

³⁸ Pétur sagði við þá: „Takið sinnaskiptum og látið skírast í nafni Jesú Krists svo að þið öðlist fyrirgefningu syndanna og gjöf heilags anda.

³⁹ Því að ykkur er ætlað fyrirheitið, börnum ykkar og öllum þeim sem í fjarlægð eru, öllum þeim sem Drottinn Guð vor kallar til sín.“

⁴⁰ Og með öðrum fleiri orðum brýndi hann þá og hvatti og sagði: „Látið frelsast frá þessari rangsnúnu kynslóð.“

⁴¹ En þau sem veittu orði hans viðtöku tóku skírn og þann dag bættust við um þrjú þúsund sálir.

⁴² Þau ræktu trúlega uppfræðslu postulanna og samfélagið, brotning brauðsins og bænirnar.

Samfélag trúaðra

⁴³ Ótta setti að hverjum manni en mörg undur og tákn gerðust fyrir hendur postulanna.

⁴⁴ Allir þeir sem trúðu héldu hópinn og höfðu allt sameiginlegt.

⁴⁵ Menn seldu eigur sínar og muni og skiptu meðal allra eftir því sem hver hafði þörf á

⁴⁶ Daglega komu menn saman með einum huga í helgidóminum, brutu brauð í heimahúsum, neyttu fæðu saman í fögnuði og einlægni hjartans.

⁴⁷ Þeir lofuðu Guð og höfðu vinsældir af öllum. En Drottinn bætti daglega við í hópinn þeim er frelsast létu.