لوقا 10 - کتاب مقدس به زبان بندری

اعزام هفتاد شاگرد

¹ بعد اَ ایی، خداوند عیسی به هفتاد نُفر دگه مشخص ایکه و به اُشُ دو نُفر دو نُفر کَبل اَ خوش به همه شهرُ و جائُویی که خوش شَواستَه بِرِت، ایفِرِستا.

² بهشُ ایگُفت: «محصول فَرایُنِن، ولی کارگر کَمِن. پَ، اَ صاحب محصول بُخواین که بِی جمع کِردِنِ محصولُ خو کارگر بفرسته.

³ بِرِی! مه به شما مثه برّه ئُو میون گُرگُ اَفِرِستُم.

⁴ کیسۀ پول یا کوله‌بار یا جوتی با خو مَبِری، توو راه با سلام کِردِن وختُ خو هدر مَدِی.

⁵ وا هر لَهَری که داخل اِبی، اَوِّل بِگِی: ”به ایی لَهَر صُل و سلامتی بَشِت.“

⁶ اگه کسی اُجا اهلِ صُل و سلامتی بَشِت، سلام شما بَر اُ آدم اَمونِت، اگه نَبَشِت، سلامتُ به خوتُ بَراَگَردِه.

⁷ توو اُ لَهَر بُمونی و اَ هرچه که به شما شُدا، بُخاری، بُنوشی چون کارگر دستمزدی حکشِن. اَ ایی لَهَر وا اُ لَهَر مَرِی.

⁸ هر وَه به شهری رَفتی که به شما کبول شُکِه، هرچه که جلوتُ شُناها، بُخاری.

⁹ توو اُ شهر به مریضُ شفا هادِی و به اُشُ بِگِی: ”پادشاهی خدا به شما نِزیکِن.“

¹⁰ ولی وختی وا شهری اَرِی که به شما کبول شُنَکِه، به کُنچیل‌ئُوی اُ شهر بِرِی و بِگِی:

¹¹ ”ما حتی خاکی که اَ شهر شما رو پائُومُ نِشتِن، به ضدّ شما اَتَکُنیم تا بُدُنین خدا نسبت به شما خشم ایشَن. ولی بُدُنین که پادشاهی خدا نِزیک بودِن.“

¹² بهتُ اَگَم که تو روز داوری، تحمل مجازات به شهر سُدوم آسُنتِرِن تا به اُ شهر.

¹³ «وُی به حال تو، ای شهر خورَزین! وُی به حال تو، ای شهر بِیت‌صِیْدا! چون اگه معجزه‌ئُویی که داخل شما اَنجُم بو تویِ شهروی صور و صیدون اَنجُم بودَه، مردم اُجا خیلی پِشتِه اَ ایی، پِلاس گَرُ خو شاکِردَه و تو خاک و پُر شانِشت و توبه شاکِردَه.

¹⁴ ولی توو روز داوری تحمل مجازات به شهروی صور و صیدون آسُنتِرِن تا به شما.

¹⁵ و تو ای شهر کَفَرناحوم، تا آسَمُن سرُ خو بلند اَکُنی؟ ابداً، بلکه تا قعر جَهَندم پایین تَکِشَن.»

¹⁶ «هَرکَ به شما گوش هادِه، به مه گوش ایدادِن؛ اُیی که به شما کبول نَکُن به مه کبول اینَکِردِن، اُیی که به مه کبول نَکُنت کسی که به مه ایفِرِستادِنُ کبول اینَکِردِن.»

¹⁷ اُ هفتاد تا شاگرد با شادی برگشتِن و شُگُو: «سرورُمُ، حتی زارُ هم به نُم تو اَ ما اطاعت اَکُنِن.»

¹⁸ عیسی بهشُ ایگو: «به شِیطُن اُمدی که مثه بَرخ اَ آسَمُن کَ.

¹⁹ بیگینی مه به شما کُدرَت اُمدادِن تا مارُ و عکربُ و تَمُنی کُدرَت دشمنُ زیر پا لِه بُکنین، و هیچ چیزی به شما ضرر نازَنت.

²⁰ ولی اَ ایی خوشال مَبَشی که، زارُ اَ شما اطاعت اَکُنِن، بلکه اَ ایی خوشال بِشی که نُمِتُ توو آسَمُن نوشته بودِن.»

عیسی در اراده بَپ شادی و خاشی اَکُنت

²¹ همو موکَع، عیسی در روح قدوسِ خدا شادی ایکه و ایگُفت: «ای بَپ صاحب آسَمُن و زمین شُکرت اَکُنُم که ایی چیزُ اَ عاکلُ و بافهمُ زَفت اِدکِردِن و به چولنگُ نَمایُن اِدکِردِن؛ بله، ای بَپ، به چه که خواستَت اییَ.

²² بَپ آسَمُنی مه همه چیزُ دَس مه ایدادِن. هیچکَ نادونت پُس کِن جُلَ بَپ، هیچکَ هم نادونت بَپ کِن جُلَ پُس و کسوئی که پُس بُخواد بَپُ به اُشُ نَمایُن اَکُنت.»

²³ و بعد توو خلوت، رو به شاگردُن ایکه ایگو: «خوش به حال اُ چِهمویی که اُ چیزُیی که شما اَگینیُ اَگینَن.»

²⁴ چون به شما اَگَم، خیلی اَ پیغُمبَرُن و پادشاهُ آرزو شُهَستَه اُچه که شما اَگینین، بیگینَن ولی شُنِدی، و اُچه شما اَشنُوی بِشنُوِن، ولی شُنَشنُت.»

مَثَل سامری خُب

²⁵ یه رو یه تا اَ قاضیوی شریعت پا بو و وا خاطریکه به عیسی امتحان بُکن، ازش ایپُرسی: «ای استاد چه بُکنُم تا زندگی ابدی اُمبَشِت؟»

²⁶ عیسی جواب ایدا: «توو تورات چه نوشته بودِن؟ اَزی چه اَفَهمی؟»

²⁷ جواب ایدا: «به خداوند خدا خو با تَمُن دل و تَمُن جُن و با تَمُن کُوَت و با تَمُن فکرُ خو دوست اِتبَشِت و به هَمسادَت مثه خوت دوست اِتبَشِت.»

²⁸ عیسی ایگو: «جواب درست اِتدا. ایی کار بُکن که زنده اَمونی.»

²⁹ ولی اُ مرد وا خاطریکه به خوش توجیه بُکنت اَ عیسی ایپُرسی: «هَمسادَه مه کِن؟»

³⁰ عیسی جواب ایدا: «یه مرد اَ شهر اورشلیم وا شهر اَریحا شَرَفتَه. توو راه دَسِ راهزنُ کَفت. راهزنُ به اُ لُخت شُکِه، داری شُزَه و بی جُن ولی شُکِه و رفتَن.»

³¹ اَ کَضا یه کاهن معبد اَ اُ راه شَگذَشت. ولی وختی به اُ مرد ایدی، راهُ خو کج ایکه و اَ یه راه دگه رَه.

³² همیطو هم یه لاوی هم که خادم معبد هَستَه به اُجا رِسی و وختی به اُ ایدی، اَ یه راه دگه رد ایکهُ رَه.

³³ ولی وختی یه مسافر سامری اُجا رِسی و به اُ مرد ایدی، دلی سُخت.

³⁴ پَ نِزیکِ اُ مرد رَه با شراب زخمُش ایشوشت و روغن ایموشیُ زخمُش ایبَست. و بعد به اُ مرد رو الاغ خو ایناها و به کاروانسرایی ایبُرد و سارِش ایکه.

³⁵ روز بعد کَد مُزد دو روز یه کارگر به صاحب کاروانسرا ایدا و ایگو: ”واسار ایی مرد بَش و اگه بِشتِه خرج اِتکه، برگشتِنی به تو اَدَم.“

³⁶ حالا به نظر تو کَم یه تا اَ ایی سه نُفر ثابت ایکه که، هَمسادَه مردیَ که دَسِ راهزنُ کَفتَه؟»

³⁷ اُ قاضی جواب ایدا: «اُ کسی که دلی بهش سُخت.» عیسی بهش ایگُفت: «بِرَه و همی کار رو بُکن.»

میریَم و مارتا

³⁸ وختی توو راه هَستَرِن، عیسی داخل یه داهاتی بو. یه زن که نُمی مارتائَه به عیسی وا لَهَر خو دعوت ایکه.

³⁹ مارتا یه تا دادا ایشَستَه که نُمی میریَم. میریَم پهلو پائُوی خداوند عیسی نِشتَه و به گَپُنِشُ گوش شَدا.

⁴⁰ ولی مارتا درگیر پذیرایی هَستَه. مارتا پهلو عیسی هُند و ایگُفت: «سرور مه، بهت مهم نین که دادام به مه دَس تهنا ول ایکِردِن تا اَ مهمونُ پذیرایی بُکنُم؟ بهش بِگَه که به مه کمک هادِه.»

⁴¹ ولی خداوند عیسی به اُ جواب ایدا: «مارتا! مارتا! تو به چیزُی زیادی نِگَرُن و پریشونی،

⁴² ولی فَکَه یه چیز لازِمِن؛ میریَم اُ چیزِ خُبُ گُزین ایکِردِن، که ازش گِفتَه نابو.»