Eseċiel 2 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil II. An ġairm, agus an ġarg‐ṫeaċtaireaċt do fuair Eseciel.

¹ Agus a duḃairt sé riomsa, A ṁic an duine, seas ar do ċosuiḃ, agus laiḃeora misi riot.

² Agus do ċuáiḋ an spiorad a steaċ ionnam an tan do laḃair sé riom, agus do ċuir sé air mo ċosaiḃ mé, iondus go ccúala mé an té do laḃair riom.

³ Agus a duḃairt sé riom, A ṁic an duine, cuirim ṫú go cloinn Israel, go cineaḋ easuṁal do ċuáiḋ a neasáonta am aġaiḋsi: do ċiontuiġeadar féin agus a naiṫre am aġaiḋ, gus an ló a niuġ.

⁴ Oír is clann ṁíonáireaċ íad agus crúaḋċroiḋeaċ. Cuirim ṫusa ċuca; agus a déara tú ríu, Is marso a deir an Tiġearna DIA.

⁵ Agus má éistid síad, nó má ċoisgid, (óir is tíġ easuṁal íad,) ṫairis sin biáiḋ a ḟios aca go raiḃ fáiḋ iona measg.

⁶ ¶ Agus ṫusa, a ṁic an duine ná bíoḋ eagla ort rompa, agus ná bíoḋ eagla a mbríaṫar ort, matá go mbéid dreasa agus dosáin maille riot, agus go naíteoċa tú a measc naiṫreaċ niṁe: ná bíoḋ eagla ort ré na mbríaṫraiḃ, agus ná bi anḃuáineaċ fá na naiġṫiḃ, bíoḋ go ḃfuilid na ttiġ easuṁal.

⁷ Agus laiḃeora tú mo ḃríaṫrasa ríu, má éistid, nó má sguirid: óir atáid ró easuṁal.

⁸ Aċt ṫusa, a ṁic an duine, cluin cred a déara misi riot; Na bíḋ easuṁal cosṁuil ris an ttiġ easuṁal sin: foscuil do ḃéul, agus iṫ an ní ḃéaras misi ḋuit.

⁹ ¶ Agus a núair daṁairc mé, féuċ, do cuireaḋ láṁ ċugam; agus, féuċ, do ḃí rola leaḃair inte;

¹⁰ Agus do leaṫnuiġ sé ós mo ċoinne é: agus do ḃí sé scríoḃṫa a stiġ agus amuiġ: agus do ḃí scríoḃṫa ana caoineaḋ, osnaḋa, agus mairgneaċ.