13 Пар, хай син киртінгезің, анҷох сағаа полар, – теен чӱс чааҷының пазына Иисус. Сах андох аның нымысчызы хазыхтан парған.
Андада Иисус ағаа нандырған: – Илбек полтыр киртінізің. Аннаңар сағаа синің кӧңніңҷе ползын. Сах андох ол ипчінің хызы хазыхтан парған.
Иисус, тізең, оларға теен: – Киртіністерің чохтаңар. Сынны тіпчем сірерге: киртіністерің горчицаның ӱренінҷе дее полған полза, пу таға «мыннаң тігзер чыл парыбыс» теен ползар, ол чыл парыбызарҷых. Андада сірер ит полбас ниме чох полар.
Андада Иисус ағаа теен: – Кӧр, пірдеезіне чоохтаба! Абыссар парып, позыңның арығ пол парғаныңны кӧзіт; анаң, имненіп алғаныңны киречілирге тіп, Моисей Чахии хоостыра тайығ сал.
Иисус, айланып, аны кӧр салып, теен: – Хорыхпа хызым! Синің киртінізің сині арачылады. Ипчі ол тустаң сығара хазыхтан парған.
Андада Иисус ағаа теен: – Пар, пу чооғың ӱчӱн чабал хут хызыңнаң сых парды.
Иисус ағаа нандырған: – Ноға іди «пірее ниме ит ползаң» тіпчезің? Киртінчеткен кізее прай ниме толдырылҷаа пар.
Нан, синің оолғың хазых, – тіпче Иисус. Аның сӧстеріне киртініп, ол устағҷы наныбысхан.