اعمال رسولان 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

هُندِن روح قدّوس خدا

¹ وختی روز پِنتیکاست رِسی، اُشُ همه وا هم یه جا جمع ئَرِن

² که یَکهو صدایی مثه صدای مابَلوچ اَ آسَمُن هُند و اُ صدا لَهَریُ که توش نِشتَرِن، پُر ایکه.

³ و شعله ئُویی مثه شعله آتِش شُدی که بَش بو و رو هر تِی شو کَرار ایگِه.

⁴ اُشُ همه اَ روح قدّوس خدا پُر بودِن و همطو که روح خدا وازشُ کُدرَت گَپ زدِن ایدا، به زَبُنُویِ دگه شروع وا گَپ زدِن شُکِه.

⁵ توو اُ روزُن، یهودیونِ دیندار، اَ همۀ ملتوی زیر آسَمُن، توو شهر اورشلیم زندگی شاکِه.

⁶ وختی ایی صدا هُند، عدۀ زیادی جمع بودِن و بُهتِشُ ایزَه، به چه که هر تِیشُ شاشنُوت که اُ ایمُندارُ به زَبُن اُ آدم گَپ اَزدَن.

⁷ اُشُ تعجب شُکِه و ماتِشُ ایزَه، شاگو: «مگه ایشُ که گَپ اَزدَن همه مال منطکه جلیل نَهَن؟

⁸ پَ چطوکان که هر تِیمُ اَشنُوتیم که ایشُ به زَبُن اُ جایی گَپ اَزدَن که ما توش وا دنیا هُندِیم؟

⁹ پارتُ و مادُ و عیلامیُن، مردُم بین‌النهرین، یهودیه، کاپادوکیه، پونتوس و آسیا

¹⁰ و فْریجیه، پامفیلیه، سرزمین مصر و کِسمَتویی اَ لیبی که به قیرَوان وصلَ و مسافروی رومی

¹¹ چه یهودی و چه اُشُ که یهودی بودَرِن؛ و همیطوَم مردُم کْرِت و عربستُن - اَشنُوتیم که ایشُ به زَبُن ما کاروی پُر کُدرَت خدائو اَگُفتَن.»

¹² پَ همه هاج و واج و حیرون به همدگه شاگو: «ایی چه معنی ایشَه؟»

¹³ ولی بعضیُ هم رشخند شاکِه و شاگو: «ایشُ مَست شرابَن!»

پیغُم پطرس

¹⁴ ولی پطرس وا اُ یازده تا شاگرد پا بو و وا صدای بلند به مردم ایگو: «ای یهودیون و ای همۀ کسونی که توو اورشلیم زندگی اَکِردِین، اییُ بُدُنی و گوش هادِین چه ما بگم!

¹⁵ ایی آدمُ، برعکس اُچه که شما فکر اَکِردِین مَست نَهَن، چون تازه ساعت نُه صُحبِن!

¹⁶ بلکه ایی همو گِپین که اَ طریق یوئیل پیغُمبَر گُفتَه بودِن:

¹⁷ «”خدا اَگِت: توو روزُنِ آخِر بر تَمُن آدمیزادُ روح خو اَریزُم. پُسُن و دُهتوی شما نبوّت اَکُنِن، نوخواسته ئوتُ رؤیائُو اَگینِن و پیرُتُ خُووُ اَگینِن.

¹⁸ توو اُ روزُن، حتی بر نوکرُ و بر نزیله ئومَم، روح خو اَریزُم و اُشُ نبوّت اَکُنِن.

¹⁹ بالا، توو آسَمُنُ، چیزُی عجیب، و زیر، رو زمین، نِشُنه ئُویی نَمایُن اَکُنُم، اَ خون و آتِش و گِراه.

²⁰ کَبل اَ هُندِنِ اُ روز گَپ و باشکوه خداوند، اَفتُو تار اِبو و ماه وا خون اِبو.

²¹ اُغایه هَرکَ نُم خداوندُ جار بِزَنت، نجات پیدا اَکُنت.“

²² «ای مَردُن کوم یهود، ایی گَپُنُ بِشنُوی: همطو که خوتُ اَدونین، عیسای ناصری یه مَردیَ که خدا با کاروی عجیب و معجزه ئو و نِشُنه ئُویی که اَ طریق اُ، میون شما اَنجُم ایدا، گواهی ایدا که اُ حَکِن.

²³ خدا طِبکِ نَکشه حَتمی خو، و طِبکِ ایکه همی چیُ اَ جلوته اَدونه، ایی عیسائو تسلیم ایکه و شما به اُ وا دسِ آدموی شریر به صلیب ایتُکِشی، و ایتُکُشت.

²⁴ خدا به اُ اَ دردوی مرگ آزاد ایکه و زنده ایکه، به چه که محالَ مرگ بُتون به عیسی توو چنگ خو نگه بُکنت.

²⁵ چونکه داوود پادشاه درباره اُ اَگِت: «”به خداوند همیشه تیغار خو اُمدیدِن، به چه که اُ به دَس راست مِن تا جُنبِشت نَخارُم.

²⁶ به هِمی خاطر دلخاشُم و زَبُنُم شادِن؛ و بدنُم هم توو امید ساکن اِبوت.

²⁷ چونکه تو، جُنُم توو قعر جَهَندم ول ناکُنی، و ناوالی گُزین بودَه‌اَت بُپوسه.

²⁸ تو راهوی زندگیُ به مه یاد اِتدادِن، تو با حضور خوت به مه پُر اَ شادی اَکُنی.“

²⁹ «ای کاکائُن، اِتونُم وا خاطر جمع درباره جدِمُ داوود پادشاه بهتُ بگم که مُرد و دفنی شُکِه و مقبره ای تا به اِمرو همی جا حَدِمُن.

³⁰ ولی داوود یه پیغُمبَر هَستَه و شَدونِست خدا بِی اُ کَسَم ایخاردِن که به یه نُفر اَ نسل خو داوود رو تخت پادشاهی اُ بُنوسِه.

³¹ داوود زنده بودِنِ مسیح موعودُ جلو جلو ایدی و دربارَش ایگو که اُ نه توو قعر جَهَندم ول بو و نه بدنی ایپوسی.

³² خدا هِمی عیسائو زنده ایکه و همه ما شاهدُشیم.

³³ پَ، عیسی بالا بُردَه بو تا به دَس راست خدا بِنینگِت، و روح قدّوس خدائو که وعده اَش داده بودَه، اَ بَپ آسَمُنی ایگِه، و اُ ایی روحُ همطو که خوتُ اِدیدِین و اَشنُوتِین، بر ما ایرِختن.

³⁴ چون داوود به آسَمُنُ بالا نَرَه، ولی خوش ایگو: «”خداوند به خداوند مه ایگُفت: ’به دَس راست مه بِنین

³⁵ تا اُ وختی که به دشمَنُنِت زیر پات بِکَردُنُم.‘“

³⁶ «پَ بُوالی تا همه کوم یهود، اَ ایی مطمئن بَشِن که خدا، ایی عیسائو که شما به صلیب ایتُکِشی، هم خداوند و هم مسیح ایکِردِن.»

³⁷ اُشُ وختی اییُ شُشنُت، دل آزار بودِن، و به پطرس و بکیه حَواریُن شُگُفت: «ای کاکائُن، ما چه بُکنیم؟»

³⁸ پطرس بهشُ ایگو: «توبه بُکنی و هر تِیتُ بِی آمرزش گناهُ خو به نُم عیسی مسیح غسل تعمید بگیری، که عطای روح قدّوس خدائو اَگیرین.

³⁹ چونکه ایی وعده بِی شما و چوکُنِتُ و همۀ کسونین که دورَن، یعنی هَرکَ که خداوندْ خدای ما به اُ، پهلو خوش دعوت بُکنت.»

⁴⁰ پطرس با خیلی اَ گَپُن دگه گواهی ایدا. اُ تشویقشُ شَکِه، شَگُو: «به خوتُ اَ ایی نسل ناخلف نجات هادِین!»

⁴¹ پَ اُشُویی که گَپ پطرسُ کِبول شُکِه، تعمید شُگِه. توو همو رو تقریباً سه هزار نُفر به جمعشُ اضافه بو.

دُهُول ایمُندارُن وا همدگه

⁴² اُشُ به خوشُ وَخف تعلیم گِفتِن اَ حَواریُن و دُهُول و پَرک کِردِن نُن و دعا شُکِه.

⁴³ اُشُ همشُ دلتَرَک هَستَرِن و معجزه ئو و نِشُنه ئُوی زیادی اَ طریق حَواریُن اَنجُم شِبو.

⁴⁴ همۀ کسونی که به عیسی ایمُن شُهسته وا هم هَستَرِن و توو همِی چی وا هم همباش ئَرن.

⁴⁵ اُشُ مِلک و املاک و مال و مِنال خو شافروخت و پولی طِبکِ نیاز هَرکَ بین همه بَش شاکِه.

⁴⁶ اُشُ هر رو، یَکدل توو معبد دور هم جمع شابو و توو لَهَرُ خو نُن پَرک شاکِه و وا شادی و دل خاش وا هم خوراک شاخا.

⁴⁷ اُشُ به خدا حمد و ثنا شاکِه و پهلو همۀ مردم عزیزئَرن؛ خداوند هر رو اُشُوییُ که نجات پیدا شاکِه به جمعشُ اضاف شَکِه.