لوقا 7 - کتاب مقدس به زبان بندری

ایمُن افسر رومی

¹ وختی عیسی همه گَپُنِ خو با کسوئی که شاشنُوتَ تَمُن ایکه، وا شهر کَفَرناحوم رَه.

² اُجا، یه افسر رومی هَستَه، اُ افسر رومی نوکری ایشَستَه؛ که خاطری به اُ خیلی عزیزَه. نوکر اُ مریضَه و نِزیک هَستَه بِمِرِت.

³ وختی که اُ افسر دربارۀ عیسی شِشنُت، به چَن نُفر اَ شیخوی کوم یهود پهلو عیسی ایفِرِستا تا اَ عیسی بُخوان بیاد و به نوکری شفا هادِه.

⁴ وختی اُشُ پهلو عیسی هُندِن و وا التماس به عیسی شُگُفت: «ایی مرد لایِکِن که ایی کار رو در حکی بُکنی،

⁵ چونکه اُ به ملت ما دوست ایشَه و ایی مرد همو کسی هَستَه که عبادتگاهِمُ بِی ما درست ایکه.»

⁶ عیسی وا اُشُ رَه. نِزیک اُ لَهَر که رِسی، اُ افسر دوستُ خو ایفِرِستا، تا به عیسی بِگَن: «سرورُم، به خوت زحمت مَدَه، چون مه لایِک ایی نَهُم که زیر سخف لَهَر مه بیِی.

⁷ وا خاطر همی، حتی به خوم لایِک ایی اُمنَدونِست که پهلوت بیام. تو فَکَه یَک کلمه بِگَه، نوکرُم شفا بِگِنت.

⁸ چون مه خوم مامورُم. و سربازویی اُمهَستِن که اَ مه فَرمُن اَبَرِن. به یکی بِگَم ”بِرَه“ اَرِت؛ به یکی بگم ”بُدو“، اَتات و وختی به نوکرُم اَگَم ”ایی کار رو اَنجُم هادَه“، اَنجُم اَدِت.»

⁹ عیسی وختی ایی گَپُنُ شِشنُت، تعجب ایکه و به جمعیتی که دُمبالی شاهُندَه ایگُفت: «به شما اَگَم، که مه حتی میون کوم یهود هم ایطو ایمُنی اُمنِدیدِن.»

¹⁰ وختی فرستادَه‌ئُون به لَهَر برگشتِن، به نوکرو سالم و سلامت شُدی.

زنده کِردِن پُسِ بیوه‌زن

¹¹ زَمُن زیادی نگذشته که عیسی واکل شاگردُش و جمعیت زیادی اَ مردم که باهاش هَستَرِن، وا شهری به نُم نائین رَه.

¹² نِزیک دروازه شهر که رِسی، ایدی یه مُردَه شابُردَه که تهنا پُس یه بیوه زنَ. جمعیت زیادی اَ مردم شهر وا اُ زِنو ئَرِن.

¹³ وختی خداوند عیسی به اُ زن ایدی، دلی به اُ درد ایکه و ایگُفت: «گیریک مَکُن.»

¹⁴ بعد عیسی نِزیک بو و به تابوت دَس ایزَه. کسونی که تابوتُ شابُردَه، ووستادَن. عیسی ایگُفت: «ای جَوُن، به تو اَگَم، هُرُس!»

¹⁵ اُ مُردَه نِشت و شروع به گَپ زدن ایکه! عیسی به اُ جَوُن دَس مُمِش ایدا.

¹⁶ همه تِرس وا جُنشُ کَ و همیطو که به خدا حمد و ثنا شاکِه، شاگو: «پیغُمبَر گِپی میونِ ما ظاهر بودِن. خدا به کمک کوم خوش هُندِن.»

¹⁷ خبر ایی کارِ عیسی تو تَمُن منطکه یهودیه و همۀ منطکه ئُوی دور و ور پخش بو.

یحیی به عیسی کاصِد اَفِرِستِه

¹⁸ شاگردُنِ یحیی خبر تَمُن ایی اِتفاکُ بهش شُدا. یحیی، به دو نُفر اَ شاگردُنِش ایخواست که بیان و به اُشُ وا ایی پیغُم پهلو خداوند عیسی ایفِرِستا و ایگو:

¹⁹ «تو هَمویی که بایه بیاد یا منتظر کَس دگه ای بَشیم؟»

²⁰ وختی اُ دو نُفر پهلو عیسی هُندِن، اَزی شُپُرسی: «یحیای تعمیددهنده به ما ایفِرِستادِن تا اَ تو بُپُرسیم، ”تو هَمویی که بایه بیاد یا ما بایه منتظر کَس دگه ای بَشیم؟“»

²¹ همو موکَع، عیسی به مردم زیادی اَ مریضیُ و دردُ و زارُ شفا ایدا و به کورُنِ زیادی بینا ایکِرد.

²² عیسی به کاصِدوی یحیی جواب ایدا: «بِرِی و اُنچه که تُدیدِنُ و تُشنُتِن به یحیی بِگِی که، کورُن اَدیدَن، لَنگُ راه اَرَفتَن، جُذامیون شفا اَگِفتَن، کَرُ اَشنُوتَن، مُردَئُن زنده اِبودَن و به فَخیرُن خبر خاش اَدَن.

²³ خوش به حال کسی که به مه شک نَکُنت.»

²⁴ وختی کاصِدونِ یحیی رفتَن، عیسی دربارۀ یحیی وا مردم شروع به گَپ زدن ایکه و ایگُفت: «وا دیدن کِ وا لَردِکی رَفترین؟ وا دیدن نِی‌ای که باد وا هر طَرَه تکونش اَدِت؟

²⁵ پَ وا دیدن چه رَفتین؟ وا دیدن مردی که جِمۀ نرم و لطیف گَرِشِن؟ اُشُویی که جِمۀ زرق و بَرخی گَر اَکُنِنُ زندگی تجملی شُهَستِن، تو کاخوی پادشاهُ اَن.

²⁶ پَ وا دیدن چه رَفترین؟ وا دیدن یه پیغُمبَر؟ بله به شما اَگَم اُ، کِسین که اَ پیغُمبَر هم بالاتِرِن.

²⁷ یحیی همو کِسین که دربارَش توو نوشته‌ئُوی مقدّس نوشته بودِن که: «”بیگین، مه کَبلِ تو کاصِدُ خو اَفِرِستُم اُ راهت تیغارِت آماده اَکُنت.“

²⁸ به شما اَگَم که کسی گَپتِه اَ یحیی اَ مُم نَزائیدِن؛ با ایی حال اُ کسی که توو پادشاهی خدا اَ همه کوچِکتِرِن، اَ یحیی گَپتِرِن.»

²⁹ وختی همۀ مردم و حتی خراجگیرُ هم ایی گَپُنُ شُشنُت، اعلام شُکِه که خدا عادِلِن، به چه که وا دَسِ یحیی غسل تعمید شُگِفتَه.

³⁰ ولی عالموی فرقه فَریسی و قاضی‌ئُوی شریعت، هدف خدائو به خوشُ رد شُکِه چونکه کبول شُنَکِه وا دَسِ یحیی تعمید بِگِرِن.

³¹ عیسی ادامه ایدا: «مردم ایی نَسلُ با چه مُکایسه بُکنُم؟ اُشُ مثه چه اَن؟

³² اُشُ مثه چولنگُئیَن که توو کُنچیل و بازار اَنینگِن و به همدگه اَگَن: «”ما بهتُ نِی مُزَه، چِمَک تُنَکِه؛ بهتُ نوحه مُخوند، گیریک تُنَکِه.“

³³ چونکه یحیای تعمیددهنده هُند که نه خوراک و نه شراب شَخا؛ شما به اُ اَگِی، ”زار ایشَه“

³⁴ پُسِ انسان هُند، که هم اَخارِهُ هم اَنوشه؛ و اَگِین بیگینی ”یه مرد اُشکُم لوسین و عَرَک خارُ دوست خراجگیرُ و گناهکارُن.“

³⁵ همی گَپُتُ نِشُن اَدِت که شما عکل و حکمت تُنی!»

یه زن بدکارَه بخشیده اِبوت

³⁶ یه تا اَ عالموی فرقه فَریسی به عیسی به خوراک خاردِن دعوت ایکه. عیسی وا لَهَرِ اُ فَریسی رَه و سرِ سفرۀ اُ نِشت.

³⁷ توو اُ شهر، زنیَ که بدکارَه هَستَه. وختی اُ زن ایفَهمی که عیسی مهمونِ لَهَر اُ فَریسین، ظرفی مرمری پُر اَ روغن عطری، وا خوش ایوا

³⁸ همیطو که گیریک شَکِه اَ پشت سرِ عیسی، پهلو پائُوش ووستا. خَرسوی چِهم خو رو پائوی عیسی شَرِخت و با مودِ سرُ خو خشک شَکِه و پائُونِ عیسائو شِبوسی و به پائُوش روغن شَموشی.

³⁹ وختی اُ فَریسی که به عیسی دعوت ایکِردَه اییُ ایدی وا خوش ایگُفت: «اگه ایی مرد واکعاً یه پیغُمبَرِن شَفَهمی ایی زن که بهش دَس اَزدِن کِن و چطو زنین چونکه اُ زن یه گناهکارِن.»

⁴⁰ عیسی به اُ فَریسی ایگُفت: «ای شَمعون، مَواتِن که بهت چیزی بگم.» شَمعون جواب ایدا: «بُفرما، استاد!»

⁴¹ عیسی ایگُفت: «یکی اَ دو نُفر طلب ایشَستَه: اَ یکی کَدِ هجده ماه دستمزد یه کارگر، اَ یکی دگه کَدِ یَک ماه و نیم دستمزد یه کارگر طلب ایشَستَه.

⁴² ولی چون چیزی شُنَهَستَه به اُ هادَن کَرضِ هر دو تا ایبَخشی. حالا وا نظر تو کَم یه تا به اُ شخص بِشتِه دوست ایشَه؟»

⁴³ شَمعون جواب ایدا: «به گَمُنُم اُ کسی که کَرض بِشتِری ایشَستَه و بخشیده بو. عیسی ایگُفت: «درست اِدگُفت.»

⁴⁴ اُغایه به اُ زن اشاره ایکه و به شَمعون ایگُفت: «به ایی زن اَدیدِی؟ مه وا لَهَرت هُندَم، تو هُوو به شوشتِنِ پائُوی مه اِدنَوا ولی ایی زن وا خَرسِ چِهمُنِش پائُوی مه ئو ایشوشت و وا مودُنِش خشک ایکه.

⁴⁵ تو به مه اِدنَبوسی، ولی ایی زن اَ موکعی که هُندَم یه لحظه اَ بوسیدن پائُوی مه دَس اینَکِشی.

⁴⁶ تو به سرِ مه روغن اِدنَموشی، ولی اُ زن به پائُوی مه روغن عطری ایموشی.

⁴⁷ پَ به همی بهت اَگَم، گناهوی ایی زن که خیلی هم زیادِن، بخشیده بو. وا خاطریکه بِشتِه محبت ایکه. ولی اُ که کَمتِه گناهُنِش بخشیده اِبو، کَمتِه محبت اَکُنت.»

⁴⁸ پَ به اُ زن ایگُفت: «گناهُنِت بخشیده بو.»

⁴⁹ کسوئی که سرِ سفره نِشتَرِن به همدگه شاگُفت: «ایی کِن که حتی گناهُنُ اَبَخشه؟»

⁵⁰ عیسی به اُ زن ایگُفت: «ایمُنِت، به تو نجات ایدا، به سلامت بِرَه.»