30 И кич, кухт чальмхеммес, кок оррун чуэкас гурест, куэсь сій куллин, што Исус ман рае, алькин кукхэллэд: шалэшт миныйт, Господи, Давыд альк!
И куэсь сон кэльвій, мутам кэччій чухко лузэ; и путтин лоньде, и нухкун тэн.
И кич, нызан Хананланч ливтій тэйн сэійн и кукхэлый сонне: путь мынне лавведвудэ, Господи, Давыд альк! мунэ нійт лосдиньне кэпшт цурьтій майнест.
А олмо пахкун синыйт оррэд инэха; а сій вял чувьтамп кукхэлшкуттин: шалэшт миныйт, Господи, Давыд альк!
И путтен сонне ціерьквест чальмехеммес и лэхкуш; и сон тирвхэттій синыйт.
А олмо, кок ваньцип эвдест и кок сахтин, лэӈкин: Осанна Давыд алка! Благословманч ли тэт, ку поат Иммель нэмме! Осанна паймузест!
Мэйт тій юрьтбеттед Христозе баяс? Кіен сон ли альк? Сій сарнеб сонне: Давыд альк.