Зәбүр 117 - Изге Яҙма

¹ Раббыға рәхмәт уҡығыҙ, Ул игелекле, Уның тоғро мөхәббәте мәңгелек!

² Исраил әйтһен: «Уның тоғро мөхәббәте мәңгелек!»

³ Һарундың нәҫеле әйтһен: «Уның тоғро мөхәббәте мәңгелек!»

⁴ Раббынан ҡурҡҡандар әйтһен: «Уның тоғро мөхәббәте мәңгелек!»

⁵ Һыҙланғанда Раббыны саҡырҙым; Ул ишетте, рәхәткә сығарҙы.

⁶ Раббы минең менән, шуға ла ҡурҡмайым; Әҙәм миңә нимә ҡыла ала?

⁷ Раббы минең менән, Ул – ярҙамсым, Дошмандарыма тантана менән бағам.

⁸ Кешегә ышаныуға ҡарағанда, Раббыға һыйыныу яҡшыраҡ.

⁹ Раббыға һыйыныу Башлыҡтарға өмөтләнеүҙән яҡшыраҡ.

¹⁰ Бөтә ҡәүемдәр мине ҡамауға алды, Раббы исеме менән уларҙы олаҡтырҙым.

¹¹ Һәр тарафтан уратып алдылар, Раббы исеме менән уларҙы олаҡтырҙым.

¹² Бал ҡортолай һырып алдылар ҙа Сәнскәккә төшкән осҡон һымаҡ һүнделәр; Раббы исеме менән уларҙы олаҡтырҙым.

¹³ Йығылһын тип төртөп ебәрҙеләр, Әммә Раббы мине тотоп ҡалды.

¹⁴ Раббы – ҡеүәтем, Ул – минең көсөм, Ул – минең ҡотҡарыусым.

¹⁵ Тәҡүәләр сатырында Шатлыҡ менән еңеү ауаздары: «Раббының уң ҡулы ҡөҙрәтен күрһәтә!

¹⁶ Юғары Раббының уң ҡулы, Раббының уң ҡулы ҡөҙрәтен күрһәтә!»

¹⁷ Мин үлмәйем, эйе, мин йәшәрмен, Раббының ғәмәлдәрен һөйләрмен.

¹⁸ Раббы миңә ҡаты яза бирҙе, Әммә үлеүемә юл ҡуйманы.

¹⁹ Тәҡүәләрҙең ҡапҡаһын асығыҙ миңә, Унан инеп Раббыға шөкөрана ҡылырмын.

²⁰ Бына Раббының ҡапҡаһы! Тәҡүәләр шунан инер.

²¹ Шөкөрана ҡылам Һиңә, Сөнки миңә ҡолаҡ һалдың, Минең ҡотҡарыусым булдың.

²² Төҙөүселәр яраҡһыҙ тип ташлаған таш Иң мөһим мөйөш ташы булды.

²³ Был Раббының эше – Күҙ алдыбыҙҙағы ғәжәйеп хәл!

²⁴ Раббы тарафынан яратылған көн был, Әйҙә ҡыуанып күңел асайыҡ!

²⁵ Ҡотҡар беҙҙе, Раббы, ялбарабыҙ! Йә Раббы, беҙгә уңыштар күндер!

²⁶ Раббы исеме менән килеүсе мөбәрәк булһын! Раббы йортонан тороп беҙ һеҙҙе фатихалайбыҙ.

²⁷ Раббы – Алла, Ул беҙгә яҡтылыҡ биргән. Байрам ҡорбанын бәйләгеҙ, Уны ҡорбан усағы мөгөҙөнә илтегеҙ!

²⁸ Һин – Алламһың, шөкөрана ҡылам Һиңә, Һин минең Аллам, Һине ҙурлайым.

²⁹ Раббыға рәхмәт уҡығыҙ, Ул игелекле, Уның тоғро мөхәббәте мәңгелек!