مکاشفه 15 - کتاب مقدس به زبان بندریهفت تا فرشته وا هفت تا بلا 1 اُغایه نِشُنۀ گَپ و تعجب آور دگه ای توو آسَمُن اُمدی، هفت تا فرشته وا هفت تا بلا، که اُشُ دگه بلائُوی آخِری‌اَن، به چه که وا اُشُ خشم خدا تَمُن اِبو. 2 چیزی اُمدی که انگار دیریایی اَ شیشه هَستَه که وا آتِش کاطیَ، و همیطوَم اُمدی کسونی که به اُ جناور وحشی و بُتِش و شماره نُمِش چیرَه بودَرِن، کنار دیریایی که اَ شیشه‌اَن، ووستادَرِن و چنگویی که خدا بهشُ ایدادَه توو دَسِشوئَه. 3 اُشُ سرود موسی، نوکر خدا، و سرود اُ برّه ئو شاخونده و شاگو: «گَپ و تعجب آورن کاروی تو، ای خداوندْ خدای کادِر مطلق. عدل و حَکِن راهوی تو، ای پادشاهِ ملتُ. 4 کِن که اَ تو نتِرسه، ای خداوند، و نُمِتُ جلال نَدِت؟ چون فَکَه تو قدّوسی. همۀ ملتُ اَتان و بِی توو پرستش اَکُنِن، به چه که کاروی عادلانه اَت نَمایُن بودِن.» 5 بعد اَ ایی، اُمدی که معبد، یعنی چادر گواهی توو آسَمُن، واز بو. 6 اُ هفت تا فرشته ای که هفت تا بلا شُهَستَه اَ اُ معبد در هُندِن. فرشته‌ئُون جِمه‌ایی اَ پارچه کَتون که پاک و براقَ گَرِشُئَه و یه شالی اَ طِلا دور سینه شو شُهَستَه. 7 یه تا اَ اُ چار تا موجود زنده، به اُ هفت تا فرشته هفت تا تاس طِلا پُر اَ خشم خدا ایدا، خدایی که تا ابدالآباد زِندَن. 8 اُ معبد اَ جلال خدا و کُدرَت اُ پُر اَ گِراه بو، و تا وختی که هفت تا بلای اُ هفت تا فرشته تَمُن نِبو، هیچکَ اینِتونِست داخل اُ معبد بَشِت. |
@ 2024 Korpu Company