Seanraite 9 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil IX. Impiḋe na heagna dá cloinn féin; 13 agus muirne na mná leiṁe dá daltaċaiḃ.

¹ Do rinne a neagna a tiġ, do ġéarr sí amaċ a seaċt bpiléir:

² Do ṁarḃ sí a féolṁaċ; do comaisc sí a fíon; do líon sí fós a bórd.

³ Do ċuir sí a maiġdiona amaċ: goiriḋ sí ar na háitiḃ is áirde san ċaṫraiḋ.

⁴ Giḋ bé atá simpliḋe, filleaḋ sé a steaċ annso: ar son an té air a mbí easḃuiḋ tuigsiona, a deir sí ris,

⁵ Tigiḋ, iṫiḋ dom aránsa, agus iḃiḋ do nfíon noċ do ċumaisg mé.

⁶ Tréigiḋ amadánaċd, agus mairiġ; agus imṫiġiḋ a sliġe na tuigsiona.

⁷ An té aiṫḃióras tarcuisneaċ do ġeiḃ sé naire ḋó féin: agus an té ċronuiġios droċḋuine do ġeiḃ sé toiḃeim ḋó féin.

⁸ Ná haiṫḃioruiġ tarcuisneaċ, deagla go ḃfúaṫoċaḋ sé ṫú: cronuiġ duine críonna, agus ġráiḋeoċuiḋ sé ṫú.

⁹ Taḃair teagasg do ḋuine ċríonna, agus biáiḋ sé níos críonna: múin duine ionnraic, agus méideoċaiḋ sé a nealaḋain.

¹⁰ Isé eagla an TIĠEARNA tosaċ na heagna: agus éolus na náoṁ is tuigse sin.

¹¹ Oír is liomsa méideoċṫar do laéṫe, agus foirlíonfar blíaḋna do ṡáoġail.

¹² Má ḃíonn tú críonna, biáiḋ tú críonna ḋuit féin: aċt má ṫarcuisniġionn tú, is tú féin aṁáin iomċoras é.

¹³ Bí an ḃean leaṁ garrḃuáiceaċ: atá sí simpliġe, agus gan fios éinneiṫe aice.

¹⁴ Oír suiġiḋ sí ag dorus a tiġe, ar ṡuiḋeaċán air áitiḃ árda na caiṫreaċ,

¹⁵ Do ġairm na ndaoine ġaḃas táirsi go díreaċ annsa tsliġe:

¹⁶ Giḋ bé ḃías simpliḋe, iompoiġeaḋ sé a steaċ annso: agus ar son an té ḃíos gan tuigsi, a deir sí ris,

¹⁷ Bíd na huisgeaḋa gadṫa milis, agus bí an tarán iṫear a nuáignios taitneaṁaċ.

¹⁸ Aċt ní ḃí a ḟios aige go ḃfuilid na mairḃ annsin; agus go ḃfuilid a luċt cuiriġ a ndoiṁne ifrinn.