مَرقُس 14 - کتاب مقدس به زبان بندری

نَکشه کشتِن عیسی

¹ دو رو به عید پِسَخ و عید فطیر مُندَه. کاهنوی گَپ و معلّموی تورات دُمبال یه راهی ئَرِن که چطو با حیله به عیسی بِگِرِن و ایبُکُشِن،

² چون اُشُ شاگو: «ایی کارُ تو روزُی عید نبایه اَنجُم هادِیم، تا نَکه مردم آشوب راه بِکَردُنِن.»

³ وختی عیسی توو داهات بِیت‌عَنْیا توو لَهَر شَمعون جُذامی سر سفره نِشتَه، یه زنی با ظرف مرمری که توش عطرَ پهلو عیسی هُند. اُ عطر اَ سنبل خالصَ ئو خیلی گرونه. اُ زِنو ظرفُ شِشکَخت عطرُ رو سر عیسی ایرِخت.

⁴ بعضی اَ کسونی که اُجا هَستَرِن خیلی جَهلی بودِنُ، وا همدگه شُگُو: «به چه ایی عطر بایه ایطو هدر بِرِت؟

⁵ شِبوده ایی عطر بِشتِه اَ سیصد دینار فروخته بَشِت و پولش به فَخیرُن داده بَشِت.» و به اُ زِنو خیلی سرزنش شُکِه.

⁶ ولی عیسی بهشُ ایگو: «به ایی زِنو ول بُکنی. به چه ناراحتی نَکِردِی؟ اُ کار جُنی به مه ایکِردِن.

⁷ چونکه شما به فَخیرُن همیشه با خوتُ تُهَستِن و هروَه بُخواین اِتونین به اُشُ کمک بُکنین، ولی به مه همیشه تُنین.

⁸ ایی زن هرچه اَ دِسی بَر شَهُند، اَنجُم ایدادِن. اُ با ایی کار، بدنِ مه ئو جلو جلو به کفن و دفن عطر ایزدِن و آماده ایکِردِن.

⁹ حکیکتاً، بهتُ اَگَم، توو هر جایی اَ تَمُن ایی دنیا، که خبر خاش پادشاهی خدا اعلام بَشِت، کاری که ایی زن ایکِردِن هم به یادش گُفتَه اِبو.»

خیانت یهودا

¹⁰ اُغایه یهودا اَسخَریوط که اُ یه تا اَ دوازده شاگرد هَستَه، پهلو کاهنوی گَپ رَه تا به عیسی تحویل اُشُ هادِه.

¹¹ اُشُ وختی گَپُن یهودائو شُشنُت، خوشال بودِن بهش وعده شُدا که پول شادَن. پَ یهودا دُمبال فرصتیه تا به عیسی تحویل هادِه.

آخرین شُم

¹² روز اَوِّل عیدِ فطیر که برّۀ پِسَخُ کُربُنی اَکُنِن، شاگردُنِ عیسی ازش شُپُرسی: «شُمِ عید پِسَخُ کا تَوا بُخاری تا ما بِرِیم آماده بُکنیم؟»

¹³ عیسی به دو نُفر اَ شاگردُن خو ایفِرِستا و بهشُ ایگو: «داخل شهر بِرِین؛ اُجا به مَردی اَگینی که جَهلۀ هُووی بارشِن. دُمبال اُ بِرِی.

¹⁴ هر جا مَردُ وارد بو، به صابخونه بِگِی، ”استاد اَگِت، مهمونخونه مه کان تا شُم عید پِسَخُ با شاگردُنُم بُخارُم؟“

¹⁵ اُ توو طَبَکه بالا یه اُتاک گِپی که فرش کِردِن و آمادَن نِشُنتُ اَدِت. اُجا شُمُ بِی ما آماده بُکنی»

¹⁶ اُغایه شاگردُن به شهر رفتِن، همه چیُ همطو که عیسی بهشُ ایگُفتَه شُدیُ و شُم عید پِسَخُ آماده شُکِه.

¹⁷ وختی شُو بو، عیسی با دوازده تا شاگردُ خو به اُجا رَه.

¹⁸ موکعی که سر سفره نِشترِن، جیره شاخا، عیسی ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم که یه تا اَ شما که با مه جیره اَخاردِن به مه تحویل دشمن اَدِت.»

¹⁹ شاگردُ پَکَر بودِن همه تک وا تکشُ اَ عیسی شُپُرسی: «اُ آدم مه اُم؟»

²⁰ عیسی ایگو: «یه تا اَ شما دوازده نُفرِن، همو که نُن خو وا مه توو تاس اَزَنت.

²¹ همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس دربارۀ پُس انسان نوشته بودِن، اُ اَرِت، ولی وُی به حال کسی که به پُس انسان تحویل دشمن اَدِت. بِی اُ آدم بِهتِه هَستَه که اصلا وا دنیا نَهُندَه.»

²² وختی که خوراک شاخا عیسی نُن ایسِیُ و بعد اَ ایی که شُکر ایکه، پَرک ایکه و به شاگردُن ایدا و ایگو: «بِسِی، ایی بدنِ مِن.»

²³ بعد عیسی پیاله ئو ایسِی و بعد اَ شُکر کِردِن، به شاگردُن ایدا و همه اَ اُ شُخا.

²⁴ و عیسی بهشُ ایگو: «ایی خونِ مِن که بِی عهد جدید رِختَه اِبو. خون مه بِی خیلیُ رِختَه اِبو.

²⁵ حکیکتاً، بهتُ اَگَم که اَ ثمر انگور دگه ناخارُم تا روزی که توو پادشاهی خدا، اُ رو تازه بُخارُم.»

²⁶ اُشُ بعد اَ خوندنِ یه سرود حمد و ثنا، وا طَرَه کوه زیتون راه کَفتِن.

پیشگویی حاشا کِردِن پطرس

²⁷ عیسی به شاگردُن ایگو: «همتُ بِی مه ول اَکُنین چونکه نوشته بودِن، «”به سالار کَهرُ اَزَنُم و کَهرُن پخش اَبِن.“

²⁸ ولی بعد اَ ایکه زنده بودُم، کَبل اَ شما به منطکه جلیل اَرَم.»

²⁹ پطرس جواب ایدا: «حتی اگه همه هم به تو ول بُکنِن، مه وِلِت ناکُنُم.»

³⁰ عیسی به اُ ایگو: «حکیکتاً، به تو اَگَم که همی اِمشُو، کَبل اَ ایکه کُروس دو بار بُنگ هادِه، تو سه دُفَه به مه حاشا اَکُنی!»

³¹ ولی پطرس با اصرار زیاد ایگو: «اگه لازم بَشِت با تو بِمِرُم هم، حاشات ناکُنُم.» همۀ شاگردُن هم همی گَپُ شُزَه.

عیسی توو باغ جِتْسیمانی دعا اَکُنت

³² اُغایه به جائی که جِتْسیمانی شاگو، رفتِن. عیسی به شاگردُنِ خو ایگو: «وختی که مه دعا اَکِردَم شما ایجا بِنینگی.»

³³ عیسی به پطرس و یَعکوب و یوحنا با خوش ایبُرد. عیسی خیلی پریشونُ بی کرار بو،

³⁴ و بهشُ ایگو: «جُن مه تا حد مرگ، غمگینِن. ایجا بِشی و بیدار بُمونی.»

³⁵ بعد عیسی یه خو جلوته رَه، رو خو رو زمین ایناها و دعا ایکه تا اگه ممکنِن اُ ساعت عذاب اَ سری بُگذره.

³⁶ عیسی ایطو ایگو: «اَبّا، بَپ، همه چی به تو ممکنِن. ایی پیاله عذاب اَ مه دور بُکن، ولی بازم خواسته مه اَنجُم نَبَشِت بلکه خواسته تو اَنجُم بَشِت.»

³⁷ وختی عیسی برگشت، ایدی که اُ شاگردُ خوافتَن. پَ به پطرس ایگو: «شَمعون، خوافتِی؟ اِدناتونست یه ساعت بیدار بُمونی؟

³⁸ بیدار بُمونین و دعا بُکنین تا امتحان نَبِشین. حکیکتاً که روح مشتاقِن ولی جسم لَوِزِن.»

³⁹ عیسی یه بار دگه رَه و همو دعائو ایکه.

⁴⁰ و دوبارَه برگشت، و ایدی که اُشُ خوافتَن، چون چِهمُنِشُ خیلی سنگین بودَه. اُشُ شُنادونِست چه جوابی به عیسی هادِن.

⁴¹ اُغایه عیسی سوّمین بار پهلو اُ شاگردُن هُند و بهشُ ایگو: «هِنوزا خوافتِین و استراحت نَکِردِین؟ دگه بس اِن! ساعتی که تعیین بودَه رسیدِن. و به پُس انسان دَسِ گناهکارُن تحویل اَدَن.

⁴² هُرُسی، بِرِیم. بیگینین، کسی که به مه شا تحویل هادِت، اَهُندِن.»

دستگیری عیسی

⁴³ عیسی هِنوزا گَپ شَزَه که یَکهو یهودا، که یه تا اَ اُ دوازده تا شاگردَ، با جماعتی که شمشیر و چُماق شُهَستَه، هوا عیسی هُندَن. اُشُ اَ طَرَه کاهنوی گَپ و معلّموی تورات و شیخُ هَستَرِن.

⁴⁴ اُ شاگردی که به عیسی تحویل ایدا، به واکلُ خو نِشُنه ایدادَه و ایگُفتَه: «به اُ که ماچ اَکُنُم، هَمُن؛ به اُ بِگِری و موکَع بُردنی حواستُ جمع بُبوت.»

⁴⁵ وختی یهودا به اُجا رِسی، یَک راست پهلو عیسی هُند و ایگو: «استاد!» و به عیسی ماچ ایکه.

⁴⁶ اُغایه اُ آدمُ رو سرِ عیسی رِختِنُ، ایشُگِفت.

⁴⁷ ولی یه تا اَ کسونی که اُجا ووستادَه شمشیر خو ایکِشی، به گُماشته کاهن گِپو ضربه ایزَه و گوشِش ایبُری.

⁴⁸ عیسی بهشُ ایگو: «مگه مه راهزنُم که با چُماق و شمشیر به گِفتِنُم هُندِی؟

⁴⁹ مه هر رو توو معبد با شما هَستَرُمُ تعلیم مَدا، به مه تُنَگِفت. ولی بُوال تا نوشته ئُوی مقدّس اَنجُم بَشِت.»

⁵⁰ اُغایه همۀ شاگردُنی به عیسی ول شُکِه ئو، در رفتِن.

⁵¹ یه جَوُنی که فَکَه یه تکه لَته کتونی دور جُنُ خو ایپیچیدَه، دُمبال عیسی راه کَفت. اُشُ به اُ هم شُگِه،

⁵² ولی اُ مَردو اُ لَته کتونی که دور خو ایپیچیدَه توو دَس اُشُ ول ایکه و لُخت و عُور در رَه.

محاکمه در محضر شورای یهود

⁵³ اُشُ به عیسی پهلو کاهن گِپو شُبُرد. اُجا همۀ کاهنوی گَپ و شیخُ و معلّموی تورات جمع بودَرِن.

⁵⁴ پطرس هم اَ دور دُمبال عیسی شَرَه تا به دالُن لَهَر کاهن گِپو رِسی. بعد اُجا کنار آتِش، پهلو نگهبُنُ نِشت به خویی گرم شَکِه.

⁵⁵ کاهنوی گَپ و تَمُن اعضای شورا دُمبال شهادت به ضدّ عیسی هَستَرِن تا به اُ بُکُشِن، ولی هیچی پیدا شُنَکِه.

⁵⁶ چون با ایکه خیلیُ گواهی ئُوی دورو ضدّ عیسی شادا، ولی گواهی ئُوشُ وا هم جور در ایناهُند.

⁵⁷ اُغایه یه عده جلو هُندِن و به دورو به ضدّ عیسی گواهی شُدا، شُگُفت:

⁵⁸ «ما خومُ مُشنُت که ایگو، ”ایی معبدُ که وا دَسُ درست بودِن خراب اَکُنُم و توو سه رو، مه یه معبد دگه درست اَکُنُم که وا دَسُ درست نِبودِن.“»

⁵⁹ ولی حتی شهادت ئُوی اُشُ هم وا هم جور در ایناهُند.

⁶⁰ اُغایه کاهن گِپو پا بو و جلو همه اَ عیسی ایپُرسی: «هیچ جوابی نادِی؟ ایی چِن که ایی مَردُ به ضدّ تو شهادت اَدادَن؟»

⁶¹ ولی عیسی همیطو ساکت مُند و جوابی اینَدا. یه بار دگه کاهن گِپو اَ اُ ایپُرسی: «تو مسیح موعود، پُس خدای متبارکِی؟»

⁶² عیسی به اُ ایگو: «هَستُم، و شما به پُس انسان اَگینی که دَس راست خدای کادِر نِشتِن، و وا ابروی آسَمُن اَتا.»

⁶³ اُغایه کاهن گِپو یَکّه خو ایدِرد و ایگو: «دگه شاهد ماوا چه بُکنیم؟

⁶⁴ کُفر گُفتِنی تُشنُت. تصمیمتُ چِن؟» اُشُ همه به عیسی محکوم شُکِه و شُگُو حَکِشِن که بِمِرِت.

⁶⁵ اُغایه یه عده رو عیسی تُف شُکَردی؛ چِهمُنی شُبَست و همیطو که ایشازَه، شاگو: «نبوّت بُکن!» نگهبُنُ هم به اُ شُگِه و شُزَه.

پطرس به عیسی حاشا اَکُنت

⁶⁶ موکعی که پطرس هِنو پایین، توو دالُنَ، یه تا اَ نزیله ئُوی کاهن گِپو هم اُجا هُند

⁶⁷ و به پطرس ایدی که پهلو آتِش به خویی گرم شَکِه. اُ زن وا دِکَّت به پطرس نگاه ایکه و ایگو: «تو هم با عیسای ناصری هَستِری.»

⁶⁸ ولی پطرس حاشا ایکه و ایگو: «نادونُم و نافهمُم چه اَگُفتی!» اییُ ایگو و وا طَرَه در لَهَر رَه. همی موکَع کُروس بُنگ ایدا.

⁶⁹ یه بار دگه، چِهم اُ نزیله به پطرس کَفت و به کسوئی که اُجا ووستادَرِن، ایگو: «ایی مَرد یه تا اَ اُشُن.»

⁷⁰ ولی پطرس دومرتبه حاشا ایکه. یه خو بعدته، کسوئی که اُجا ووستادَرِن، یه بار دگه به پطرس شُگُو: «شکی نین که تو هم یه تا اَ اُشُویی، چون مالِ جلیلی.»

⁷¹ ولی پطرس به خویی نَعلت ایکه و کَسَم ایخا، ایگو: «به ایی مَردی که اَگُفتین، ناشناسُم!»

⁷² همو موکَع، کُروس دُفَه دوّم بُنگ ایدا. اُغایه پطرس گَپُن عیسائو وا یاد ایوا که چطو بهش ایگُفتَه: «کَبل اَ ایکه کُروس دو بار بُنگ هادِه، سه دُفَه به مه حاشا اَکُنی». پَ دلی پُر بو و گیریک ایکه.