Orðskviðirnir 31 - Biblían (2007)

Orð móður Lemúels

¹ Orð Lemúels konungs í Massa sem móðir hans kenndi honum:

² Hvað á ég að segja þér, sonur minn, sonur kviðar míns, sonur áheita minna?

³ Gefðu konum ekki kraft þinn, þrek þitt þeim sem táldraga konunga.

⁴ Ekki sæmir það konungum, Lemúel, ekki sæmir það konungum að drekka vín eða höfðingjum áfengur drykkur.

⁵ Þeir kynnu að drekka og gleyma lögunum og ganga á rétt hinna fátæku.

⁶ Gefið áfengan drykk hinum lánlausa og vín þeim sem er beiskur í lund.

⁷ Drekki þeir og gleymi fátækt sinni og minnist ekki framar mæðu sinnar.

⁸ Ljúktu upp munni þínum fyrir hinn mállausa, fyrir málstað allra lánleysingja.

⁹ Ljúktu upp munni þínum, dæmdu af réttvísi, réttu hlut hinna voluðu og snauðu.

Lof um dugmikla konu

¹⁰ Dugmikla konu, hver hlýtur hana? Hún er miklu dýrmætari en perlur.

¹¹ Hjarta manns hennar treystir henni og ekki er lát á hagsæld hans.

¹² Hún gerir honum gott og ekkert illt alla ævidaga sína.

¹³ Hún sér um ull og hör og vinnur fúslega með höndum sínum.

¹⁴ Hún er eins og kaupförin, sækir björgina langt að.

¹⁵ Hún fer á fætur fyrir dögun, skammtar heimilisfólki sínu og segir þernum sínum fyrir verkum.

¹⁶ Fái hún augastað á akri kaupir hún hann og af eigin rammleik býr hún sér víngarð.

¹⁷ Hún gyrðir lendar sínar krafti og tekur sterklega til armleggjunum.

¹⁸ Hún finnur að starf hennar er ábatasamt, á lampa hennar slokknar ekki um nætur.

¹⁹ Hún réttir út hendurnar eftir rokknum og fingur hennar grípa snælduna.

²⁰ Hún er örlát við bágstadda og réttir fram hendurnar móti snauðum.

²¹ Ekki óttast hún um heimilisfólk sitt þótt snjói því að allt heimilisfólk hennar er klætt skarlati.

²² Hún býr sér til ábreiður, klæðnaður hennar er úr baðmull og purpura.

²³ Maður hennar er mikils metinn í borgarhliðunum þegar hann situr með öldungum landsins.

²⁴ Hún býr til línkyrtla og selur þá og kaupmanninum fær hún belti.

²⁵ Kraftur og tign er klæðnaður hennar og hún fagnar komandi degi.

²⁶ Mál hennar er þrungið speki og ástúðleg fræðsla er á tungu hennar.

²⁷ Hún vakir yfir því sem fram fer á heimili hennar og etur ekki letinnar brauð.

²⁸ Börn hennar segja hana sæla, maður hennar hrósar henni:

²⁹ „Margar konur hafa sýnt dugnað en þú tekur þeim öllum fram.“

³⁰ Yndisþokkinn er svikull og fegurðin hverful en sú kona sem óttast Drottin á hrós skilið.

³¹ Hún njóti ávaxta handa sinna og verk hennar skulu vegsama hana í borgarhliðunum.