49 Y cuando nu'c Judas, entonces viyuṉ maṉ Jesuscø'mø, y ñøjayu: ―¿Sya'satija, Maestro? Y syu'cu.
Yuschi'tam mumu ndø tøvøta'm masanbø su'cocuji'ṉ.
Entonces tzi'ocuyajpapø'is Judasis ñøjay Jesús: ―Maestro, ¿ji'nat øjtzi ma'ṉbø mi ndzi'ocuyaje? Y Jesusis 'yaṉdzonu ñøjayu: ―Jø'ø, mijtzete.
Jøsijcam cyønu'cyaju Jesús y nømyaju: ―¡Viva Israel pø'nis Aṉgui'mbata'm! Y tyacscøvøyaj 'yacacøsi.
Ja mi ndø su'cø, pero yøṉ yomo'is ja syu'ctzajcayøti ø ṉgoso desde que tøjcø'yøjtzi mi ndøjcomo.
'Yo'nøyaju como aṉgui'mbapø, ñøjayaju: ―¡Viva Israel pø'nis 'Yaṉgui'mbata'm!
Syunba va'cø yuschi'yajtøjø calle'omo como møja'ṉombø pøn yuschi'yajpase, y syunba va'cø ñøjay aunque i'is que maestrota'mete.
”Pero mitz ji'n mus mi ñøjandyandøjø maestro, porque tumdi mi Maestrota'm y Cristote lo que Diosis cyø'vejupø; y mumu mijtzi mi ndyøvøta'mete.
Chi'ocuyajupø'is oyuna'ṉ chajmayaje jutznøm ma musyaj jutipø ma ñucyaje, nømu: ―Jutipø øtz su'cpøjtzi, jetømete, jet nuctamø.
Mientras jetse nø tyujcupø, ñøtuṉdøvø'is ñøjayaj Jesús: ―Maestro, vi'c yøṉ vi'jcuy.