۱قرنتیان 10 - کتاب مقدس به زبان بندری

دربارۀ بُتُ و کُربُنی بُتُ

¹ چونکه ای کاکائُن، اُمناوا اَ ایی موضوع غافل بَشین که جدُمُ همه زیر اُ ابر هَستَرِن و همشُ اَ وسط اُ دیریا رد شُکِه،

² و همشُ توو اُ ابر و توو اُ دیریا غسل تعمید شُگِه و با ایی کار نِشُن شُدا که اَ موسی پیغُمبَر پیروی اَکُنِن،

³ و همشُ اَ یه خوراک روحانی شُخا

⁴ و همشُ اَ یه نوشیدنی روحانی شُنوشی؛ به چه که اُشُ اَ اُ شَغ روحانیی شُنوشی که دُمبالشُ شَهُند، اُ شَغ مسیح هَستَه.

⁵ با ایی همه، خدا اَ بِشتِرِشُ راضی نَهَه، به چه که جسدشُ توو لَردِکی رو زمین ول بو.

⁶ حالا، ایی اِتفاکُ کَفت تا بِی ما نمونه ئُویی بَشِت، تا ما مثه اُشُ اشتیاقمُ به شرارت نَبَشه.

⁷ بُت‌پرست مَبَشین، مثه بعضی اَ اُشُ که هَستَرِن؛ همطو که توو تورات نوشته بودِن: «کوم نِشتَن، بِی عیش و نوش، و بلند بودَن بِی خوشگذرونی.»

⁸ ما نبایه بی‌عفتی بُکنیم، همطو که بعضیُشُ بی‌عفتی شُکِه، و توو یه رو بیست و سه هزار نُفر هلاک بودَن.

⁹ ما نبایه بِی مسیح امتحان بُکنیم، همطو که بعضیُشُ شُکِه و مارُ هلاکشُ شُکِه،

¹⁰ و نه گِله و شکایت بُکنین، همطو که بعضیُشُ شُکِه و هلاک کننده هلاکشُ ایکه.

¹¹ ایی چیزُ اِتفاک کَفت تا بِی اُشُ یه نمونه بَشِت ولی نوشته بودِن تا بِی ما درس عبرت بَشِت بِی مایی که توو دوره ای زندگی اَکِردِیم که آخِر دوران رسیدِن.

¹² پَ اُ که گَمون اَکُنت سفت ووستادِن، واسار بَشِت نَکه یه وَه بِکِت!

¹³ جُلَ وسوسه ئُویی که وا سر هر آدمی اَتات وسوسه دگه ای سرتُ نَهُندِن. خدا امینِن؛ و ناواله بِشتِه اَ توانِتُ وسوسه بُبی، ولی وختی وسوسه اَتات، یه راه فراری هم اَنوسِه تا بُتونین طاکَت بیارین.

¹⁴ پَ ای عزیزُن مه، اَ بُت‌پرستی در بِرِی.

¹⁵ همطو که با آدموی فهمیده گَپ اَزَنُم وازتُ گَپ اَزَنُم؛ خوتُ دربارۀ اُنچه اَگَم حکم بُکنین.

¹⁶ اُ پیاله برکتی که وا خاطری شُکر اَکُنیم، مگه شریک بودِن توو خون مسیح نَن؟ اُ نُنی که پَرک اَکُنیم، مگه شریک بودِن توو بدن مسیح نَن؟

¹⁷ وا خاطریکه نُن یکین، ما هم که تعدادمُ زیادِن، یَک بدنیم، به چه که همه مو توو یَک نُن همباشیم.

¹⁸ کوم یهودُ بیگینی: مگه اُشُویی که اَ کُربُنیُ اَخارِن توو کُربُنگاه شریک نابِن؟

¹⁹ پَ منظورُم اَ ایی گَپ چِن؟ ایین که خوراک تکدیم بودَه به بُتُ چیزین؟، یا ایکه بُت چیزین؟

²⁰ نه، منظورُم ایین که کُربُنیوی بُت‌پرستُ تکدیم زارُ اِبو نه تکدیم خدا، و مه اُمناوا شما وا زارُ شریک بَشین.

²¹ ناتونین هم اَ پیاله خداوند سر بِکِشی هم اَ پیاله زارُ؛ ناتونین هم توو سفرۀ خداوند همباش بِشی، هم توو سفرۀ زارُ.

²² مگه ماوا آتِش غیرت خداوندُ گُر هادِیم؟ مگه ما اَ اُ کِویتریم؟

²³ «همِی چی روان» - ولی همِی چی فُیدَه اینین. «همِی چی روان» - ولی همِی چی بنا ناکُن.

²⁴ هیچکَ دُمبال نَعف خویی نَبَشه بلکه دُمبال نَعف هَمسادَه خو بَشِت.

²⁵ هر گوشتیُ که توو کَصُابی اِفروشِن، بُخاری، کاری به وجدان تُنِبو.

²⁶ چونکه «زمین و هرچه که توشِن مال خداوندِن.»

²⁷ اگه کسی که ایمُندار نَن به شما بِی خوراک خاردِن دعوت اَکُنت و شما هم دلتُ شَوا بِرِین، هرچه جلوتُ اَنوسِن، بُخارین، کاری به وجدان تُنِبو.

²⁸ ولی اگه کسی وازتُ بِگِت: «ایی گوشت کُربُنی ایین که به بُتُ تکدیم بودِن.» اُغایه وا خاطر کسی که واخبرتُ ایکه و وا خاطر وجدان، اَ اُ مَخارین.

²⁹ منظورُم وجدان شما نَن بلکه وجدان اُ آدمِن. چون بِی چه بایه وا خاطر وجدان یکی دگه به آزادی مه حکم بَشِت؟

³⁰ اگه مه خوراک خو با شُکر گُفتِن اَخارُم، بِی چه وا خاطر اُ چیزی که خدائو وا خاطری شُکر اَکُنُم، بایه محکوم بَشُم؟

³¹ پَ، چه توو خاردِنتُ، چه توو نوشیدنتُ و چه توو هر کاری که اَکُنین، همه ئو بِی جلال خدا بُکنین.

³² بِی هیچکَ دلخور مَکُنین چه یهودیُن، چه یونانیُ و چه کلیسای خدا،

³³ همطو که مه سعی اَکُنُم تا توو هر کاری که اَکُنُم بِی همه خشنود بُکنُم. مه دُمبال نَعف خوم نَهُم بلکه دُمبال نَعف خیلیُ اَم تا اُشُ نجات پیدا بُکنِن.