۲قرنتیان 3 - کتاب مقدس به زبان بندری

خادموی عهد جدید

¹ مگه ما دوبارَه شروع اَکُنیم که اَ خومُ تعریف بُکنیم؟ یا مگه ما نیاز مُهَه که مثه بعضیُ به شما سفارشنومه نِشُن هادِیم یا اَ شما سفارشنومه بگیریم؟

² شما خوتُ سفارشنومۀ مایین، یه نومه که رو دلُومُ نوشته بودِن تا همه اُ رو بِشناسِن و بُخونِن.

³ شما نِشُن اَدِین که یه نومه ایین که مسیح اینِوشتِن و اَ طریق ما ایفِرِستادِن، که نه با مرکّب، بلکه با روح خدای زنده نوشته بودِن، که نه رو لوحوی سنگی، بلکه رو لوحوی دل آدمی نوشته بودِن.

⁴ ما اَ طریق مسیح، ایطو اطمینُنی به خدا مُهَستِن.

⁵ ایطو نَن که ما توو خومُ ایی کفایت مُبَشِت، که ادعا بُکنیم کاری اَ ما بر اَتات بلکه کفایتمُ اَ خدان،

⁶ همو خدایی که به ما کفایت ایدادِن که خادموی یه عهد جدیدی بَشیم عهدی که رو روح خدا پابرجان، نه رو کلمه ئُوی نوشته بودَه، به چه که کلمه ئُوی نوشته بودَه اَکُشِه، ولی روح خدا زندگی اَدِت.

⁷ حالا، اگه اُ خذمتی که مرگ شَوارد و رو لوحوی سنگی نوشته بودَه، با یَک شکوه و جلالی هُند، که کوم یهود وا خاطر جلالی، شُنِتونِست توو رو موسی پیغُمبَر خیره بَشِن، با ایکه اُ جلال، تَمُن بودِنیَ،

⁸ پَ اُ خذمتی که رو روح خدا پابرجان، شکوه و جلالی چِکَک بِشتِه اِبو؟

⁹ چون اگه توو اُ خذمتی که به محکومیت آدمُ شَرِسی جلال هَستَه، چِکَک بِشتِه اُ خذمتی که به صالحی آدمُ اَرِسِه، بایه پُر اَ جلال بَشِت.

¹⁰ در واکع، اُنچه که یه زَمُنی شکوه و جلال ایشَستَه، الان وا خاطر اُ جلال گَپتِه، هیچ جلالی اینین.

¹¹ به چه که اگه اُنچه که تَمُن بودِنیَ وا جلال هُند، چِکَک بِشتِه اُنچه که تَمُن بودِنی نین جلال ایشَه.

¹² وا خاطریکه ایطو امیدی مُهَستِن، ایکَک پاهار مُهَه،

¹³ نه مثه موسی که بَلوته ای وا رو خو ایزَه تا کوم یهود، به تَمُن بودِن اُنچه که تَمُن بودِنیَ، خیره نَبَشِن.

¹⁴ ولی فکر اُشُ بسته بو. چونکه تا اِمرو، اُشُ موکعی که اُ عهد کِدیمی اَخونِن همو بَلوته موندن و شُنَسیدِن، به چه که فَکَه اَ طریق مسیح سِیده اِبو.

¹⁵ بله، تا اِمرو، هروَه تورات موسائو اَخونِن، بَلوته ای رو دلشُ کرار اَگِنت؛

¹⁶ ولی وختی یکی طَرَه خداوند بَراَگَردِه، اُ بَلوته سِیده اِبو.

¹⁷ خداوند، روحِن و هرجا که روح خداوندِن، اُجا آزادین.

¹⁸ ما همه مو وا روئُوی بدون بَلوته، مثه نگاه کِردِن توو اُینه، به جلال خداوند نگاه اَکُنیم، به شکل همو تصویری که توو اُینه اَگینیم تبدیل اِبیم، اَ یه جلالی به جلال گَپتِه؛ به چه که ایی اَ طَرَه خداوند اَتات، خداوندی که روحِن.