Orðskviðirnir 5 - Biblían (2007)

Varað við lausung

¹ Sonur minn, gefðu gaum að speki minni, ljáðu eyra þitt hyggindum mínum

² til þess að þú varðveitir mannvit og varir þínar geymi þekkingu.

³ Hunang drýpur af vörum framandi konu og munnur hennar er hálli en olía.

⁴ En síðar verður hún beiskari en malurt og beitt eins og tvíeggjað sverð.

⁵ Fætur hennar feta niður til dauðans, spor hennar liggja til heljar.

⁶ Hún ratar ekki á leið lífsins, brautir hennar eru á reiki og áttum hefur hún glatað.

⁷ Heyrið mig því, synir, og víkið ekki frá orðum mínum.

⁸ Leggðu leið þína langt frá henni og komdu hvergi nærri dyrum hennar

⁹ svo að þú gefir ekki öðrum æskuþrótt þinn og líf þitt hörðum húsbónda,

¹⁰ svo að framandi menn nærist ekki af þreki þínu og þú erfiðir í annarra húsi

¹¹ og þú andvarpir að lokum, þegar líkami þinn og hold veslast upp,

¹² og segir: „Hví fyrtist ég við leiðsögn og lét mér umvöndun í léttu rúmi liggja,

¹³ að ég skyldi ekki hlýða rödd kennara minna og hneigja eyra mitt til þeirra sem fræddu mig.

¹⁴ Minnstu munaði að ég rataði í harðar raunir á dómþingi safnaðarins.“

¹⁵ Drekktu vatn úr brunni þínum og ferskt vatn úr eigin lind.

¹⁶ Eiga lindir þínar að flóa út á götuna og lækir þínir út á torgin?

¹⁷ Þínar skulu þær vera og ekki falla öðrum í skaut.

¹⁸ Uppspretta þín sé blessuð og gleddu þig yfir eiginkonu æsku þinnar,

¹⁹ ástarhindinni, dádýrinu yndislega. Brjóst hennar geri þig ætíð drukkinn og ást hennar fjötri þig ævinlega.

²⁰ Hví skyldir þú, sonur minn, láta aðra konu töfra þig og taka framandi konu í faðm þér?

²¹ Vegir hvers manns blasa við Drottni, hann gætir að öllum leiðum hans.

²² Misgjörðir hins óguðlega fanga hann, hann lætur fangast í snörur eigin synda.

²³ Hann deyr vegna skorts á aga, heimskan stígur honum til höfuðs.