Ljóðaljóðin 2 - Biblían (2007)

¹ Ég er rós í Saron, lilja í dölunum.

(Hann)

² Sem lilja meðal þyrna er ástin mín meðal meyjanna.

(Hún)

³ Sem eplatré í kjarrviði ber elskhugi minn af sveinunum. Í skugga hans uni ég og ávextir hans eru gómsætir.

⁴ Hann leiddi mig í veisluskála og tákn ástar hans var yfir mér.

⁵ Nærið mig á rúsínukökum, styrkið mig með eplum, ég er máttvana af ást.

⁶ Vinstri hönd þín undir höfði mér, hin hægri faðmi mig.

⁷ Ég særi yður, Jerúsalemdætur, við dádýrin, við hindirnar á völlunum: truflið ekki, vekið ekki ástina fyrr en hún sjálf vill.

⁸ Elskhugi minn. Þarna kemur hann. Stekkur yfir fjöllin, hleypur yfir hæðirnar.

⁹ Elskhugi minn líkist dádýri eða hindarkálfi og þarna stendur hann við húsvegginn, horfir inn um gluggann, skyggnist inn um grindurnar.

¹⁰ Elskhugi minn segir við mig: Stattu upp, ástin mín fagra, komdu.

(Hann)

¹¹ Veturinn er liðinn, vorregnið að baki.

¹² Landið blómgast, tími söngsins er kominn, kurr turtildúfunnar heyrist í landi okkar.

¹³ Fíkjutrén bera ávöxt, ilm leggur af blómstrandi vínviði. Stattu upp, ástin mín fagra, komdu.

¹⁴ Dúfan mín í klettaskorum, í hamrafylgsni, sýndu mér ásýnd þína, láttu mig heyra rödd þína; rödd þín er ljúf og ásýndin yndisleg.

¹⁵ Veiðið fyrir okkur refina, yrðlingana sem spilla vínekrunum, vínekrur okkar eru í blóma.

(Hún)

¹⁶ Elskhugi minn er minn og ég er hans, hans sem leikur meðal lilja.

¹⁷ Þegar kular í dögun og skuggarnir flýja, snúðu þá, elskhugi minn, upp til ilmfjallanna, líkur dádýri, líkur hindarkálfi.