isaia 23 - Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Konstandin Kristoforidhi në 1884 (tra

Të faniturit’ e Tyrësë.

¹ Klani me ulërimë, o lundrat’ e Tarshishësë, sepse u prish, sa (të mos ketë) shtëpi, as të hyrë; nga dheu i Qittimëvet u erdhi zëri atyreve.

² Pushoni, o vëndësit’ e dheujëzësë: ti, që mbushnjë tregjetarët’ e Sidhonësë, ata që shkoninë ndëpër det.

³ Edhe pronja e asaj (është) fara e Sihorit, të qorrët’ e lumit, (që bihenë) me shum’ ujëra; edhe ajo u bë tregjetia e kombavet.

⁴ Ki turp, o Sidhonë, sepse deti foli, forca e detit, edhe tha: S’kam të dhëmbura barku, as nukë po piell, as nukë po ushqenj djem, (as) nukë po rris vashëza.

⁵ Kur të dëgjonetë ndë Egjyftëri, do të hidhëronen’ ata që të dëgjonjënë për Tyrënë.

⁶ Shkoni ndëpër Tarshisë, klani me ulurimë, o vëndësit’ e dheujëzësë.

⁷ Ajo (është qytete) e gëzuarë, që ësht’ e vietërë që nga dit e lashta. Këmbët’ e asaj do të bienë atë lark, që të rri ndë dhe të huajë.

⁸ Kush bëri këtë këshilllë kundrë Tyrësë që ndan kurora, së cilësë tregjetarëtë (janë) zotëri, së cilësë tregjetarëtë (janë) të lëvduarët’ e dheut?

⁹ Zoti i fuqivet bëri këtë këshillë, që të turpëronjë madhështin’ e ç’do lavdie, të përunjë ç’do njeri të lëvduarë ndë dhet.

¹⁰ Shko ndëpër dhet tënt posi lum, o bil’ e Tarshishësë: s’ka më fuqi.

¹¹ Ndejti dorën’ e ti mbi dhet, tundi mbëretëri; Zoti dha urdhër kundrë Hanaanësë, që të prishnjënë muret’ e asaj.

¹² Edhe tha: Nukë do të gëzonesh më, o vashëz’ e helmuarë, e bil’ e Sidhonësë; ngreu, shko te Qittimëtë, as atie nukë do të kesh të prëjturë.

¹³ Na dheu i Haldhevet: këjo gjëndëje s’ka qënë; Asyriani themelosi atë, për ata që rrininë ndë shkretëtirët; ngritnë pirgjet’ e asaj, lartuanë pallatet’ e asaj, (edhe) e bëri gërmadha.

¹⁴ Klani me ulërimë, o lundrat’ e Tarshishësë, sepse u shkretua muri juaj.

¹⁵ Edhe atë ditë Tyra do të harronetë shtatë-dhietë viet, pas diç një mbëreti; edhe pas shtatë-dhietë vieç do të jetë ndë Tyrë posi kënkë kurve.

¹⁶ Merr qitharë, shko përqark qytetit, o kurv’ e harruarë, los ëmbëlë, këndo shumë kënkë, që të të kujtonjënë.

¹⁷ Edhe pas shtatë-dhietë vieç, Zoti do të vështronjë Tyrënë, edhe ajo do të këthenetë ndë pagët të saj, edhe do të shkërdhehetë me gjithë mbëretërit’ e botësë mbi faqet të dheut.

¹⁸ Edhe tregjetia e asaj e paga e asaj do të kushtonetë te Zoti; nukë do të vihetë ndë thesar, as nukë do të vihetë mbë-nj’-anë, sepse tregjetia e asaj do të jetë për ata që rrinë përpara Zotit, që të hanë sa të nginjenë, edhe të kenë rroba për shumë viet.