لوقا 18 - کتاب مقدس به زبان بندری

مَثَل بیوه‌زن سمج

¹ عیسی به شاگردُن یه مَثَل ایوا تا نِشُن هادِه که همیشه بایه دعا بُکنِن و دِلسَرد نَبَشَن.

² عیسی ایگُفت: «توو یه شهر قاضی هَستَه که نه اَ خدا شَتِرسی، نه بِی مردم ارزش قائِلَ.

³ توو همو شهر بیوه زنی هَستَه که همیشه پهلو ایی قاضی شَرَفتَه و به اُ شَگُفت، ”حک مه ئو اَ دشمَنُم بِگِه.“

⁴ قاضی یه مدت بهش توجه ایناکه. ولی بعد اَ یه مدت با خوش ایگو: ”با ایکه اَ خدا ناتِرسُم و بِی مردم هم ارزشی قائِل نَهُم،

⁵ ولی چون ایی بیوه زن به مه عاصی ایکِردِن، حَکِش رو اَگِرُم، تا دگه با پشت سرِ هم هُندِنی جُن به لُوُم نَکُنت!“»

⁶ اُغایه خداوند عیسی ایگو: «تُشنُت ایی قاضی بی انصاف چه ایگو؟

⁷ حالا، خدا به دادِ کسوئی که خوش گُزینشُ ایکِردِن، هموشوئی که شُوُ و رو پهلو خدا جار اَزَنِن، نارَسِت؟ خدا دیر به دادشُ اَرِسِت؟

⁸ بهتُ اَگَم که خیلی زود به دادشُ اَرِسِه. با ایی حال وختی که پُس انسان، بیاد، اثری اَ ایمُن رو زمین پیدا اَکُنت؟»

مَثَل یَک فَریسی و خراجگیر

⁹ اُغایه عیسی ایی مَثَلُ دربارۀ اُشُویی ایگو، که توکلشُ به ایی هَستَه که خوشُ آدموی صالحیَن و به بکیه با تحقیر نگاه شاکِه، اُ ایگو:

¹⁰ «دو نُفر به دعا کِردِن به معبد رفتِن، یه تا عالم فرقه فَریسیَ و اُ یه تا خراجگیرَ.

¹¹ اُ فَریسی ووستا و با خوش ایطو دعا ایکه: ”خدایا، شُکرِت اَکُنُم که مثه بکیه مردم دُز، ظالم و زناکار نَهُم یا حتی مثه ایی خراجگیر هم نَهُم.

¹² دوبار توو هفته روزه اَگیرُم و یه کِسمَت اَ ده کِسمَتِ هرچه که در اَتارُمُ در راه خدا اَدَم.“

¹³ ولی اُ خراجگیر دور ووستا و حتی ایناواستَه وا طَرَه آسَمُن نگاه بُکنت و به سینه خو شَزَه و شَگُفت: ”خدایا بِی مه گناهکار رحم بُکن.“

¹⁴ بهتُ اَگَم که ایی مردِ خراجگیر بخشیده بوده وا لَهَری برگشت، نه اُ فَریسی. چون هَرکَ به خویی گَپ بِگینِت، کوچِک اِبو و هَرکَ افتاده بَشِت سربلند اِبو.»

عیسی و چَک و چولنگُ

¹⁵ مردم حتی به طفلوی شیرخواره خو پهلو عیسی شاواردَه تا روشُ دَس بُنوسِه. ولی وختی شاگردُن اییُ شُدی، به مردم نهیب شُدا.

¹⁶ ولی عیسی به شاگردُن صدا ایکه تا پهلوش بیان و بهشُ ایگو: «بُوالی تا چولنگُ حَدُم بیان؛ جلوشُ مَگیری، چون که پادشاهی خدا مالِ ایطو کسوئین.

¹⁷ حکیکتاً بهتُ اَگَم، هَرکَ که پادشاهی خدائو مثه یه چولنگ کبول نَکُنت، هیچِوَه داخلی نابو.»

رئیس پولدار

¹⁸ یه تا اَ رئیسوی یهودیُ اَ عیسی ایپُرسی: «استاد خُب، چه بایه بُکنُم تا زندگی ابدی اُمبَشِت؟»

¹⁹ عیسی جواب ایدا: «به چه به مه خُب اَگُفتی؟ هیچکَ خُب نین جُلَ خدا.

²⁰ حکموی خدائو اَدونی: زنا مَکُن، کَتل مَکُن، دُزی مَکُن، گواهی دورو مَدَه و به بَپ و مُم خو احترام بُنوس.»

²¹ اُ مرد ایگو: «همۀ ایشُ اَ بچگی اَنجُم اُمدادِن.»

²² وختی عیسی ایی گَپُ شِشنُت بهش ایگو: «هِنوزا یه چیزُ کَم اِتهَستِن، هرچه که اِتهَستِن بُفروش و بین فَخیرُ بَش بُکن، که تو توی آسَمُن گنج اِتهَستِن. اُغایه بُدو و اَ مه پیروی بُکن.»

²³ ولی اُ مرد وختی ایی گَپُ شِشنُت، غُصَتش ایگِه، چون خیلی پولدارَه.

²⁴ عیسی وختی ایدی اُ مرد چِکَک غُصَتش ایگِفتِن، ایگو: «چِکَک سختِن داخل بودِنِ پولدارُ به پادشاهی خدا!

²⁵ رد بودِنِ اُشتُر اَ سولاخِ سوزن راحت تِه اَ ایین که یه آدم پولدار داخل پادشاهی خدا بَشِت.»

²⁶ کسوئی که ایی گَپُ شُشنُت، شُپُرسی: «پَ کِ اِتون نجات پیدا بُکنت؟»

²⁷ عیسی ایگو: «اُ چیزی که به انسان غیرممکنِن، به خدا ممکنِن.»

²⁸ پطرس ایگو: «بیگین، ما لَهَرُ خو ول مُکِردِنُ دُمبالِ تو هُندِیم!»

²⁹ عیسی ایگو: «حکیکتاً بهتُ اَگَم، کسی که لَهَر یا زن یا کاکائُو خو یا بَپ و مُم یا چوکُ خو وا خاطر پادشاهی خدا ول ایکِردَه بَشِت،

³⁰ توو ایی دنیا چَن برابرشُ وا دَس اَتارِه و توو اُ دنیا زندگی ابدی نصِیبِش اِبو.»

عیسی بازم دربارۀ مرگ خو پیشگویی اَکُنت

³¹ اُغایه عیسی به دوازده تا شاگرد خو کنار ایکِشی و بهشُ ایگو: «بیگینین وا شهر اورشلیم اَرِیم و هرچه که اَ طریق پیغُمبَرُن دربارۀ پُس انسان نوشته بودِن، به اَنجُم اَرِسِه.

³² چون به اُ دَسِ غیر یهودیُ اَدَن و رِشخَندِش اَکُنِن و باهاش وا زشتی رفتار اَکُنِن و تُف روش اَکَردُنِن.

³³ و بعد اَ ایکه به اُ شلاقِش اَزَنِن، شَکُشِن و اُ روز سوّم زنده اِبو.»

³⁴ ولی شاگردُن هیچِتا اَ گَپُنِ عیسائو درک شُنَکِه. معنی ایی گَپ اَ اُشُ پِنهون بو و شُنَدونِست که عیسی دربارۀ چه گَپ اَزدِن.

عیسی به یَک گدای کور شفا اَدِت

³⁵ وختی عیسی نِزیک شهر اَریحا رِسی یه مرد کور سرِ راه نِشتَه و گدایی شَکِه.

³⁶ وختی شِشنُت که جمعیت اَ اُجا رد اِبودَن، ایپُرسی: «چه خبرِن؟»

³⁷ اُشُ بهش جواب شُدا: «عیسایِ ناصری رد اِبودِن.»

³⁸ اُ مرد غار ایزَه: «ای عیسی، ای پُسِ داوود پادشاه، به مه رحم بُکن!»

³⁹ کسوئی که جلو هَستَرِن نهیبی شُدا و بهش شُگُفت: ”چُپ بِزَن.“ ولی اُ بِشتِه غار ایزَه و ایگو: «ای پُسِ داوود پادشاه، به مه رحم بُکن!»

⁴⁰ عیسی ووستا و فَرمُن ایدا به اُ مرد پهلوش بیارِن. وختی اُ مرد نِزیک هُند، عیسی اَزی ایپُرسی:

⁴¹ «تَوا چه بهت بُکنُم؟» اُ مرد کور ایگو: «سرورُم، مَوات چِهمُم بیگینه.»

⁴² عیسی بهش ایگو: «چِهمُت بیگینِت! ایمُنِت به تو شفا ایدادِن.»

⁴³ چِهموی اُ مردِ کور درجا واز بو و ایدی و همیطو که به خدا حمد و ثنا شَکِه، دُمبالِ عیسی راه کَ. وختی مردم همه شفای ایی مردُ شُدی، به خدا حمد و ثنا شُکِه.