عبرانیان 6 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ پَ بیِی اَ درسوی ابتدایی دربارۀ مسیح رد بُبیم، و وا طَرَه بالغ بودِن بِرِیم، و دوباره پایه ئو رو ایشُ نَنوسیم یعنی رو توبه اَ کاروی بیخود و ایمُنِ به خدا،

² و تعلیم دربارۀ غسل تعمیدُ، دَس ناهادِنُ، زنده بودِن مُردَه‌ئُو و محاکمه ابدی.

³ و اگه خدا اجازه هادِه اییُ اَنجُم اَدِیم،

⁴ چون ایی محالن اُشُوییُ که یَک بار وا نور الهی روشن بودِن، هموشویی که هدیه آسَمُنیُ مِزَه شُکردِن و در روح قدّوس خدا همباش بودِن،

⁵ و خُبیِ کَلُمِ خدا و کُدرَتوی دوره آینده ئو مِزَه شُکردِن،

⁶ و بعدش اَ ایمُن کَفتِنُ، دوباره وا طَرَه توبه بَرِشُ بِگَردونی، به چه که اُشُ، دو مَرتُبه پُس خدائو وا ضرر خوشُ به صلیب اَکَشِن و به اُ جلو چِهم همه کوچِک اَکُنِن.

⁷ اگه زمین، بارونیُ که بِشتِرِ وختُ روش اَبارِت بِی خوش بِگِنت و به کسونی که وازشُ کِشت بودِن محصولِ بدرد بُخوری هادِه، اَ خدا برکت اَگِنت.

⁸ ولی اگه ایی زمین دار و پِرغ و پِچا سُوز بُکنت، بی ارزشِن و نِزیکِن که نَعلت بُبوت و آخِر عاکِبتش سوختنِن.

⁹ ای عزیزُن با ایکه ایطو گَپ اَزِنیم، ولی دربارۀ شما مطمئنیم که چیزوی بِهتِه، چیزویی که مال نجاتِن، نصیبتُ اِبو.

¹⁰ چون خدا ظالم نَن که کار شمائو و محبتیُ که بِی نُم اُ، توو خذمت بِی ایمُندارُن به مسیح نِشُن تُدادِن و هِنوزا هم اَنجُم اَدِین، اَ یاد بُبَرِه.

¹¹ آرزومُ ایین که هر تِیتُ همی غیرتُ تا آخِر نِشُن هادِه تا امیدتُ تَمُم و کمال به اَنجُم بِرَسه،

¹² تا تَمپَل نَبِشین، بلکه اَ کسونی که اَ طریق ایمُن و صبر وعده ئُو رو، وا ارث اَبَرِن، الگو بگیرین.

وعده ئُوی خدا حَتمین

¹³ به چه که غایه ایی که خدا به اِبرائیم پیغُمبَر وعده ایدا، اَ اُجا که گَپتِه اَ خدا خویی نَهَستَه که به اُ کَسَم بُخارِه، پَ به خوش کَسَم ایخوا

¹⁴ و ایگُفت: «حتما به تو برکت اَدَم و تو رو زیاد اَکُنُم.»

¹⁵ و ایطوکا، اِبرائیم وا صبر انتظار ایکِشی و به وعده رِسی.

¹⁶ به چه که مردم به چیزی کَسَم اَخارِن که اَ خوشُ گَپتِرِن، و توو همه جر و بحثُشُ، گَپ آخِر یه کَسَمِن تا معتبر بَشِت.

¹⁷ پَ، وختی که خدا ایخواست به اُشُ که اُ وعده ئو وا ارث اَبَرِن، واضح تِه نِشُن هادِه که هدفش عوض نابو، اُ رو با کَسَم ضمانت ایکه،

¹⁸ تا توسط دو چیزی که عوض نابِن، که مَحالِن خدا دربارَش دورو بِگِت، ما دلگرمی کِوی مُبَشِت، ما که بِی پناه بُردن فرار مُکِردِن تا امیدیُ که جلو راهمُن، کایُم بُگناریم.

¹⁹ ایی امید بِی جُنِمُ، مثه پاوِرَه‌ئین که مطمئن و کایُمِن، امیدی که به اُ طَرَه پرده چادِر اَرِه، به قدس الاقداس،

²⁰ جایی که عیسی تیغار ما، و به جای ما رفتِن؛ اُ که کاهن گِپوی ابدی بودِن، توو رتبه مِلْکیصِدِق.