2 Нинҷе-де кізі Аныңзар чӱллері пос кізіні тӧзегінең хадох ағыл килген. Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ағырчатхан кізее теен: – Ӧрін, оол! Синің чазыхтарың позыдылчалар!
Че сах андох Иисус оларнаң чоохтас сыххан: – Махачы полыңар! Минмін. Хорыхпаңар, – теен Ол. –
Иисустаңар хабар прай Сирий чирінҷе тараан. Андар чадығдағыларны, аймах ағырығларға пастырчатханнарны, талчатханнарны, айна кіргеннерні, алҷаахханнарны, чӱллері пос кізілерні – прайзын ағыл килҷеңнер. Иисус прайзын чазылдырған.
Піс алым тӧлебееннернің пыроларын хайди тастапчабыс, Пістің дее пыроларыбысты іди таста.
Иисус, аны истіп, таңнап, соонҷа парчатханнарға теен: – Сынны сірерге тіпчем, Мин Израильде дее мындағ киртіністіг кізее тоғаспаам.
Иир пол парғанда, Иисуссар айналарға хаптыртхан кӧп кізіні ағыл килгеннер. Иисус сӧснең айналарны сӱрген, прай ағырығ кізілерні, тізең, имнебіскен.
Иисус, айланып, аны кӧр салып, теен: – Хорыхпа хызым! Синің киртінізің сині арачылады. Ипчі ол тустаң сығара хазыхтан парған.
«Синің чазыхтарың позыдылчалар» тирге оой ба алай «Тур, пас чӧр» бе?
Кізі Оолғының пу чирде чазыхтарны позыдар ӱлгӱзі пар, сірер анзын амох кӧріп аларзар. Анаң Ол чӱллері пос кізее теен: – Тур, тӧзегіңні алып алып, ибіңзер пар.
Иир чит килгенде, тізең, кӱн хонызында, Аныңзар ағырығ паза чабал хуттарға иреелетчеткен кізілерні ағыл сыхханнар.
Иисус, тохтап, чоохтанған: – Хығыр киліңер аны. Харах чох кізіні хығырып, тееннер ағаа: – Че, ӧрін. Турып, пас пеер. Ол сині хығырча.
Иисус, тізең, теен ағаа: – Хызым! Киртінізің сині арачылады. Амыр-хазых чӧр, ағырииңнаң чазыл пар.
Аны кӧріп, прайзы хорых парған. Иисус оларға андада тапсабысхан: – Махачы тудыныңар! Минмін. Хорыхпаңар!
Мыны сірерге Миннең амырны алзыннар тіп чоохтадым. Чир-чалбахта сірерні чобағ сахтапча, че пик тудыныңар: Мин пу чир-чалбахты чиңіп алдым.
Иисус кізідеңер пасха кізінің чооғы хоостыра піліп аларын кирексібеен. Ол кізінің хылиин Позы пілген.
Оолларым! Чииске пірее ниме тудып алдар ба? – сурған Иисус. – Чох, – нандырғаннар олар. –
Ол Павелнің чооғын истіп одырған. Павел, тізең, андар кӧрібізіп, анда позының имненіп аларына киртінізі парын сизін салған. –
Ағырығ кізілерзер аннаң ал халған хол платтарын алай ба хурларны салып, ағырығларын тохтатчаңнар, чабал хуттар даа олардаң сых парыбыс турҷаңнар.
Хараазын Хан-пиг Павелнің хараана кӧрініп, теен: – Хорыхпа! Хайди син Миннеңер Иерусалимде киречіледің, амды сағаа Римде дее ідӧк киречілирге кирек.
Піс анзына ла махтанминчабыс. Хан-пигібіс Иисус Христостың пастыра Худайни полчатханыбысха махтанчабыс. Аның сылтаанда піс Худайнаң чарас салғабыс.
Піреезі, тізең, «синің киртінізің пар, минің, тізең, киректерім: киректерің чох киртінізіңні кӧзіт пир, мин киректерімнең салылған киртінізімні кӧзіт пирербін» тир.