Jeremía 4 - Biblían (2007)

¹ Ef þú snýrð aftur, Ísrael, segir Drottinn, skaltu snúa aftur til mín. Ef þú losar þig við viðurstyggilega guði þína og ferð ekki lengur villur vega þarftu ekki að flýja mig,

² ef þú sverð í einlægni, rétt og réttvíslega: „Svo sannarlega sem Drottinn lifir,“ munu þjóðirnar njóta blessunar hans og hrósa sér af honum.

³ Því að svo segir Drottinn við Júdamenn og Jerúsalembúa: Brjótið nýtt land, sáið ekki meðal þyrna.

⁴ Umskerið yður fyrir Drottni, fjarlægið yfirhúð hjartna yðar, þér Júdamenn og Jerúsalembúar. Annars brýst reiði mín út sem logandi eldur, bál sem enginn getur slökkt, sakir illra verka yðar.

Innrás úr norðri

⁵ Boðið þetta í Júda, kunngjörið það í Jerúsalem, þeytið hafurshorn í landinu, hrópið fullum rómi og segið: Safnist saman. Vér hörfum inn í víggirtar borgirnar.

⁶ Reisið hermerkið: Til Síonar. Flýið, tefjið ekki. Því að ég sendi mikið böl úr norðri, tortímingu.

⁷ Ljónið er risið upp úr kjarrinu, þjóðamorðinginn er lagður af stað. Hann er farinn úr landi sínu til að gera land þitt að auðn. Borgir þínar verða lagðar í rúst, mannlausar.

⁸ Gyrðist því hærusekk, grátið og kveinið því að glóandi reiði Drottins er ekki horfin frá oss.

⁹ Á þeim degi, segir Drottinn, mun hugrekki konungsins og kjarkur höfðingjanna bresta, prestarnir verða agndofa af skelfingu, spámennirnir stjarfir af ótta.

¹⁰ Þeir segja: Æ, Drottinn Guð. Illa blekktir þú þetta fólk og Jerúsalem er þú sagðir: Yður mun farnast vel, en vér erum með sverð reitt að hálsi.

¹¹ Á þeim tíma verður sagt við þessa þjóð og við Jerúsalem: Glóandi vindur kemur af nöktum hæðum í eyðimörkinni yfir dóttur þjóðar minnar, ekki vindur til að sáldra korni eða hreinsa,

¹² heldur miklu öflugri vindur sem kemur samkvæmt skipun minni. Nú kveð ég sjálfur upp dóm yfir þeim.

¹³ Sjá, óvinurinn kemur sem óveðursský, stríðsvagnar hans líkjast hvirfilvindi, hestarnir eru frárri en ernir. Vei oss. Það er úti um oss.

¹⁴ Hreinsaðu illskuna af hjarta þér, Jerúsalem, svo að þú bjargist. Hversu lengi eiga gerspilltar hugsanir að búa í brjósti þér?

¹⁵ Rödd hljómar frá Dan, ófarir boðaðar frá Efraímsfjöllum.

¹⁶ Kunngjörið þjóðunum, boðið Jerúsalem: Úr fjarlægu landi koma fjandmenn, þeir hrópa heróp gegn borgunum í Júda.

¹⁷ Þeir umkringja borgina eins og þeir sem vaka yfir akri því að hún hefur boðið mér birginn, segir Drottinn.

¹⁸ Hegðun þín og háttalag hefur leitt þetta yfir þig. Það er þín eigin illska sem gerir þér lífið biturt og gengur þér til hjarta.

¹⁹ Ég kvelst, ég kvelst hið innra, engist sundur og saman. Hjartað hamast, berst í brjósti mér, ég get ekki þagað því að ég heyri lúðurhljóm og heróp

²⁰ Hrópað er: Hrun á hrun ofan, því að herjað er á allt landið. Tjöld mín eru eydd á svipstundu, tjalddúkarnir í einu vetfangi.

²¹ Hversu lengi þarf ég að horfa á gunnfána, hlusta á lúðurhljóm?

²² Þjóð mín er heimsk og þekkir mig ekki. Þeir eru fávís börn sem ekkert skilja. Þeir hafa vit til að gera illt en kunna ekki gott að gera.

Sýn um endalok alls

²³ Ég leit yfir jörðina og hún var auð og tóm. Ég leit til himins og þar var ekkert ljós.

²⁴ Ég leit til fjallanna og þau skulfu og allir hólar nötruðu.

²⁵ Ég litaðist um en hvergi var mann að sjá og allir fuglar himinsins voru flognir.

²⁶ Ég litaðist um og aldingarðarnir voru orðnir að eyðimörk og allar borgirnar höfðu verið jafnaðar við jörðu fyrir augliti Drottins, bálandi reiði hans.

²⁷ Svo segir Drottinn: Allt landið verður lagt í auðn, þó mun ég ekki gereyða það.

²⁸ Jörðin syrgir og himinninn yfir henni myrkvast því að ég hef sagt þetta og mig iðrar þess ekki, ég hef ákveðið það og hætti ekki við.

²⁹ Við gný riddara og bogmanna flýja allir íbúar landsins, menn skríða inn í kjarrið og klifra upp kletta. Sérhver borg er yfirgefin, þar býr enginn maður.

³⁰ En þú sem ert ofurseld eyðingunni, hvað gerir þú? Hvernig getur þú klæðst skarlati, skreytt þig með gullskarti og farðað augu þín? Þú fegrar þig til einskis. Þeir sem girntust þig snúa við þér baki, þeir sitja um líf þitt.

³¹ Ég heyri vein eins og frá jóðsjúkri konu, lík neyðarópum frumbyrju, það eru óp dótturinnar Síonar sem stendur á öndinni. Hún teygir fram hendurnar: Vei mér. Það er úti um mig. Ég fell fyrir hendi morðingja.