Ljóðaljóðin 7 - Biblían (2007)

(Kór)

¹ Snúðu þér, snúðu þér, Súlammít. Snúðu þér, snúðu þér svo að vér getum horft á þig. Hví viljið þér sjá Súlammít snúa sér í herbúðadansinum?

(Hann)

² Hve léttstíg ertu í ilskónum, höfðingjadóttir. Ávöl lærin eru sem skartgripir, handaverk listasmiðs,

³ skaut þitt kringlótt skál; ekki skal það skorta vínblönduna, kviðurinn sem hveitibingur og liljur allt um kring,

⁴ brjóst þín eins og tveir hindarkálfar, dádýrstvíburar,

⁵ háls þinn sem fílabeinsturn, augun eins og tjarnirnar hjá Hesbon, við hlið Batrabbím, nef þitt eins og Líbanonsturninn sem snýr að Damaskus,

⁶ höfuð þitt sem Karmelfjall og hárið purpuri; konung má fanga í lokkunum.

⁷ Fögur ertu, yndisleg ertu, vina mín, dóttir lystisemdanna.

⁸ Vöxtur þinn er eins og pálmatré, brjóst þín sem klasarnir.

⁹ Ég segi: „Þetta pálmatré klíf ég og gríp í greinarnar, megi brjóst þín líkjast vínberjaklösum, andardráttur þinn eplailmi,

¹⁰ gómur þinn sætu víni, nýju víni, rennandi um sofandi varir.“

(Hún)

¹¹ Elskhugi minn er minn og mig eina þráir hann.

¹² Komdu, vinur minn, komum út á víðan vang, eyðum nóttinni undir hennakjarrinu,

¹³ förum snemma upp í vínekrurnar, sjáum hvort vínviðurinn blómstrar, hvort blóm hans hafa opnast, hvort granatviðurinn stendur í blóma. Þar gef ég þér ást mína.

¹⁴ Ástareplin anga, dýrindis ávextir við dyr okkar, nýtíndir og geymdir, ástin mín, þá hef ég varðveitt handa þér.