5 «Синің чазыхтарың позыдылчалар» тирге оой ба алай «Тур, пас чӧр» бе?
Нинҷе-де кізі Аныңзар чӱллері пос кізіні тӧзегінең хадох ағыл килген. Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ағырчатхан кізее теен: – Ӧрін, оол! Синің чазыхтарың позыдылчалар!
Кізі Оолғының пу чирде чазыхтарны позыдар ӱлгӱзі пар, сірер анзын амох кӧріп аларзар. Анаң Ол чӱллері пос кізее теен: – Тур, тӧзегіңні алып алып, ибіңзер пар.
Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ол ағырығ кізее теен: – Оолғым! Синің чазыхтарың позыдылчалар.
Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ағырығ кізее чоохтанған: – Чазыхтарың позыдылчалар.
Ипчее, тізең, теен: – Чазыхтарың позыдылча. –
Иисустың адына киртініс ӱчӱн, Аның ады пу сірер кӧрчеткен паза таныпчатхан кізінің саан кирді. Аннаң килчеткен киртініс, тізең, ағаа прайзыңарның кӧзіне хазыхтаныс пирді.
Пётр ағаа теен: – Эней! Сині Иисус Христос имнепче. Тур тӧзегіңнең. Ол кізі сах андох тур килген.