مَتّی 20 - کتاب مقدس به زبان بندری

حکایت کارگرویِ باغ انگور

¹ «پادشاهی آسَمُن، مثه اربابین که صُحب شَفَک در بو تا به باغ انگورُ خو کارگر بِگِنت.

² اُ با کارگرُ طِی ایکه که به هَرکُدُم روزی یه دینار که دستمزد یه روز کارگرِن، هادِه. بعد به اُشُ به باغ انگورُ خو ایفِرِستا.

³ ارباب تقریباً ساعت نه صُحب در بو و به یه مُشت آدم ایدی که بیکار توو میدون ووستادَن.

⁴ به اُشُ ایگو: ”شما هم به باغ انگور مه بِرِی و حَکتُ هرچه بَشِت بهتُ اَدَم.“

⁵ پَ کارگرُ هم رفتِن. ارباب دور و ور ساعت دوازده ظهر، و همیطو پِسین دور و وَر ساعت سه دوبارَه در بو و همو کار رو ایکه.

⁶ همیطو هم دور و وَر پنج پِسین در بو و دوبارَه به چَن نُفر دگه ایدی که بیکار ووستادَرِن و به اُشُ ایگو: ”به چه تَمُن روز ایجا بیکار ووستادِین؟“

⁷ اُشُ جواب شُدا: ”چون هیچکَ به ما کار اینَدا.“ ارباب به اُشُ ایگو: ”شما هم به باغ انگور مه بِرِی.“

⁸ غایه غروب، ارباب به سرکارگرُ خو ایگو: ”به کارگرُن صدا بُکن، اَ اُشُویی که آخِر اَ همه هُندَن شروع بُکن مُزدِشُ هادَه تا به اُشُویی که اَوِّل اَ همه هُندَن بِرِسی.“

⁹ کارگرُنی که پِسین دور و وَر ساعت پنج سرِ کار هُندَرِن، هر تِیشُ یه دینار شُگِه.

¹⁰ وختی نوبت اُشُویی بو که اَوِّل اَ همه هُندَرِن، گَمُن شُکِه که بِشتِه پول اَگِرِن، ولی به هر تِیشُ هم یه دینار شُدا.

¹¹ وختی دستمزد خو شُگِه، وا جُنِ ارباب سُک سُک شُکِه و شُگُو:

¹² ”ایشُ که آخِر اَ همه هُندَن فَکَه یه ساعت کار شُکِه و تو به اُشُ وا ما که تَمُن روز زحمت کار وا دوشِمُ هَستَهُ زیر اَفتُو داغ کار مُکِه، یکی اِتکه!“

¹³ ولی صاحب باغ روخو وا یه تا اَ اُشُ ایکه و ایگو: ”رِفیک، مه ناحَکی اُمنَکِردِن. مگه ما سر یه دینار طِی مُنَکِه؟

¹⁴ پَ حک خو بِگِه و بِرَه! مه به اُیی که آخِر اَ همه هُند مَوات کَدِ تو دستمزد هادَم.

¹⁵ مگه اختیار اُمنی که با مالُ خو هر کاری که مَوات بُکنُم؟ چِهم دیدن دَس و دلبازی مه اِتنی؟“

¹⁶ پَ آخِریُ اَوِّل اَبِن و اَوِّلیُ آخِر!»

پیشگویی سوّم عیسی دربارۀ مرگی

¹⁷ موکعی که عیسی وا طَرَه شهر اورشلیم شَرَه، توو راه، به دوازده شاگردُ خو کنار ایکِشی و بهشُ ایگو:

¹⁸ «بیگینین وا اورشلیم اَرِیم. اُجا به پُسِ انسان تحویل کاهنوی گَپ و معلموی تورات اَدِن و اُشُ، به پُسِ انسان محکوم به مرگ اَکُنِن

¹⁹ و تحویل غیریهودیُ شَدَن تا به اُ رِشخَندی بُکنَن و شلاق ایبِزَنَن و به صلیب ایبِکِشَن. و اُ تو روز سوّم زنده اِبو.»

درخواست مُم یَعکوب و یوحنا

²⁰ اُغایه مُمِ یَعکوب و یوحنا، با دو تا پُسُ خو حد عیسی هُند. یَعکوب و یوحنا پُسُوی زِبِدی هَستَرِن. مُمِشُ جلوِ عیسی زانو ایزَه و ازش ایخواست که بهش یه کاری بُکنت.

²¹ عیسی بهش ایگو: «چه تَوا؟» اُ زن ایگو: «بِگَه تا ایی دو تا پُسُوی مه توو پادشاهی تو، یه تا طَرَه راستِت و اُ یه تا طَرَه چپِت بِنینگِت.»

²² عیسی جواب ایدا: «شما نادونین که چه تاوا! اِتونین اَ پیاله عذابی که مه به همی زودیُ اَخارُم، بُخارین؟» اُشُ جواب شُدا: «بله، اِتونیم.»

²³ عیسی ایگو: «شما هم اَ اُ پیاله ای که مه اَخارُم اَخارین، ولی بُدُنین، اختیاری دَسِ مه نین، که بگم کِ طَرَه راست و کِ طَرَه چپ مه بِنینگِت. ایی جائُو مالِ کسوئین که بَپِ آسَمُنی مه بهشُ آماده ایکِردِن.»

²⁴ وختی ده تا شاگردِ دگه ایی موضوعُ شُفَهمی، به اُ دو تا کاکا جَهل شُگِه.

²⁵ ولی عیسی به اُشُ صدا ایکه تا حدی بیان و بهشُ ایگو: «شما اَدونین که، حاکموی کوموی دگه بهشُ سَروَری اَکُنَن، و گَپوی کوم بهشُ حکم اَکُنَن.

²⁶ ولی میونِ شما ایطو نَبَشِه. هَرکَ شَوا میونِ شما گَپتِرِتُ بَشِت، بایه نوکر شما بَشِت.

²⁷ و هَرکَ شَوات میونِ شما اَوِّل بَشِت، بایه غُلُم شما بَشِت.

²⁸ حتی پُسِ انسان نَهُند تا بهش خذمت بُکنِن، بلکه هُند تا خذمت بُکنت و جُنُ خو تو راه آزادی خیلیُ هادِت.»

شفای دو تا کور

²⁹ موکعی که عیسی و شاگردُنِش اَ شهر اَریحا شارَه، یه جمعیت گَپی دُمبال عیسی راه کَفتَن.

³⁰ سر راه، دو تا مرد کور نِشتَرِن. وختی شُشنُت که عیسی اَ اُجا رد اِبودِن، جار شُزَه: «سرورُمُ، ای پُسِ داوود پادشاه، به ما رحم بُکن!»

³¹ ولی مردم به اُشُ نهیب شُدا و شاواستَه ساکتشُ بُکنِن، ولی اُشُ بِشتِه جار شُزَه که: «سرورُمُ، ای پُسِ داوود پادشاه، به ما رحم بُکن!»

³² عیسی ووستا و به اُ دوتا مرد صدا ایکه و ازشُ ایپُرسی: «تاوا بهتُ چه بُکنُم؟»

³³ اُشُ جواب شُدا: «سرورُمُ، ماوا چِهمُمُ بیگینِت.»

³⁴ عیسی دلی به اُشُ درد ایکه و رو چِهمُنِشُ دَس ایناها و درجا چِهمُنِشُ واز بو و دُمبال عیسی رفتَن.